Słuch absolutny
Słuch absolutny: umiejętność rozpoznawania wysokości dźwięku bez odwołania się do dźwięku wzorcowego.
Encyklopedie humanistyczne
Słuch absolutny: umiejętność rozpoznawania wysokości dźwięku bez odwołania się do dźwięku wzorcowego.
Aktynometr: urządzenia do pomiaru natężenia promieniowania słonecznego.
Minimum absolutne: w meteorologii i hydrologii minimalna wartość elementu w określonym miejscu i czasie.
Maksimum absolutne (maksymum absolutne): ekstremalnie wysoka wartość elementu meteorologicznego (hydrologicznego).
Film absolutny: w niemieckiej awangardzie filmowej (abstrakcjonizm, ekspresjonizm). Filmy stanowiące kompozycje animowanych linii, plam, figur i innych form.
Ablativus absolutus: konstrukcja składniowa w łacinie (konstrukcja absolutna).
Absolutivus, absolutyw: przypadek gramatyczny w językach ergatywnych, opozycyjny wobec ergatywu.
Absolutivum, absolutiva: nieodmienny imiesłów przysłówkowy występujący w klasycznych językach indoirańskich (sanskryt, awestyjski, staroperski). Absolutivum I, Absolutivum II.
Nagłos: początkowa faza artykulacyjna wyrazu, sylaby lub morfemu.
Konstrukcja absolutna: konstrukcja składniowa składająca się z rzeczownika (zaimka itp.) w odpowiednim przypadku i formy imiesłowowej. Typowa dla języków klasycznych (ablativus absolutus, genetivus absolutus).
Absolutny: 1) odnoszący się do Absolutu. 2) Bezwzględny, nieograniczony w jakimś układzie.