Georgius Agricola
Georgius Agricola: XVI-wieczny uczony znany jako "ojciec geologii"
Articles for tag: Agricola, Aldus Manutius, aldyny, Chemnitz, choroby zakaźne, Christoph Andreas Schlüter, drzeworyt, dżuma, farmaceuci, Galen, geolodzy, geologia, Georgius Agricola, Glauchau, górnictwo, Herbert Hoover, Hipokrates, humanizm, hutnictwo, ilust, język grecki, kopalnia, lekarze, leksykografia, Lipsk, , , mineralodzy, mineralogia, minerały, niemieccy lekarze, niemieccy uczeni, Pliniusz, pompa, postacie renesansu, różdżka, Saksonia, słowniki, Uniwersytet w Lipsku, Vannoccio Biringuccio, wiatr, wiatrak, woda
barbaryzm
Barbaryzm, barbaryzmy: negatywnie oceniane zapożyczenia językowe.
Asteizm
Asteizm, także urbanitas: figura retoryczna - lekki, dowcipny zwrot stanowiący popis zręczności krasomówczej lub konwersacyjnej.
Atmosfera
Atmosfera, atmosfera Ziemi, atmosfera Ziemska: powłoka gazowa otaczająca planetę Ziemię.
Antologia
Antologia: publikacja zawierająca wybór utworów, fragmentów utworów lub sentencji, przy czym utwory te ukazały się już uprzednio.
Asteronim
Asteronim: forma pseudonimu i kryptogramu, ukrycie liter wyrazu za pomocą gwiazdek, asterysków.
Aegikranion
Aegikranion Aegikranion (zlatynizowane aegikranium, aegicranium) – w terminologii sztuk pięknych: dekoracyjny element architektoniczny, ornament w kształcie czaszki kozy (kozła) lub barana w ujęciu frontalnym. Typowy dla sztuki starożytności klasycznej, najczęściej występował w sztuce sakralnej (dekoracja ołtarzy) oraz w sztuce sepulkralnej (dekoracja grobów). Zazwyczaj jako dekoracja rzeźbiarska, często w formie fryzu, płaskorzeźby, reliefu. Pierwotnie aegikranion symbolizował ...
Aer
Aer, powietrze, ἀήρ: arche Anaksymenesa, także w późniejszej filozofii greckiej.
Adyton
Adyton - najbardziej ukryta część sanktuarium starożytnego, najczęściej naos. Sanktuarium takim mogła być świątynia, ale też święty gaj lub grota. Porównaj: abaton.
Atona
Atona, wyrazy atoniczne, klityki: wyrazy pozbawione akcentu, proklityki i enklityki. Wyrazy nieakcentowane w języku polskim. Enklityki i proklityki w łacinie i grece.
Accusativus cum infinitivo
Accusativus cum infinitivo, ACI, A. C. I,: konstrukcja składniowa typowa dla łaciny i greki, biernik z bezokolicznikiem. Wyjaśnienia ogólne, ACI w łacinie, ACI w grece, ACI w języku polskim.
Dialekt arkadyjsko-cypryjski
Dialekt arkadyjsko-cypryjski, dialekt achajski (także w liczbie mnogiej: dialekty arkadyjsko-cypryjskie, dialekty achajskie): dialekt języka starogreckiego, występował na Cyprze i w Arkadii.
Absyda
Apsyda, absyda: termin architektoniczny, pomieszczenie zamykające nawę lub prezbiterium.
Akrostych
Akrostych: gatunek literacki. Definicja, historia i rodzaje akrostychów. Akrostychy w poezji polskiej.
Akatyst
Akatyst: bizantyjski hymn religijny. Akatyst ku czci Bogurodzicy jest jednym ze szczytowych osiągnięć literatury bizantyjskiej.
Akataleksa
Akataleksa: realizacja metrum zgodna z jego wzorcem kanonicznym, przeciwieństwo kataleksy.
Kataleksa
Kataleksa: w wierszu iloczasowym i sylabotonicznym, w tym polskim. Metrum katalektyczne, stopa katalektyczna, wiersz katalektyczny.
Sól attycka
Sól attycka: cięty, ale elegancki dowcip. Sól - synonim dowcipu. Attycki - od retoryki ateńskiej (stąd attycyzm).
Agon
Agon: w języku greckim rywalizacja, spór, igrzyska, zawody. Termin dotyczy zawodów sportowych, w tym igrzysk olimpijskich, oraz innych konkursów, muzycznych i poetyckich. W teatrze greckim element tragedii i komedii. Także konkurs tragików organizowany w starożytnych Atenach w Wielkie Dionizje. Pojęcie kluczowe dla kultury starożytnej Grecji - społeczeństwo greckie określa się wręcz jako "społeczeństwo agonistyczne".
Agonoteci
Agonoteci: sędziowie zawodów sportowych, agonów. Sponsorzy i organizatorzy, również w odniesieniu do innych konkursów, jak agony teatralne i poetyckie, Także definicja ogólna dla języka greckiego.
Afereza
Afereza: stosowana dla uniknięcia hiatu w metryce antycznej forma wyrzutni. Następnie podobne znaczenie w językoznawstwie. Także figura retoryczna, ablatio.
Konstrukcja absolutna
Konstrukcja absolutna: konstrukcja składniowa składająca się z rzeczownika (zaimka itp.) w odpowiednim przypadku i formy imiesłowowej. Typowa dla języków klasycznych (ablativus absolutus, genetivus absolutus).
Abaton
Abaton: niedostępna komnata, część świątyni lub cały okręg sakralny w religii starożytnej Grecji. Szczególnie znany był Abaton w świątyni Asklepiosa w Epidauros. Także wyobrażone miejsce w mitologii Thomasa Bulfincha.
Adynata
Adynata: "niedorzeczności", "niemożliwości" w literaturze. Rozumiane mogą być jako figura retoryczna, humorystyczne utwory fabularne (zwłaszcza w literaturze ludowej), względnie anegdoty i facecje, lub jako nonsensowne motywy literackie.