De visu
De visu: zwrot łaciński, “wzrokowo”, “naocznie”.
Encyklopedie humanistyczne
De visu: zwrot łaciński, “wzrokowo”, “naocznie”.
Ablativus modi: ablatyw sposobu, funkcja ablatywu w języku łacińskim. Wyraża sposób, odpowiada na pytanie “jak”?
Ablativus mensurae: “ablatyw miary”, funkcja ablatywu w łacinie. Występuje po wyrazach porównawczych (comparativa).
Ablativus limitationis, ablativus respectus: “ablatyw ograniczenia”, “ablatyw względu”, funkcja ablatywu w łacinie. Ogranicza zakres pojęcia nadrzędnego.
Ablativus, ablatyw, ablatiw: przypadek gramatyczny, w łacinie i innych językach, wyraża oddalanie się.
Ablativus causae: “ablatyw przyczyny”, funkcja ablatywu w języku łacińskim. Także w językach fińskim i węgierskim.
Ablativus auctoris i ablativus rei efficientis: odmiany funkcjonalne ablatywu w łacinie, występujące w konstrukcjach biernych. Także w innych językach.
Ablativus comparationis: jedna z funkcji ablatywu w łacinie, ablatyw porównania.
Ablativus originis: ablatyw pochodzenia, jedna z funkcji ablatywu w łacinie, rodzaj ablatywu właściwego.
Ablativus separationis: funkcja definicyjna ablatywu w łacinie, ablatyw właściwy.
Atona, wyrazy atoniczne, klityki: wyrazy pozbawione akcentu, proklityki i enklityki. Wyrazy nieakcentowane w języku polskim. Enklityki i proklityki w łacinie i grece.
Accusativus cum infinitivo, ACI, A. C. I,: konstrukcja składniowa typowa dla łaciny i greki, biernik z bezokolicznikiem. Wyjaśnienia ogólne, ACI w łacinie, ACI w grece, ACI w języku polskim.
Konstrukcja absolutna: konstrukcja składniowa składająca się z rzeczownika (zaimka itp.) w odpowiednim przypadku i formy imiesłowowej. Typowa dla języków klasycznych (ablativus absolutus, genetivus absolutus).
Abalietas: w metafizyce klasycznej, zależność w istnieniu od czegoś innego, antonim terminu aseitas.
A posteriori: zależny od doświadczenia. Sądy a posteriori, wiedza a posteriori.