akustyka
Akustyka: nauka o falach sprężystych – dźwiękach, ultradźwiękach i infradźwiękach.
Encyklopedie humanistyczne
Akustyka: nauka o falach sprężystych – dźwiękach, ultradźwiękach i infradźwiękach.
Duro Ladipo (1931-1978): nigeryjski pisarz i reżyser, kompozytor, jeden z kluczowych ludzi teatru Afryki.
Zwischenruf (z języka niemieckiego): głośny okrzyk z sali przerywający wypowiedź publiczną, np. debatę parlamentarną.
Żongler: artysta cyrkowy zajmujący się podrzucaniem przedmiotami (żonglowaniem). W średniowieczu żonglerzy – wędrowni muzykanci, poeci, deklamatorzy.
Magodia (magoidia) Magodia (magoidia) – w teatrze starożytnej Grecji rodzaj sceny komicznej. Obejmowała ona występy mężczyzn, którzy dla wywołania efektu komicznego występowali w strojach kobiet. Stanowiła osobny podgatunek mimu, który rozkwitał w III wieku p.n.e. Cechowała ją groteskowość i obsceniczność. Magodia w teatrze starożytnej Grecji Z literatury greckiej magodie przejął następnie mim rzymski. Męscy aktorzy … Czytaj dalej
Kabaret: kabaretami nazywa się dziś tak teatrzyki kabaretowe (z własnym lokalem), zespoły kabaretowe (bez stałej siedziby) i same spektakle kabaretowe.
Bai Fengxi: chińska dramatopisarka i aktorka.
Ah Jia: chiński dyrektor teatralny, dramaturg i teoretyk teatru.
Entrée – wieloznaczny termin kulinarny: przystawka podawana na początku posiłku. Także w terminologii muzycznej, baletowej, teatralnej i cyrkowej.
Aktorstwo, sztuka aktorska: odgrywanie przez aktorów roli w filmie i na scenie.
Aktor, aktorka: artysta odtwarzający postaci sceniczne, grający jakąś rolę w teatrze, filmie, telewizji.
Antony Tudor: angielski choreograf i tancerz działający w Stanach Zjednoczonych, reprezentant baletu psychologicznego.
Apoteoza – uznanie istoty ludzkiej za istotę boską.
Animator: w terminologii filmowej – osoba zajmująca się tworzeniem animacji. W terminologii teatralnej: aktor teatru lalek. Ogólnie: osoba dokonująca animacji, ożywienia czegoś.
Akt filmu, akt filmowy, akt: pierwotnie także jednostka podziału fabuły filmu, obecnie jedynie odcinek taśmy filmowej.
Agencja artystyczna: definicja, organizacja wyszukująca możliwości pracy artystom (aktorom, muzykom), a także organizująca imprezy.
Abe Lincoln in Illinois: dramat amerykańskiego pisarza Roberta E. Sherwooda z 1938 roku, nagrodzony nagrodą Pulitzera.
Actors Studio: stowarzyszenie ludzi teatru w Nowym Jorku, rozwijające amerykańską formę metody Stanisławskiego (“the Method”).
Afisz: druk ulotny przeznaczony do celów informacyjnych i reklamowych.
Albertusy: gatunek staropolskiej komedii sowizdrzalskiej.
Akrobatyka chińska, zaji: tradycyjna akrobatyka chińska z elementami cyrku, teatru, sztuk walki.
André Acquart: francuski scenograf teatralny i malarz.
Actes Sud: francuskie wydawnictwo w siedzibą Arles, znane zwłaszcza publikacji teatralnych (Papiers).
Jakub Adamczewski (1763-1812): polski pisarz i tłumacz. Związany z Teatrem Narodowym, tłumaczył głównie libretta i francuskie komedie.
Christmas pantomime: rodzaj widowiska teatralnego, zwłaszcza dla dzieci,wystawianego w Anglii w okresie Bożego Narodzenia.
Teatr paniczny, także ruch paniczny: ruch teatralny we Francji (lata 60. i 70.). Nawiązanie do surrealizmu i teatru okrucieństwa. Fernando Arrabal, Alejandro Jodorowsky.
Dekoracja, dekoracje: zespół elementów służących do ozdoby dzieł sztuki, budowli oraz przedmiotów rzemiosła.
Akt, akt teatralny, akt sztuki, akt dramatu, akt przedstawienia teatralnego: obok sceny zasadniczy element kompozycyjny utworu dramatycznego, zamknięta formalnie i treściowo część dramatu.
Akcja: typ fabuły, przebieg zdarzeń w obrębie fabuły powieści, dramatu filmu. Fazy akcji: zawiązanie akcji, rozwinięcie, punkt kulminacyjny, perypetia, rozwiązanie.
Edmund Cięglewicz: filolog klasyczny, tłumacz Arystofanesa (Gromiwoja = Lizystrata).
Harley Granville-Barker: brytyjski reżyser i aktor, jeden z najbardziej znanych ludzi teatru epoki edwardiańskiej. Reformator krytyki teatralnej, znawca Szekspira. Także ceniony dramaturg.
John Bale: angielski pisarz. Jego dramaty stanowią stadium pośrednie między moralitetem a szekspirowskim dramatem historycznym. Bibliograf, pierwszy angielski historyk literatury. Biskup anglikański Ossory, polemista protestancki.
Agon: w języku greckim rywalizacja, spór, igrzyska, zawody. Termin dotyczy zawodów sportowych, w tym igrzysk olimpijskich, oraz innych konkursów, muzycznych i poetyckich. W teatrze greckim element tragedii i komedii. Także konkurs tragików organizowany w starożytnych Atenach w Wielkie Dionizje. Pojęcie kluczowe dla kultury starożytnej Grecji – społeczeństwo greckie określa się wręcz jako “społeczeństwo agonistyczne”.
Agonoteci: sędziowie zawodów sportowych, agonów. Sponsorzy i organizatorzy, również w odniesieniu do innych konkursów, jak agony teatralne i poetyckie, Także definicja ogólna dla języka greckiego.
Agon: teatr grecki. Definicja agonu – komedia attycka i tragedia grecka. Ajschylos, Sofokles, Eurypides. Poza tym zawody tragików, konkurs na najlepszą tragedię, które odbywały się w Wielkie Dionizje i inne święta w Atenach i Grecji.
Adaptacja: w obrębie literatury – transpozycja, na potrzeby filmu – ekranizacja. Przeróbka oryginalnego utworu na potrzeby innych adresatów lub dostosowanie go do innych środków wyrazu. Wyróżnianie adaptacji wiernych i swobodnych możliwe jest, o ile przyjąć romantyczne rozumienie oryginalności.
Actio: jeden z działów retoryki. Wykonanie mowy. W zasadzie synonim pronuntiatio, gdzie jednak mniejszy nacisk kładzie się na grę aktorską (ciałem).
Antrakt: przerwa pomiędzy aktami przedstawienia lub muzyka między nimi (muzyka antraktowa). Artykuł podaje także synonimy i znaczenia słownikowe tego terminu.