znak plastyczny
Znak plastyczny: obraz pojęć przekazywany za pomocą środków wizualnych.
humor
C.K.
c.k. – skrót oznaczający różne instytucje monarchii austro-węgierskiej
żart
Żart: zachowanie (wypowiedź) nakierowane na rozśmieszenie kogoś. Zabawa mająca na celu wywołanie efektu komicznego.
magodia
Magodia (magoidia) Magodia (magoidia) – w teatrze starożytnej Grecji rodzaj sceny komicznej. Obejmowała ona występy mężczyzn, którzy dla wywołania efektu komicznego występowali w strojach kobiet. Stanowiła osobny podgatunek mimu, który rozkwitał w III wieku p.n.e. Cechowała ją groteskowość i obsceniczność. Magodia w teatrze starożytnej Grecji Z literatury greckiej magodie przejął następnie mim rzymski. Męscy aktorzy … Dowiedz się więcej
abondance
Abondance – we francuskiej terminologii kulinarnej wino rozcieńczone wodą.
kabaret
Kabaret: kabaretami nazywa się dziś tak teatrzyki kabaretowe (z własnym lokalem), zespoły kabaretowe (bez stałej siedziby) i same spektakle kabaretowe.
entrée
Entrée – wieloznaczny termin kulinarny: przystawka podawana na początku posiłku. Także w terminologii muzycznej, baletowej, teatralnej i cyrkowej.
Argumentum ad ridiculum
Argumentum ad ridiculum: chwyt erystyczny, argument polegający na rozśmieszeniu publiczności lub na wyśmianiu kogoś.
Asteizm
Asteizm, także urbanitas: figura retoryczna – lekki, dowcipny zwrot stanowiący popis zręczności krasomówczej lub konwersacyjnej.
Afganistanizm
Afganistanizm: powstrzymanie się od komentowania przez dziennikarzy problemów bliskich odbiorcom, komentowanie spraw odległych.
Albertusy
Albertusy: gatunek staropolskiej komedii sowizdrzalskiej.
Christmas pantomime
Christmas pantomime: rodzaj widowiska teatralnego, zwłaszcza dla dzieci,wystawianego w Anglii w okresie Bożego Narodzenia.
Śmieszność
Śmieszność: potocznie synonim terminu “komizm”. Wielu estetyków i badaczy literatury rozróżnia jednak pojęcia śmieszności i komizmu, np. definiując komizm jako wzniosłą czy typową dla sztuki formę śmieszności.
Argumentum ad ignorantiam
Argumentum ad ignorantiam: chwyt erystyczny, argument odwołujący się do ignorancji, niewiedzy współdyskutanta – szczególnie do braku możliwości przedstawienia kontrdowodu dla tezy jego oponenta.
Accusativus tromtadraticus
Accusativus tromtadraticus: w literaturze i języku polskim XIX wieku nadużycie biernika. Określenie ironiczne, żartobliwe (tromtadracja).
Sól attycka
Sól attycka: cięty, ale elegancki dowcip. Sól – synonim dowcipu. Attycki – od retoryki ateńskiej (stąd attycyzm).
Aequidicum
Aequidicum: gatunek łacińskiej poezji kunsztownej. Wszystkie wyrazy utworu zaczynają się od tej samej litery. Współcześnie forma żartu literackiego.
Kontaminacja frazeologiczna
Kontaminacja frazeologiczna: błąd językowy polegający na pomieszaniu związków frazeologicznych. Możliwa jednak także intencja ironiczna lub użycie żartem.
Acutum-argutum
Acutum i argutum: para pojęć w poetyce Sarbiewskiego (“pointa i dowcip”), z traktatu “De acuto et arguto”.
Acumen
Acumen – w poetyce Sarbiewskiego “wierzchołek”, “ostrze” pointy. Pojęcie związane z “acutum-argutum”, “concors discordia” i “discors concordia”.
Adynata
Adynata: “niedorzeczności”, “niemożliwości” w literaturze. Rozumiane mogą być jako figura retoryczna, humorystyczne utwory fabularne (zwłaszcza w literaturze ludowej), względnie anegdoty i facecje, lub jako nonsensowne motywy literackie.
Barzelletta
Barzelletta: w języku włoskim dosłownie “dowcip”, “żart”, “kawał”, szczególnie obsceniczna dykteryjka. Artykuł obejmuje tak znaczenie literackie, jak i muzyczne terminu, które są powiązane. Barzelletta to bowiem tak forma muzyczna, jak i gatunek literacki obecny w kulturze włoskiej od późnego średniowiecza do renesansu. Oba znaczenia są zresztą niemal równoznaczne z terminem “frottola”.
