agon
Agon: w języku greckim rywalizacja, spór, igrzyska, zawody. Termin dotyczy zawodów sportowych, w tym igrzysk olimpijskich, oraz innych konkursów, muzycznych i poetyckich. W teatrze greckim element tragedii i komedii. Także konkurs tragików organizowany w starożytnych Atenach w Wielkie Dionizje. Pojęcie kluczowe dla kultury starożytnej Grecji – społeczeństwo greckie określa się wręcz jako “społeczeństwo agonistyczne”.
Agon: igrzyska – wśród wielu znaczeń terminu w języku greckim agon to także zawody sportowe, zapasy, igrzyska (w tym Igrzyska Olimpijskie). W pewnym sensie odpowiednik współczesnego sportu.
Agon: znana dzięki Pauzaniaszowi personifikacja igrzysk. Posąg w Olimpii, dzieło Dionizjosa z Argos.
Agon: teatr grecki. Definicja agonu – komedia attycka i tragedia grecka. Ajschylos, Sofokles, Eurypides. Poza tym zawody tragików, konkurs na najlepszą tragedię, które odbywały się w Wielkie Dionizje i inne święta w Atenach i Grecji.
Agonistyka, agonologia: w prakseologii ogólna teoria walki, min. teoria walki Tadeusza Kotarbińskiego i machologia Emanuela Laskera.
Agonoteci: sędziowie zawodów sportowych, agonów. Sponsorzy i organizatorzy, również w odniesieniu do innych konkursów, jak agony teatralne i poetyckie, Także definicja ogólna dla języka greckiego.
Agora: plac miejski w starożytnej Grecki, zwłaszcza Agora w Atenach. Symbolika agory, rodzaje agor.
Argumentacja: zespół czynności podejmowanych w celu uzasadnienia jakiegoś poglądu, jakiejś tezy. Są to tak czynności mentalne, jak i czynności werbalne (akty mowy). Argumentacja może być rozumiana także jako uporządkowany zestaw argumentów użytych przez osobę przekonującą do czegoś. Budowa tego szeregu opiera się przede wszystkim na przyjętej przez argumentującego ocenie jego skuteczności, która bywa określana terminem taktyka argumentacyjna.