Styl Adamów

Styl Adamów – styl w architekturze i sztuce dekoracyjnej, meblarstwie, architekturze wnętrz. Odmiana angielskiego klasycyzmu w architekturze rozwijająca się pod koniec XVIII wieku i na początku XIX wieku. Głównym twórcą stylu był szkocki architekt Robert Adam, z którym współpracowali bracia – James Adam i John Adam, a także ojciec William Adam. Do rodziny należał także najmłodszy brat William oraz siostry, które także (szczególnie Elizabeth) współpracowały z rodzinną firmą Adamów.


Do licznych artystów często zatrudnianych przez Adamów przy różnych pracach należeli także inni wybitni twórcy, w tym Michael Angelo Pergolesi, Antonio Zucchi i Angelica Kauffman. Wśród realizacji Roberta Adama największe znaczenie mają Syon House (Londyn), Osterley Park (Londyn), Kenwood House (Londyn), Kedleston Hall (Derbyshire), Newby Hall (Yorkshire) i Soltram House (Devon).

W języku angielskim: Adam style; Adamesque; Style of the Brothers Adam.

Architekturę braci Adam cechuje elegancja, pomysłowe rozplanowanie, lekkość proporcji, a przede wszystkim niezwykle barwne wnętrza. Dla wnętrz tych charakterystyczne są delikatne stiuki i malowidła ścienne. Kompozycje malowideł oparte są na motywach zaczerpniętych ze sztuki klasycznej, greckiej, etruskiej, rzymskiej i włoskiego renesansu. Szczególnie lubiane były motywy nawiązujące do malarstwa pompejańskiego.

Wnętrza projektowane były łącznie z wszystkimi elementami wyposażenia, do których należały żyrandole, świeczniki, srebra, dywany, meble i tkaniny. Sprzęty tego rodzaju projektowali i wykonywali angielscy ebeniści silnie związani ze stylistyką Adamów, m.in. Thomas Chippendale, John Linnell, George Hepplewhite i Thomas Sheraton.

Dla twórczości braci Adam charakterystyczny jest także element preromantyczny. Początki romantyzmu przejawiają się tu przede wszystkim jako “malowniczość”, w tym nawiązania do sztuki egipskiej i w ogóle egzotycznej i orientalnej, a także rozwijanie stylu neogotyckiego. Mimo wielu elementów wczesnoromantycznych, styl Adamów pozostaje jednak typową odmianą klasycyzmu.

Styl Adamów rozpowszechnił się w całej Europie w dużej mierze dzięki cennym publikacjom braci. Należą do nich The Works in Architecture of Robert and James Adam (1773-1779) oraz The Ruins of the Palace Emporer Diocletian at Spalato in Dalmatia (1764). Z działalnością braci Adam wiązały się także wydawnictwa sztychowe mebli, stanowiące niezastąpione kompendia wiedzy tak dla rzemieślników angielskich, jak i dla ogarniętych anglomanią rzemieślników kontynentalnej Europy i Ameryki.

Styl Adamów: meble

Meble w stylu Adamów projektowane były całościowo, tak, by pasowały do wszystkich innych elementów wystroju wnętrza. Podobnie jak wystrój architektoniczny wnętrza i wszystkie elementy dekoracyjne, odznaczały się delikatnością i elegancją, dobrymi proporcjami, a także bogatą, choć przy tym subtelną i pastelową kolorystyką.

Meble były intarsjowane, inkrustowane i malowane, do elementów ozdobnych należały także złocone brązy. Często używane było drewno satynowe. Meble Adamów posiadały także charakterystyczną polichromię, określaną terminem Adam finish, najczęściej w kolorze zielonym, szarym i niebieskim. Do typowych ornamentów należały festony, patery, gryfy, wieńce laurowe, urny, girlandy, anthemion, łuski arabskie, głowy baranie, medaliony, wazy i palmety.

Najczęściej projektowane meble typy mebli w stylu Adamów to stoliki, lustra, krzesła, konsole, kabinety, komody i ramy. Cechuje je prosta, kubiczna forma – zazwyczaj nie występują linie krzywe. Dekoracja rzeźbiarska mebli w stylu Adamów jest natomiast bogata.

Meble w stylu Adamów wykonywali Thomas Chippendale, John Linnell, George Hepplewhite i Thomas Sheraton. Od 1770 roku wykonywała je manufaktura w Sheffield.

Frazy: Adamów styl, Adamowie.


Tagi
Encyklopedia sztuk pięknych

1 komentarz do “Styl Adamów”

Dodaj komentarz