Kabalistikon
Kabalistikon (kabalistykon), cabalisticon, cabalisticum, sermo occultus: gatunek poetycki oparty na zaszyfrowanym kodzie, forma przepowiedni.
litery
Błąd ortograficzny
Błąd ortograficzny: zapisanie wyrazu niezgodnie z panującą normą ortograficzną.
Antykwa
Antykwa, określana także terminem pismo humanistyczne, niekiedy łacinka: krój pisma powstały w XV wieku, przechodzący różne fazy rozwojowe (przede wszystkim antykwa renesansowa, antykwa barokowa i antykwa klasycystyczna), nawiązujący do pisma rzymskiego. Do dziś stanowi dominujący typ pism drukarskich.
Ananim
Ananim: rodzaj pseudonimu, odwrócenie kolejności liter imienia lub nazwiska autora.
Adres
Adres: definicja ogólna, różne znaczenia terminu. W teorii informacji wyrażenie odwzorowujące położenie elementu w zbiorze. W sensie ogólnym najczęściej adres pocztowy.
Akrofonia
Akrofonia, zasada akrofonii – sposób, w jaki w rozwoju pisma ideogramy przekształcają się w litery. Polega na tym, że ideogram zaczyna być używany nie jako graficzny znak danego słowa, ale jako znak głoski, od której rozpoczyna się to słowo.
A…B…C…
A…B…C…: nowela Elizy Orzeszkowej z 1884 roku.
Alfabet polski
Alfabet polski: oparty na alfabecie łacińskim alfabet, którym zapisywany jest język polski, pismo polskie.
Akrostych
Akrostych: gatunek literacki. Definicja, historia i rodzaje akrostychów. Akrostychy w poezji polskiej.
Akromonogram
Akromonogram: wiersz akromonogramiczny, końcowe litery, wyrazy wersu powtórzone w wersie następnym.
Alfabet
Alfabet: także abecadło. Rodzaj pisma oparty na odpowiedniości liter i głosek. Historia, definicja, pochodzenie alfabetu, pochodzenie nazwy “alfabet”.
Aliteracja
Aliteracja: powtórzenie jednakowych głosek w celu wzmocnienia ekspresji na początku sąsiadujących z sobą w tekście wyrazów. Środek stylistyczny. Wiersz aliteracyjny. Przykłady aliteracji.
D.D.
D.D. lub d.d.: – skróty w języku łacińskim
Aequidicum
Aequidicum: gatunek łacińskiej poezji kunsztownej. Wszystkie wyrazy utworu zaczynają się od tej samej litery. Współcześnie forma żartu literackiego.
Abrewiatura
Abrewiatura: system skrótów rozpowszechniony w starożytności, bardzo rozbudowany w średniowieczu. Zróżnicowany w czasie i przestrzeni, podstawowe formy ukształtowały się jednak w czasach karolińskich. Także w muzyce (np. znaki repetycji) dla ergonomii zapisu. W muzyce określa się tak także ozdobniki.
A
A: Litera alfabetu łacińskiego i polskiego. Także skróty, jednostki, nazwy własne związane z tą literą.
