Sensowność

Sensowność – w logice: wyrażenie W języka J stanowi w nim wyrażenie sensowne wtedy i tylko wtedy, gdy spełniony jest w nim jeden z dwóch następujących warunków (określanych jako warunki sensowności wyrażeń):


1) W jest wyrażeniem prostym, czyli należy do słownika języka J (stanowi wyraz należący do określonego z góry zasobu leksykalnego języka J).

2) W jest wyrażeniem złożonym, którego poszczególne części składowe spełniają warunek 1), a całość wyrażenia jest spójna syntaktycznie, czyli zbudowana jest zgodnie z regułami składniowymi języka J.

Zobacz też: racjonalność, absurd.

W angielskiej terminologii logicznej termin ten oddaje się jako meaningfulness lub significance.

Sensowność w sensie syntaktycznym i w sensie semantycznym

Zdefiniowane powyżej pojęcie sensowności ma charakter syntaktyczny. Istnieją jednak także semantyczne koncepcje sensowności wyrażeń, wiążące ją przeważnie z ich znaczeniem, nakładające na wyrażenia dodatkowe postulaty znaczeniowe.

Szczególnie istotne jest tu pojęcie sensowności empirycznej (empirical meaningfulness). Sensowność empiryczna to koncepcja, która rozwinęła się przede wszystkim na gruncie neopozytywistycznej metodologii nauki. Sensowne empirycznie są terminy obserwacyjne, symbolizujące relacje i własności stwierdzane za pomocą bezpośredniej obserwacji, oraz terminy teoretyczne, do których należy terminologia techniczna poszczególnych nauk. Obok terminów sensownych empirycznie wyróżnia się także zdania sensowne empirycznie.


Tagi
Encyklopedia filozofiiHumanistyczna encyklopedia nauki

Dodaj komentarz