Budowa zdania
Budowa zdania: zespół wzajemnie powiązanych członów zdania.
Encyklopedie humanistyczne
Budowa zdania: zespół wzajemnie powiązanych członów zdania.
Błąd składniowy, także błąd syntaktyczny: rodzaj błędu językowego, błąd polegający na nieuświadomionym i nieuzasadnionym złamaniu obowiązujących w danym języku norm składni zdania pojedynczego lub zdania złożonego.
Apostrofa: figura retoryczna stanowiący bezpośredni zwrot do osoby, bóstwa, upersonifikowanej idei lub przedmiotu. Zaliczana do figur myśli. Apostrofa występuje tak w przemówieniach, jak i w utworach literackich, zwłaszcza poetyckich. Termin występuje także w lingwistyce.
Anakolut: figura retoryczna i konstrukcja składniowa o charakterze błędu językowego (zdanie o wadliwej konstrukcji).
Ablativus absolutus: konstrukcja składniowa w łacinie (konstrukcja absolutna).
Antepozycja: szyk polegający na poprzedzaniu jednego elementu składniowego innym, np. zdania nadrzędnego zdaniem podrzędnym lub wyrazu określanego przydawką.
Asyndeton – konstrukcja składniowa, połączenie zdań lub części zdań bez użycia spójnika. Figura retoryczna i środek stylistyczny.
Stosunek atrybutywny, związek atrybutywny, relacja atrybutywna: w językoznawstwie – grupa syntaktyczna złożona z rzeczownika i przymiotnika. W filozofii – relacja między rzeczą i cechą.
Accusativus cum infinitivo, ACI, A. C. I,: konstrukcja składniowa typowa dla łaciny i greki, biernik z bezokolicznikiem. Wyjaśnienia ogólne, ACI w łacinie, ACI w grece, ACI w języku polskim.
Accusativus tromtadraticus: w literaturze i języku polskim XIX wieku nadużycie biernika. Określenie ironiczne, żartobliwe (tromtadracja).
Akapit: odstęp akapitowy i wcięcie akapitowe, a także ustęp i paragraf jako odrębne pojęcia. Formatowanie akapitu. Akapit a stylistyka – tworzenie akapitów.
Konstrukcja absolutna: konstrukcja składniowa składająca się z rzeczownika (zaimka itp.) w odpowiednim przypadku i formy imiesłowowej. Typowa dla języków klasycznych (ablativus absolutus, genetivus absolutus).