architektura starożytna
Abakus: w architekturze starożytnej. Część kolumny (głowica, kapitel). Różne formy w różnych porządkach architektonicznych. W architekturze późniejszej: impost.
Abaton: niedostępna komnata, część świątyni lub cały okręg sakralny w religii starożytnej Grecji. Szczególnie znany był Abaton w świątyni Asklepiosa w Epidauros. Także wyobrażone miejsce w mitologii Thomasa Bulfincha.
Apsyda, absyda: termin architektoniczny, pomieszczenie zamykające nawę lub prezbiterium.
Adyton – najbardziej ukryta część sanktuarium starożytnego, najczęściej naos. Sanktuarium takim mogła być świątynia, ale też święty gaj lub grota. Porównaj: abaton.