Stanisław Bąk

Stanisław Bąk (1900-1981) – polski językoznawca, profesor filologii słowiańskiej, znawca gwary lasowskiej oraz gwar polskich Dolnego Śląska a także folkloru lasowskiego i śląskiego.


Stanisław Bąk: Biografia

Urodził się 28 listopada 1900 roku we wsi Grębów w okolicach Sandomierza (zasięg gwary lasowskiej). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, służąc w piechocie. Studiował polonistykę i slawistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie pod kierunkiem Tadeusza Lehra-Spławińskiego, we Lwowie pracował także jako pracownik naukowy. W latach 1928-1939 był nauczycielem w gimnazjum państwowym w Mikołowie.

Od 1946 roku był adiunktem w w Katedrze Języka Polskiego Uniwersytetu Wrocławskiego. Habilitował się w 1950 roku. W 1952 roku został zastępcą profesora filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1952 roku profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego. Wykładał także w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Zmarł 10 czerwca 1981 roku we Wrocławiu.

Był także współpracownikiem Instytutu Badań Literackich PAN, przewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, członkiem Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Wrocławskiego Towarzystwa
Naukowego, Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz innych towarzystw naukowych. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Pierwsze prace naukowe Stanisława Bąka dotyczyły jego rodzinnej gwary lasowskiej. Po rozpoczęciu pracy naukowej we Wrocławiu zajmował się dialektem śląskim, zwłaszcza gwarami dolnośląskimi języka polskiego, a także ogólną historią języka. Problematyką Śląską zajmował się zresztą także przed wojną. Jego zainteresowanie gwarami dolnośląskimi obejmowało badania terenowe – poszukiwania ostatnich żyjących użytkowników gwar, którzy w większości wyjechali po II wojnie światowej do Niemiec.

Prowadził także badania nad folklorem śląskim i nad folklorem lasowiackim (np. artykuły Chata wiejska w okolicy Tarnobrzegu (1930), O niektórych formach budownictwa ludowego (1930), O kształtach węgłów w drewnianych budowlach wiejskich (1939) oraz znany artykuł Wesele ludowe w Grębowie (1958)).

Do jego najważniejszych prac należą: Gwara “lasowska” Grębowa i okolicy (1926); Gwary ludowe na Dolnym Śląsku, część I, Głosownia (1956); Język pism Andrzeja Trzecieskiego (w wydaniu pism Andrzeja Trzecieskiego pt. Pisma polskie, część I, 1959 – opracował także teksty, objaśnieni oraz indeks wyrazów i form); Zróżnicowanie narzecza śląskiego. Próba podziału i charakterystyka dialektów śląskich (1964); Mowa polska na Śląsku (1974).


Tagi
Encyklopedia językoznawstwa ogólnegoEncyklopedia socjologii

Dodaj komentarz