Strefa afotyczna

Strefa afotyczna, także warstwa afotyczna – w hydrologii: głęboka strefa oceanów, mórz i głębokich jezior, do której nie docierają już promienie świetlne. Nie występują w niej fotoauotrofy, organizmy samożywne pozyskujące pożywienie poprzez fotosyntezę (zob. samożywność, autotrofizm). Życie roślinne i zwierzęce jest w strefie organicznej ograniczone; żyjące w niej organizmy korzystają z materii organicznej pochodzącej z wyższych stref mórz i oceanów lub z lądu.


Głębokość sfery afotycznej zależna jest przede wszystkim od czystości wód (a ta głównie od ilości cząstek organicznych i nieorganicznych zawartych w wodzie). Sfera ta rozpoczyna się zazwyczaj na głębokości 200-400 metrów w jeziorach i 1700 metrów w morzach. Na głębokościach takich występuje już wrażenie zupełnej ciemności, docierające tu niewielkie ilości światła rejestrowane mogą być wyłącznie przy użyciu czułych środków technicznych.  W silnie zeutrofizowanych (pełnych cząstek organicznych) jeziorach warstwa afotyczna rozpoczyna się już na głębokości 1 metra.

Najgłębiej położona strefa mórz i oceanów to abisal (strefa głębinowa). Graniczy ona z pelagialem – już dolna warstwa pelagialu, batypelagial, otrzymuje bardzo niewiele światła.

Przeciwieństwem sfery afotycznej jest sfera fotyczna, dzielona na sferę eufotyczną (powierzchniowa, dobrze naświetlona warstwa wód) i sferę dysfotyczną (strefa przejściowa, słabo naświetlona).


Tagi
Humanistyczna encyklopedia naukiWielka encyklopedia geograficzna świata

Dodaj komentarz