Błąd stylistyczny
Błąd stylistyczny: naruszenie normy językowej w zakresie stylu.
Encyklopedie humanistyczne
Błąd stylistyczny: naruszenie normy językowej w zakresie stylu.
Barwa wyrazu: takie nacechowanie semantyczne danego wyrazu, które wiąże się z zakresem jego użycia. Barwa ekspresywna wyrazu i barwa emocjonalna wyrazu (barwa uczuciowa wyrazu).
Affectivum, affectiva: wyrazy mające jednocześnie znaczenie neutralne i wyrażające relację uczuciową.
Afektacja: przesada i nienaturalność wyrażania uczuć, wypowiedzi, zachowania. Styl afektowany – afektacja stylistyczna. Wydwarzanie, affettazione.
Alankara: w poezji indyjskiej (sanskryckiej) odpowiednik “figury mowy”, “ozdoba”, “ornament”. Wielość typów, liczne poświęcone im traktaty.
Attycyzm: kierunek w retoryce starożytnej.
Azjanizm: styl w retoryce i literaturze starożytnej Grecji i Rzymu, ukształtowany w hellenistycznej Azji mniejszej. Obfitość figur retorycznych, wybujałość, kwiecistość. Obecny także w wymowie chrześcijańskiej, bizantyjskie i nowożytnej.
Antykizacja, antykizowanie: stylizacja na sztukę antyczną lub w ogóle historyczną.
Accusativus tromtadraticus: w literaturze i języku polskim XIX wieku nadużycie biernika. Określenie ironiczne, żartobliwe (tromtadracja).
Sól attycka: cięty, ale elegancki dowcip. Sól – synonim dowcipu. Attycki – od retoryki ateńskiej (stąd attycyzm).
Abstrakcyjność stylu: właściwość stylistyczna polegająca przede wszystkim na nasyceniu tekstu słowami oznaczającymi pojęcia oderwane, styl abstrakcyjny. Typowa dla stylu naukowego, może jednak stanowić też wadę stylu.
Akapit: odstęp akapitowy i wcięcie akapitowe, a także ustęp i paragraf jako odrębne pojęcia. Formatowanie akapitu. Akapit a stylistyka – tworzenie akapitów.
Kontaminacja frazeologiczna: błąd językowy polegający na pomieszaniu związków frazeologicznych. Możliwa jednak także intencja ironiczna lub użycie żartem.
Adideacja: przekształcenie fonetyczne upodobniające brzmieniowo wyraz do innego wyrazu, o innej etymologii i znaczeniu. Jan Aleksander Karłowicz odnosił to pojęcie do etymologii ludowej. Pozostaje też w związku z pojęciami gry słownej i homofonii.