Abominarium

Abominarium (abominaria) – zbiór dokumentów (często osobna księga), w której zapisywano klątwy kościelne (także ekskomuniki, interdykty), głównie w średniowieczu. Etymologia: od abominatio, abominationis – “przedmiot wstrętu”, “przedmiot obrzydzenia”.

Klątwy te rzucali papieże, biskupi, a czasem też fundatorzy na osoby, które grabiły własność Kościoła. Były one następnie oficjalnie odczytywane wiernym. Często zbiory klątw wpisywane były do ksiąg liturgicznych, szczególnie do pontyfikałów (księgi zawierające przepisy dotyczące ceremonii i obrzędów odprawianych przez biskupów, papieży i opatów). Zwyczaj tworzenia abominariów ukształtował się już w XII wieku w opactwie Farfa w Lacjum, dwieście lat później znany był już w całym Kościele. Niekiedy zakres znaczenia wyrazu rozszerzał się i nazywano tak również inne księgi liturgiczne.