sztuka baroku

Hans von Aachen

Hans von Aachen – niemiecki malarz renesansowy.

Escorial

Escorial, El Escorial, San Lorenzo de Escorial, Eskurial: monumentalne założenie architektoniczne obejmujące pałac królewski z klasztorem, mauzoleum i kościołem św. Wawrzyńca.

El Greco

El Greco, właściwie Domenikos Theotokopulos (ok. 1540-1614): malarz pochodzenia greckiego działający w Hiszpanii. Czołowy przedstawiciel manieryzmu.

Ludovico Carracci

Ludovico (Lodovico) Carracci: włoski malarz wczesnobarokowy.

Agostino Carracci

Agostino Carracci (1557-1602): włoski rytownik i malarz wczesnego baroku.

Annibale Carracci

Annibale Carracci (1560-1609): włoski malarz, grafik i rysownik wczesnego baroku.

Carracci

Carracci: rodzina malarzy włoskich, bracia Agostino i Ludovico Carracci oraz ich kuzyn Ludovico. Akademia Carraccich, Accademia Carracci (Accademia dei Carracci, Akademia Bolońska, Accademia degli Incamminati).

Vicente Carduco

Vincente Carducho: hiszpański malarz manierystyczny, autor dzieła Diálogos de la pintura (Dialogi o malarstwie).

Jacques Callot

Jacques Callot (1592-1635): francuski rysownik i grafik, przedstawiciel manieryzmu.

Caravaggio

Caravaggio, wł. Michelangelo Merisi: włoski malarz, czołowy przedstawiciel malarstwa wczesnego baroku.

Sisto Badalocchio

Sisto Badalocchio (ur. 1585, zm. po 1620): włoski malarz i grafik wczesnego baroku.

Dirck van Baburen

Dirck van Baburen (około 1595-1624): niderlandzki malarz, caravaggionista utrechcki,

Pietro Aldobrandini

Pietro Aldobrandini (1571-1621): kardynał, mecenas i kolekcjoner sztuki.

Francesco Albani

Francesco Albani (1578-1660): włoski malarz.

Giovanni Battista Agucchi

Giovanni Battista Agucchi: teoretyk sztuki okresu renesansu, sekretarz papieski.

pokłon trzech króli

Pokłon trzech króli, także motyw pokłonu trzech króli, hołd trzech króli, adoracja dzieciątka Jezus przez trzech króli: motyw w sztuce.

Antykwa

Antykwa, określana także terminem pismo humanistyczne, niekiedy łacinka: krój pisma powstały w XV wieku, przechodzący różne fazy rozwojowe (przede wszystkim antykwa renesansowa, antykwa barokowa i antykwa klasycystyczna), nawiązujący do pisma rzymskiego. Do dziś stanowi dominujący typ pism drukarskich.