Aegikranion

Aegikranion (zlatynizowane aegikranium, aegicranium) – w terminologii sztuk pięknych: dekoracyjny element architektoniczny, ornament w kształcie czaszki kozy (kozła) lub barana w ujęciu frontalnym. Typowy dla sztuki starożytności klasycznej, najczęściej występował w sztuce sakralnej (dekoracja ołtarzy) oraz w sztuce sepulkralnej (dekoracja grobów). Zazwyczaj jako dekoracja rzeźbiarska, często w formie fryzu, płaskorzeźby, reliefu.

Pierwotnie aegikranion symbolizował ofiarę składaną ze zwierząt (zwłaszcza dla bóstw rolniczych). Pojawia się też w późniejszej sztuce dekoracyjnej (np. secesyjnej lub w meblarstwie XVIII wieku), ale głównie jako stylizacja (antykizacja).

Zbliżony charakter ma bukranion, ornament w kształcie głowy byka z girlandami.

Etymologia: wyraz pochodzenia greckiego, złożenie słów αἴξ, aiks, genetivus αἰγός, aigos – “koza” i κρανίον, kranion – “czaszka”.

Błędnie: aegrikranion.

W języku angielskim: aegicrane lub aegicranium (liczba mnoga odpowiednio aegicranes i aegicrania)

Bibliografia:

• The Oxford Dictionary of Architecture