Ekologia miasta
Ekologia miejska, ekologia miasta (urban ecology): dział ekologii stosowanej, badania nad relacjami między ludźmi, organizmami na terenach miejskich.
Ekologia miejska, ekologia miasta (urban ecology): dział ekologii stosowanej, badania nad relacjami między ludźmi, organizmami na terenach miejskich.
Absorpcja: w psychologii, koncentracja uwagi na przedmiocie postrzegania.
Abertam (Abertamský sýr, Abertamer Käse): czeski ser owczy lub kozi.
Muzyka etiopska (abisyńska): tradycje muzyczne Etiopii.
Walor (walor malarski): stopień rozjaśniania i ściemniania kolorów.
Wychowanie plastyczne: kształcenie w zakresie widzenia plastycznego i
Wychowanie przez sztukę
Wyobraźnia artystyczna (wyobraźnia plastyczna): zdolność świadomego przedstawiania sobie obrazów.
Wystawa Wystawa – zbiór przedmiotów wystawionych na pokaz, miejsce wystawienia przedmiotów w sklepie (ekspozycja, zwłaszcza w oknie sklepowym), a także dowolne inne miejsce wystawiania przedmiotów na pokaz. Projektowaniem wystaw zajmuje się wystawiennictwo, obejmujące projekt plastyczny ekspozycji i sposób prezentacji wystawianych przedmiotów, a także architekturę pawilonów wystawowych. “Wystawami” nazywa się także stanowiące imprezy masowe ekspozycje jednorazowe ...
Wzornictwo przemysłowe Wzornictwo przemysłowe (w zbliżonych znaczeniach także wzornictwo, design lub spolszczone desajn) – działalność zmierzająca do projektowania obiektów kultury materialnej o wysokim poziomie artystycznym. Są to przy tym we wzornictwie przemysłowym wyroby przeznaczone do produkcji masowej. Celem wzornictwa przemysłowego jest wysoka wartość estetyczna przedmiotów codziennego użytku oraz rozwijanie kultury materialnej. Wzornictwo przemysłowe wykształciło się ...
Zabytek sztuki: dawne dzieło sztuki
Ziggurat (zigurat, zikkurat): świątynia mezopotamska o tarasowym kształcie.
Złudzenie optyczne: błędne postrzeżenie wzrokowe, definicja
Znak plastyczny: obraz pojęć przekazywany za pomocą środków wizualnych.
Zwornik: w architekturze, skrzyżowanie żeber.
Żebro: element sklepienia.
Maszyna żakardowa: rodzaj maszyny tkackiej.
Phasellus vel ante mi. Aliquam sit amet velit tortor. Fusce efficitur diam sit amet mauris consequat, vel vestibulum est gravida. Praesent lacinia velit nec arcu aliquam euismod at at dolor. Vivamus efficitur pellentesque nulla et vestibulum. Praesent at luctus nulla, eget convallis nunc. Mauris a dolor dictum, sagittis elit non, hendrerit felis. In non pharetra ...
Kult przodków w Chinach: jeden z głównych elementów religijności Chin, w chińskiej religii ludowej i w konfucjanizmie.
Różdżka radiestezyjna: przyrząd stosowany w radiestezji do poszukiwania wody, metali, innych substancji.
Radiestezja: poszukiwanie substancji przy zastosowaniu promieniowania i przyrządów radiestezyjnych.
Robert Adam (1728-1792) - szkocki architekt i dekorator wnętrz.
reklamiarski: znaczenie wyrazu, w odniesieniu do prymitywnej reklamy.
Odlewanie ciśnieniowe, odlewanie pod wysokim ciśnieniem: odlewanie, w którym roztopiony metal wtłaczany jest do form odlewniczych pod ciśnieniem za pomocą tłoków lub sprężonego powietrza.
Argument: ciąg przesłanek przedstawiony w celu uzasadnienia danej tezy.
Stempel: narzędzie do obróbki plastycznej.
Reklama: komunikat perswazyjny mający na celu zwrócenie uwagi na produkt, usługę, ideę lub postawę.
Gazy kopalniane Gazy kopalniane – w górnictwie: mieszanina gazów, która występuje w kopalniach podziemnych, zwłaszcza cechująca się niską zawartością tlenu i niebezpieczna dla życia i zdrowia górników (wybuch metanu). Wyróżnia się przy tym kilka rodzajów gazów kopalnianych, z których największe znaczenie ma gaz kopalniany zawierający metan. Gaz kopalniany jest więc mieszaniną gazów w powietrzu kopalnianym, ...
Afiliacja: potrzeba przynależności do grupy społecznej.
Wydobycie węgla: pozyskiwanie węgla kamiennego i brunatnego ze złóż.
Akropol w Atenach: wzgórze w Atenach z zespołem zabytków starożytnych (Partenon, Erechtejon).
Akropol: w starożytnej Grecji "górne miasto" stanowiące fortyfikacje i ośrodek kultowy.
Odlewnictwo: w technologii metali wykonywanie przedmiotów poprzez wypełnianie form ciekłym metalem, odlewanie. Także w innych dziedzinach - odlewy z tworzyw sztucznych, wytwarzanie porcelany.
Abolicjonizm, ruch abolicjonistyczny: ruch społeczny, działalność na rzecz zniesienia niewolnictwa.
Carboloy: stop wolframu z kobaltem i węglem.
Kalcynowanie, kalcynacja, prażenie kalcynujące: rodzaj prażenia, termiczny rozkład ciał stałych w celu wydzielenia z nich składników lotnych.
Brąz: stop miedzi z cyną i cynkiem.
Britannia: stop cyny z antymonem i miedzią.
Lutowanie twarde: lutowanie w temperaturze powyżej 450°C.
Mosiądz: stop miedzi i cynku.
Wielki piec: piec przemysłowy służący do pozyskiwania surówki z rudy żelaza.
Proces bessemerowski (proces Bessemera): metoda wytwarzania stali.
proces Bayera: metoda wytwarzania tlenku glinu z boksytów.
Boksyt: skała osadowa, źródło aluminium.
Konwertorowy proces tlenowy (proces tlenowy, tlenowy proces konwertorowy, proces L-D): metoda otrzymywania stali.
Babbit: stop łożyskowy.
Oznaczanie metalu: jakościowa i ilościowa analiza metali, rud i stopów.
Wyżarzanie: rodzaj obróbki termicznej metali i stopów.
Amalgamowanie (amalgamacja): metoda otrzymywania złota i srebra z rud, także złocenia i produkcji luster.
Amalgamat: stop rtęci.
Stop: mieszanina metali i innych metali lub niemetali, o właściwościach metalicznych.
Sztolnia: poziomy wykop zapewnianiający dostęp do złoża.
Gustav Rose (1798-1873): niemiecki mineralog.
René Just Haüy (Abbé Haüy): francuski uczony, twórca krystalografii geometrycznej.
Axel Fredrik Cronstedt
Henry Cort: brytyjski wynalazca, opracował proces pudlarski.
Vannoccio Biringuccio: włoski metalurg epoki renesansu.
Henry Bessemer: brytyjski wynalazca, stworzył metodę taniej i szybkiej produkcji stali (proces bessemerowski).
Torbern Olof Bergman: szwedzki chemik i mineralog. Jeden z twórców chemii analitycznej i chemii minerałów.
Georgius Agricola: XVI-wieczny uczony znany jako "ojciec geologii"
Konferencja berlińska, 1884-1885: międzynarodowa konferencja poświęcona problemom kolonizacji Afryki.
Asz-Szabab (Al-Shabab, Al-Shabaab): islamska organizacja fundamentalistyczna w Somalii.
Sani Abacha: prezydent Nigerii.
Autotrofizm (samożywność) Autotrofizm – zdolność organizmów do biosyntezy, samodzielnego wywarzania związków organicznych ze związków nieorganicznych (w procesie fotosyntezy lub chemosyntezy), wykazywana przez rośliny i niektóre bakterie. Są to substancje potrzebne do życia i rozwoju organizmu. Zjawisko samożywności dotyczy grupy organizmów określanej jako producenci. Producenci to organizmy mające zdolność wytwarzania materii organicznej z materii nieorganicznej. Możliwe ...
Bajronizm: zespół tendencji w literaturze romantyzmu, związanych z życiem i twórczością George'a Byrona.
"Les Temps modernes": wydawane od 1945 francuskie czasopismo polityczne, filozoficzne i literackie.
Prawo Malraux (loi Malraux): francuskie prawo mające na celu ochronę historycznej tkanki miejskiej.
Abalone: ślimaki morskie cenione w sztuce kulinarnej.
Yaprak dolması, także yaprak sarması (yaprak sarma, yaprak dolma): potrawa kuchni tureckiej, rodzaj gołąbków z liści winogron.
Absolut a literatura: koncepcja literatury jako łącznika między światem zmysłowym i Absolutem typowa była zwłaszcza dla romantzymu.
Ewaporymetr (ewaporometr, atmometr): przyrząd do pomiaru intensywności parowania.
Ceilometr: urządzenie do pomiaru wysokości pułapu chmur.
Barometr: instrument stosowany do pomiaru ciśnienia atmosferycznego.
Barograf: barometr rejestrujący ciśnienie w sposób stały.
Pasy Van Allena: pasy radiacyjne Ziemi.
Stratosfera: druga od powierzchni Ziemi warstwa atmosfery.
Prądy strumieniowe: strumienie powietrzne na obu półkulach.
sztuka Eskimosów: tradycje artystyczne Eskimosów (Inuitów).
Jonosfera: warstwa atmosfery zawierająca dużą ilość wolnych jonów i elektronów.
Pyły atmosferyczne: drobne cząstki zawieszone w atmosferze.
Pieśń: forma muzyczna, utwór wokalny lub wokalno-instrumentalny.
Pieśń: gatunek literacki, utwór liryczny związany genetycznie z muzyką.
Arpeggio: technika wykonywania akordów.
Aria: forma wokalno-instrumentalna, zwłaszcza w operze, oratorium i kantacie.
Akustyka: nauka o falach sprężystych - dźwiękach, ultradźwiękach i infradźwiękach.
Akompaniament: tło muzyczne głównej partii dzieła muzycznego.
Słuch absolutny: umiejętność rozpoznawania wysokości dźwięku bez odwołania się do dźwięku wzorcowego.
Abendmusik: wieczorne koncerty muzyki religijnej, zwłaszcza w XVII-wiecznej Lubece.
Hans von Aachen - niemiecki malarz renesansowy.
Lady: zwrot grzecznościowy w języku angielskim oraz brytyjski tytuł.
Jean Ladrière: belgijski filozof nauki i religii.
Anatolij Ladow (1855-1914): rosyjski kompozytor ("Baba Jaga", "Kikimora", "Zaczarowane jezioro").
Duro Ladipo (1931-1978): nigeryjski pisarz i reżyser, kompozytor, jeden z kluczowych ludzi teatru Afryki.
Ladino: zeuropeizowani mieszkańcy Ameryki Środkowej.
Język ladino: język romański używany przez Sefardyjczyków.
Jezyk ladyński: język z grupy retoromańskiej używany we Włoszech (Tryden-Górna Adyga, Veneto).
Grupa Lagos: konferencja państw afrykańskich, która dała początek Organizacji Jedności Afrykańskiej.
László Paál (1846-1879, Paál László) - węgierski malarz ze szkoły barbizońskiej.
c.k. - skrót oznaczający różne instytucje monarchii austro-węgierskiej
Zdanie podstawowe: zdanie o postaci "w miejscu M i w czasie T znajduje się przedmiot o własności obserwowalnej W".
⇐ Główny artykuł – Alfabet polski (z obszernymi informacjami historycznymi dotyczącymi polskiego alfabetu). Ile liter ma alfabet polski? Ile liter ma alfabet polski? – współczesny standardowy alfabet polski ma 32 litery. Są to kolejno litery: 1. A, a; 2. A, ą 3. B, b 4. C, c 5. Ć, ć 6. D, d 7. E, ...
Żywoty (vitae), żywot (vita): gatunek literatury biograficznej.
Żurnal: czasopismo poświęcone modzie zawierające wykroje. Dawniej ogólna nazwa czasopism, dzienników.
Żywoty świętych: gatunek literatury biograficznej, życie świętych przedstawione w tradycyjnej konwencji hagiograficznej.
Żywa pagina: pagina, która zawiera nazwisko autora, tytuł dzieła lub tytuł rozdziału.
Zwischenruf (z języka niemieckiego): głośny okrzyk z sali przerywający wypowiedź publiczną, np. debatę parlamentarną.
Życie literackie: ogół warunków i zjawisk społecznych, które określają zjawiska literackie - zwłaszcza instytucje literackie.
Żongler: artysta cyrkowy zajmujący się podrzucaniem przedmiotami (żonglowaniem). W średniowieczu żonglerzy - wędrowni muzykanci, poeci, deklamatorzy.
Żart: zachowanie (wypowiedź) nakierowane na rozśmieszenie kogoś. Zabawa mająca na celu wywołanie efektu komicznego.
Zamówienie: dokument określający cechy towarów lub usług, które dostawca ma dostarczyć klientowi.
Żale: gatunek literatur staropolskiej, wyraz bólu spowodowanego nieszczęściami zewnętrznymi.
Żagary: grupa poetycka działająca w okresie dwudziestolecia międzywojennego, zaliczana do drugiej awangardy.
Żeromszczyzna : naśladownictwo stylu i tendencji pisarstwa Stefana Żeromskiego.
Magodia (magoidia) Magodia (magoidia) – w teatrze starożytnej Grecji rodzaj sceny komicznej. Obejmowała ona występy mężczyzn, którzy dla wywołania efektu komicznego występowali w strojach kobiet. Stanowiła osobny podgatunek mimu, który rozkwitał w III wieku p.n.e. Cechowała ją groteskowość i obsceniczność. Magodia w teatrze starożytnej Grecji Z literatury greckiej magodie przejął następnie mim rzymski. Męscy aktorzy ...
D'Este (Este, Estensi): włoski ród panujący, książęta Ferrary i Mantui.
Cornelis Engebrechtsz. (Cornelis Engelbrechtsz., Cornelis Engelbrechtsen, ok. 1458-1533): niderlandzki malarz.
Wizerunek, podobizna, effigium: reprezentacja plastyczna osoby.
Ekfraza: literacki, w tym zwłaszcza poetycki opis dzieła sztuki, także figura retoryczna.
Drzwi Wschodnie: drugie drzwi Baptysterium we Florencji (po drzwiach Andrei Pisano). Wykonał je z brązu w latach 1402-1425 Lorenzo Ghiberti.
Podniesienie krzyża: obraz ołtarzowy Rubensa stworzony w latach 1610-1611.
Kantoria w kościele Santa Maria del Fiore: trybuny śpiewacze (cantorie), Luca della Robbia i Donatello.
Escorial, El Escorial, San Lorenzo de Escorial, Eskurial: monumentalne założenie architektoniczne obejmujące pałac królewski z klasztorem, mauzoleum i kościołem św. Wawrzyńca.
El Greco, właściwie Domenikos Theotokopulos (ok. 1540-1614): malarz pochodzenia greckiego działający w Hiszpanii. Czołowy przedstawiciel manieryzmu.
Gemmy Abraksasa: starożytne gemmy, amulety gnostyckie,
Della Rovere: włoski ród arystokratyczny, papieże i kardynałowie, władcy Urbino.
Śmierć Marii (Zaśnięcie Marii): obraz Caravaggia powstały w latach 1605-1606.
De re aedificatoria, Ksiąg dziesięć o sztuce budowania: renesansowy traktat o architekturze Leona Battisty Albertiego
Gerard David (ok. 1460-1523): niderlandzki malarz, przedstawiciel wczesnego renesansu północnego.
Dawid z głową Goliata - obraz Caravaggia z 1610 roku.
Luis Dalmau: hiszpański malarz, zapoczątkował styl hispano-flandryjski.
Dawid Donatella: renesansowa rzeźba z brązu autorstwa Donatella, powstała we Florencji w połowie XV wieku.
Bernardo Daddi (Bernardus Florentinus, Bernard z Florencji, ok. 1290-1348): malarz włoski wczesnego renesansu.
Dawid Michała Anioła - jedno z najbardziej znanych dzieł sztuki renesansu, marmurowa rzeźba, którą w latach 1501-1504
Danae: postać w mitologii greckiej, matka Perseusza, kochanka Zeusa.
Dawid, król Izraela Dawid – król starożytnego Izraela i Judy, jedna z głównych postaci historycznych w Biblii i jedna z kluczowych postaci w dziejach kultury. Jego życie przypada na przełom X i XI wieku p.n.e., panowanie Dawida datuje się tradycyjnie na około 1012-972 p.n.e. W chrześcijaństwie Dawid stanowi typ mesjański. Zobacz też: Dawid Michała Anioła, ...
Dante Aligheri (Alighieri): najwybitniejszy poeta literatury włoskiej i średniowiecznej, filozof, działacz polityczny.
Andrea del Castagno (ok. 1419-1457), właściwie Andrea di Bartoldi di Simone: włoski malarz wczesnego renesansu.
Ludovico (Lodovico) Carracci: włoski malarz wczesnobarokowy.
Uniwerbizacja: wprowadzenie nazwy jednowyrazowej na miejsce nazwy dwuwyrazowej.
Agostino Carracci (1557-1602): włoski rytownik i malarz wczesnego baroku.
Annibale Carracci (1560-1609): włoski malarz, grafik i rysownik wczesnego baroku.
Carracci: rodzina malarzy włoskich, bracia Agostino i Ludovico Carracci oraz ich kuzyn Ludovico. Akademia Carraccich, Accademia Carracci (Accademia dei Carracci, Akademia Bolońska, Accademia degli Incamminati).
Vittore Carpaccio (ok. 1460- 1526); włoski malarz wczesnorenesansowy, przedstawiciel szkoły weneckiej.
Vincente Carducho: hiszpański malarz manierystyczny, autor dzieła Diálogos de la pintura (Dialogi o malarstwie).
Abominarium (abominaria): zbiór klątw kościelnych, średniowieczna księga z klątwami kościelnymi
Grający w karty, Szulerzy, Gra w karty: obraz Caravaggia.
Dzwonnica Giotta, Kampanila we Florencji: kampanila przy katedrze Santa Maria del Fiore we Florencji.
Camerino d'alabastro (camerini d'alabastro): alabastrowa komnata w Ferrarze, pokój (studiolo) księcia Alfonsa I d'Este.
Camera degli Sposi (Komnata Małżonków, Komnata Małżeńska, Sala Małżeńska), Camera Picta (Komnata Malowana): komnata audiencyjna w Palazzo Ducale w Mantui z freskami Andrei Mantegni.
Carpaccio: przystawka (antipasto) pochodząca z Włoch.
Jacques Callot (1592-1635): francuski rysownik i grafik, przedstawiciel manieryzmu.
Eugenio Caxés (Eugenio Cajés): hiszpański malarz barokowy.
Caravaggio, wł. Michelangelo Merisi: włoski malarz, czołowy przedstawiciel malarstwa wczesnego baroku.
Baptysterium we Florencji (Baptysterium św. Jana Chrzciciela, wł. Battistero di San Giovanni): romańskie baptysterium słynne mozaiki i drzwi (Ofiara Izaaka, Drzwi Raju).
Bankiet oficerów gwardii cywilnej św. Jerzego: obraz Fransa Halsa z 1616 roku
Chrzest Pański (Chrzest Chrystusa, Chrzest Chrystusa w Jordanie, chrzest w Jordanie) - chrzest Jezusa Chrystusa, w religii i w sztuce.
Makata: tkanina dekoracyjna jedwabna, złotolita lub srebrnolita. Często haftowana lub aplikowana.
Alessio Baldovinetti (Alesso Baldovinetti, Alesso di Baldovinetto, ur. 1425, zm. 1499) - włoski malarz renesansowy.
Filippo Baldinucci (1625-1697): kolekcjoner rysunków i historyk sztuki.
Giovanni Baglione - włoski malarz barokowy, historyk sztuki.
Sisto Badalocchio (ur. 1585, zm. po 1620): włoski malarz i grafik wczesnego baroku.
Bachus, Bacchus: łacińska forma imienia Bakchos, które w mitologii greckiej funkcjonuje jako alternatywne imię Dionizosa.
Bank (banki): samodzielna instytucja finansowa przeprowadzająca transakcje finansowe związane z obiegiem i gromadzeniem pieniądza (operacje pieniężne).
Akognitywizm, także anty-kognitywizm lub nonkognitywizm: stanowisko w metaetyce.
Abondance - we francuskiej terminologii kulinarnej wino rozcieńczone wodą.
Dirck van Baburen (około 1595-1624): niderlandzki malarz, caravaggionista utrechcki,
"Chory Bachus", "Bacchino malato": obraz Caravaggia z 1594 roku
Babilońska niewola papieży: określenie okresu w dziejach Kościoła, także określenie polemiczne.
Pietro Aldobrandini (1571-1621): kardynał, mecenas i kolekcjoner sztuki.
Andrea Alciato (1492-1450): włoski humanista, prawnik, autor popularnego dzieła "Emblemata".
Francesco Albani (1578-1660): włoski malarz.
Albizzi (Albizi): władcy Florencji, ród oligarchiczny.
Leon Battista Alberti : architekt i teoretyk sztuki epoki renesansu, humanista, pisarz, uczony.
Giovanni Battista Agucchi: teoretyk sztuki okresu renesansu, sekretarz papieski.
Modlitwa w Ogrójcu, konanie w Ogrójcu, Chrystus w Ogrójcu, Chrystus na Górze Oliwnej: wydarzenie z życia Chrystusa, częsty temat w sztuce.
Pieter Aertsen (Aertsz, Aertszen, Aertszone): niderlandzki malarz renesansowy, znany z martwych natur i scen rodzajowych.
Eneida: epos Wergiliusza z I wieku p.n.e., narodowy poemat rzymski.
Badine: rodzaj dekoracyjnej laski.
Pokłon trzech króli, także motyw pokłonu trzech króli, hołd trzech króli, adoracja dzieciątka Jezus przez trzech króli: motyw w sztuce.
Akademia Świętego Łukasza (Accademia di San Luca): renesansowa akademia artystyczna założona w 1577 w Rzymie.
Nacechowaność, nacechowanie: w terminologii językoznawczej - posiadanie przez jeden z członów opozycji prywatnej cechy, której pozbawiony jest człon drugi.
Kabaret: kabaretami nazywa się dziś tak teatrzyki kabaretowe (z własnym lokalem), zespoły kabaretowe (bez stałej siedziby) i same spektakle kabaretowe.
Aspekt, aspekt czasownika: kategoria gramatyczna czasownika, dzieląca ogół czasowników na dwie klasy, czasowniki dokonane i czasowniki niedokonane.
Piotr Bagration (1764-1812): rosyjski generał w czasie wojen napoleońskich.
Aurangzeb, 1618-1707 - szósty władca indyjski z dynastii Wielkich Mogołów.
Eduowie: starożytny lud galijski.
East Radio: sieć lokalnych stacji radiowych w Szanghaju.
Dakou: chińska subkultura młodzieżowa.
A capite ad calcem: sentencja łacińska, dosłownie "od stóp do głów".
Telewizja kablowa w Chinach - od lat 90. XX wieku telewizja kablowa w Chinach zyskała znaczną popularność.
Bai Fengxi: chińska dramatopisarka i aktorka.
Ah Jia: chiński dyrektor teatralny, dramaturg i teoretyk teatru.
Ignotum per ignotum: błąd logiczny, definiowanie wyrażeń niezrozumiałych przez inne wyrażenia niezrozumiałe.
"Całe życie Sabiny": powieść psychologiczna Heleny Boguszewskiej z 1934 roku.
Kabi: wędrowny poeta i śpiewak hinduski, zwłaszcza w Bengalu, gdzie organizowano zawody śpiewacze
Kontrtytuł, tytuł zbiorowy, tytuł nadrzędny, tytuł seryjny: informacje formalne umieszczane na drugiej stronnicy książki wchodzącej w skład publikacji wielotomowych i publikacji seryjnych.
Zuppa genovese (di tonno): tradycyjna zupa rybna z Genui,
Inlagd gurka, smörgåsgurka, ättiksgurka: w kuchni szwedzkiej ogórki konserwowe.
Handkäse, Handkäs: tradycyjny niemiecki ser twarogowy dojrzewający, zwłaszcza regionalny Hessischer Handkäse. Podawany jako Handkäse mit Musik i Handkäse ohne Musik
Game pudding: potrawa angielska, pudding z dziczyzny.
Farce de gibier: francuski farsz z wątróbki z dziczyzny.
Entrée - wieloznaczny termin kulinarny: przystawka podawana na początku posiłku. Także w terminologii muzycznej, baletowej, teatralnej i cyrkowej.
Kabalistikon (kabalistykon), cabalisticon, cabalisticum, sermo occultus: gatunek poetycki oparty na zaszyfrowanym kodzie, forma przepowiedni.
Dunesslin pudding: szkocki deser, pudding zbliżony do kremu angielskiego (custard).
Xa (xả): w języku wietnamskim trawa cytrynowa, częsty element nazw potraw i technik kulinarnych. Także cay xa (cây xả), cay sa (cây sả) i sa chanh (cỏ chanh).
Custard powder: brytyjski produkt spożywczy typu instant, umożliwia sporządzanie błyskawicznej wersji kremu angielskiego,
Caledonian cream (krem kaledoński): tradycyjny deser szkocki z bitej śmietany i marmolady pomarańczowej.
Battuto: w kuchni włoskiej popularna baza zup i sosów, złożona z ziół, pietruszki, czosnku, cebuli.
Akni, yakhni: w kuchni Indii i krajów sąsiednich bulion ziołowy lub gotowany na baraninie.
Art director: zawód w branży reklamowej i w mediach, pracownik działu kreatywnego.
Achaja: region w starożytnej Grecji, północny zachód Peloponezu.
Achajowie: jedno z głównych plemion greckich, przez Homera utożsamiane ze wszystkimi Grekami. Twórcy kultury mykeńskiej.
Abadan (Abbadan): miasto w Iranie, na terenie ostanu (prowincji) Chuzestan.
Aaronsohnowie: izraelska rodzina znana z działalności w siatce szpiegowskiej Nili. Agronom Aaron Aahronson i jego siostra Sarah Aarohnson.
Akumulacja: w geologii, nakładanie się osadów.
Akumulacja, akumulacja kapitału (ekonomicznego): przeznaczanie zasobów na dalszy rozwój, gromadzenie dochodów w celach inwestycyjnych.
Aktynometr: urządzenia do pomiaru natężenia promieniowania słonecznego.
Aktynometria: dział meteorologii badający promieniowanie słoneczne, ziemskie i atmosferyczne.
Aktualizm geologiczny, uniformitaryzm, uniformitarianizm: jedna z podstawowych zasad geologii, w wyjaśnianiu przeszłości Ziemi należy opierać się wyłącznie na obserwacji sił działających obecnie.
Aktualizm, aktualizm filozoficzny: określenie stanowisk odkreślających rolę stawania się i zmienności w strukturze ontycznej rzeczywistości, zwłaszcza idealizm aktualny Giovanniego Gentile. Podobne stanowiska występują także w teologii i antropologii filozoficznej (przede wszystkim związanej z teologią protestancką). W innych znaczeniach termin ten występuje w psychologii (psychologia Wilhelma Wundta i jego kontynuatorów) oraz w naukach przyrodniczych i filozofii przyrody (zasada aktualizmu i aktualizm geologiczny). W naukach przyrodniczych określa się tak koncepcje podkreślające ciągłość procesów zachodzących w przyrodzie.
Klimaty akseryczne: klimaty o stałej wilgotności.
Astronomia: definicja, przegląd zagadnień, historia astronomii.
Alabaster: minerał, głównie alabaster gipsowy, także kalcytowy.
Akratotermy: rodzaj wód podziemnych.
Akratopegi: rodzaj wód podziemnych.
Akr, akry: anglosaska jednostka miary powierzchni gruntu (acre, acres).
Aklimatyzacja: obejmujące zmiany niedziedziczne procesy przystosowania się organizmów do zmienionych warunków środowiska.
Ajmak, ajmaki: podstawowe jednostki podziału administracyjnego Mongolii i Mongolii Wewnętrznej.
Agroklimatologia, klimatologia rolnicza: dział klimatologii, nauka badająca wpływ klimatu na rośliny uprawne i gospodarkę rolną.
Agradacja: zwiększanie się grubości osadów w zbiorniku.
Aglomerat: rodzaj skały piroklastycznej.
Aglomeracja, aglomeracja miejska, aglomeracja miejsko-przemysłowa: zespół miast powiązanych funkcjonalnie, komunikacyjnie i gospodarczo.
Strefa afotyczna, warstwa afotyczna: głęboko położona, pozbawiona światła warstwa oceanów, mórz i jezior.
Afganiec: wiatr regionalny w Afganistanie i Tadżykistanie. Także potoczne określenie mieszkańców Afganistanu (Afgańcy).
Strefa aeracji, strefa nawietrzona, strefa napowietrzenia: strefa w obrębie skorupy ziemskiej, warstwa przepuszczalnego gruntu częściowo wypełniona powietrzem.
Stopień aerotermiczny: liczona w metrach wysokość, której przekroczenie powoduje spadek temperatury o 1 °C.
Aerologia: dział meteorologii, nauka badająca procesy i zjawiska zachodzące w wysokich warstwach atmosfery ziemskiej. Dawniej ogólna nauka o powietrzu i atmosferze.
Aerofototopografia: dział topografii, sporządzanie map i planów na podstawie zdjęć lotniczych.
Aeracja, aeracja gleby, aeracja gruntu, napowietrzanie - wymiana powietrza atmosferycznego z powietrzem zawartym w glebie. W ogrodnictwie i rolnictwie: zabieg pielęgnacyjny służący ułatwieniu wnikania do gleby powietrza, a także wody i nawozów.
Adwekcja: napływ nad określony teren mas powietrza o określonych cechach.
Adret, stok dosłoneczny: nasłoneczniony stok wzgórza.
Jednostka administracyjna pierwszego rzędu: jednostki podziału terytorialnego, na które dzieli się bezpośrednio dane państwo, względnie określone terytorium autonomiczne.
Gradient adiabatyczny, adiabatyczny gradient temperatury: w meteorologii, gradient suchoadiabatyczny i gradient wilgotnoadiabatyczny.
Przemiana adiabatyczna, proces adiabatyczny: proces termodynamiczny w układzie izolowanym od otoczenia.
Adaptacja, przystosowanie: proces biologiczny polegający na zmianie budowy i funkcji organizmów w celu dostosowania się do nowych warunków.
Absorpcja, sorpcja wgłębna, sorpcja objętościowa, pochłanianie, wchłanianie :pochłanianie jednej substancji (określanej terminem absorbat - ciało wchłaniane) przez inną (określaną terminem absorbent - ciało wchłaniające).
Minimum absolutne: w meteorologii i hydrologii minimalna wartość elementu w określonym miejscu i czasie.
Maksimum absolutne (maksymum absolutne): ekstremalnie wysoka wartość elementu meteorologicznego (hydrologicznego).
Agregacja: łączenie elementów w konglomerat.
Abrazja: erozyjne niszczenie brzegów morskich razem z przybrzeżem.
Ablacja (ablacja lodowcowa): topnienie lodowca.
Osady abisalne (osady abyssalne): głębinowe osady morskie.
Abisal, także w formie abysal oraz sfera abisalna, sfera głębinowa - w hydrologii: najgłębsza sfera w morzach i oceanach (także głębokich jeziorach), strefa przydenna.
Aberracja światła Aberracja światła, także aberracja astronomiczna lub aberracja gwiezdna (dawniej także w formie aberacja światła) – w astronomii: zmiana kierunku światła powodująca pozorne przemieszczenie się ciała niebieskiego na sferze niebieskiej. Zjawisko to wywoływane jest przez ruch obserwatora względem obserwowanego obiektu (np. wraz z Ziemią). Zobacz też: aberracja – różne znaczenia terminu, tam też etymologia ...
Aberracja: nieprawidłowość, odchylenie od normy. Termin fachowy w astronomii, fizyce, biologii i medycynie.
Aktorstwo, sztuka aktorska: odgrywanie przez aktorów roli w filmie i na scenie.
Aktor, aktorka: artysta odtwarzający postaci sceniczne, grający jakąś rolę w teatrze, filmie, telewizji.
Stanisław Bąk (1900-1981): językoznawca, dialektolog.
Jan Baudouin de Courtenay: Jan Niecisław Baudouin de Courtenay (1845-1929), polski językoznawca.
Batłomiej z Bydgoszczy: jeden z pierwszych polskich leksykografów, autor dwóch słowników polsko-łacińskich, bernardyn.
Jerzy Samuel Bandtkie: badacz Śląska, historyk drukarstwa, filolog i językoznawca.
Budowa zdania: zespół wzajemnie powiązanych członów zdania.
Budowa słowotwórcza wyrazu: podział wyrazu na podstawę słowotwórczą i formanty.
Budowa słowotwórcza rzeczowników: struktura słowotwórcza rzeczowników w język polskim.
Budowa słowotwórcza przysłówków: struktura słowotwórcza przysłówków w języku polskim.
Budowa przymiotników: budowa słowotwórcza przymiotników w języku polskim.
Budowa słowotwórcza liczebników: struktura słowotwórcza liczebników w języku polskim.
Budowa liczebników złożonych: struktura słowotwórcza liczebników złożonych.
Budowa liczebników zbiorowych: budowa słowotwórcza liczebników zbiorowych.
Budowa liczebników wielorakich: struktura słowotwórcza liczebników wielorakich.
Budowa liczebników prostych: budowa słowotwórcza liczebników prostych.
Bezokolicznik w dialektach: zróżnicowanie dialektalne w formach bezokolicznika w języku polskim.
Budowa liczebników porządkowych: struktura słowotwórcza liczebników porządkowych.
Założenie pytani: w logice pytań (logice erotetycznej); każdemu pytaniu towarzyszą określone założenia, tezy, które pytający domyślnie przyjmuje.
Budowa liczebników mnożnych: struktura słowotwórcza liczebników mnożnych.
Budowa słowotwórcza czasowników: struktura słowotwórcza czasowników w języku polskim.
Budowa czasowników niedokonanych i dokonanych: struktura słowotwórcza czasowników dokonanych i niedokonanych.
Budowa czasowników jednokrotnych i wielokrotnych: struktura słowotwórcza czasowników wielokrotnych i jednokrotnych.
Błąd semantyczny (błąd znaczeniowy): użycie wyrazu niezgodnie z jego znaczeniem.
Błąd stylistyczny: naruszenie normy językowej w zakresie stylu.
Błąd składniowy, także błąd syntaktyczny: rodzaj błędu językowego, błąd polegający na nieuświadomionym i nieuzasadnionym złamaniu obowiązujących w danym języku norm składni zdania pojedynczego lub zdania złożonego.
Błąd ortograficzny: zapisanie wyrazu niezgodnie z panującą normą ortograficzną.
Błąd leksykalny: użycie wyrazu w niewłaściwym znaczeniu.
Błąd interpunkcyjny: błędy interpunkcyjne polegają na niewłaściwym użyciu lub pominięciu znaków przestankowych (znaków interpunkcyjnych).
Błąd frazeologiczny - błąd językowy, niewłaściwe połączenie jednego lub kilku wyrazów w jedno wyrażenie lub zwrot; naruszenie normy językowej w zakresie frazeologii.
Błąd fonetyczny: naruszenie normy językowej w zakresie wymowy
Błąd fleksyjny: naruszenie normy językowej w zakresie fleksji.
Błąd językowy - nieświadome odstępstwo od współczesnej normy językowej.
Biernik (accusativus, akuzatyw): przypadek gramatyczny (pytania kogo? co?).
Bezokolicznik, infinityw, infinitivus: forma czasownika nieokreślona pod względem czasu, osoby, liczby i rodzaju.
Barwa głoski: brzmienie danej głoski, właściwy dla tej głoski ton, który pozwala odróżnić ją od pozostałych głosek.
Barwa wyrazu: takie nacechowanie semantyczne danego wyrazu, które wiąże się z zakresem jego użycia. Barwa ekspresywna wyrazu i barwa emocjonalna wyrazu (barwa uczuciowa wyrazu).
Barbaryzm, barbaryzmy: negatywnie oceniane zapożyczenia językowe.
Antony Tudor: angielski choreograf i tancerz działający w Stanach Zjednoczonych, reprezentant baletu psychologicznego.
Adlerglas, także pod nazwą Adlerhumpen lub Reichsadlerhumpen: niemieckie wyroby szklane, przede wszystkim duże naczynia szklane służące do picia (kufle) zdobione motywem orła.
Elias Adam (Eliasz Adam) - złotnik niemiecki działający prawdopodobnie w Augsburgu, urodzony w Sulechowie.
Alfons Mucha, właściwie Alfons Maria Mucha (1860-1939) - czeski malarz i grafik, dekorator, twórca grafiki użytkowej, w tym ozdobnych druków (przede wszystkim afisze).
Albrecht Dürer (1471-1528) - niemiecki malarz epoki renesanu, uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela niemieckiego malarstwa renesansowego. Był również wybitnym grafikiem, rysownikiem i teoretykiem sztuki.
Arkusz: w poligrafii i edytorstwie miara objętości tekstu. Wyróżnia się najczęściej arkusz wydawniczy, arkusz autorski (około 40000 znaków drukarskich) i arkusz drukarski. Arkusz papieru i inne rodzaje arkuszy.
Argumentacja: zespół czynności podejmowanych w celu uzasadnienia jakiegoś poglądu, jakiejś tezy. Są to tak czynności mentalne, jak i czynności werbalne (akty mowy). Argumentacja może być rozumiana także jako uporządkowany zestaw argumentów użytych przez osobę przekonującą do czegoś. Budowa tego szeregu opiera się przede wszystkim na przyjętej przez argumentującego ocenie jego skuteczności, która bywa określana terminem taktyka argumentacyjna.
Archiwum biblioteki: uporządkowany zbiór akt gromadzonych w czasie działalności biblioteki. Akta te straciły na aktualności.
Archiwum redakcyjne, archiwum czasopisma: archiwum gromadzące wycinki prasowe, archiwalne numery czasopism, fotografie itp. materiały. Zbiór materiałów, które utraciły aktualność, bieżące znaczenie, ale są istotne dla historii danego czasopisma, oraz zbiór informacji nieodzownych w bieżącej pracy redakcji czasopisma.
Archaizm - każdy element języka odczuwany współcześnie (w świetle obowiązujących współcześnie norm poprawnościowych) jako przestarzały, pochodzący z minionej epoki historycznej; jednostka systemu językowego, która reprezentuje stan wcześniejszy wobec innych jednostek tego systemu.
Apostrofa: figura retoryczna stanowiący bezpośredni zwrot do osoby, bóstwa, upersonifikowanej idei lub przedmiotu. Zaliczana do figur myśli. Apostrofa występuje tak w przemówieniach, jak i w utworach literackich, zwłaszcza poetyckich. Termin występuje także w lingwistyce.
Apla: w poligrafii - płaszczyzna w całości zadrukowana jednym kolorem, nierastrowana (bez punktów rastrowych). Efektem jest jednolita powierzchnia druku. W sztukach plastycznych - część rysunku (kreskowego) lub część obrazu (półtonowego) pokryta jednolitym - najczęściej ciemnym - kolorem.
Aparatura: w technice - zespół przyrządów i urządzeń (aparatów) współpracujących ze sobą przy wykonywaniu określonych z góry zadań, np. aparatura chemiczna, aparatura pomiarowa. W prakseologii - rzeczy stanowiące człony działania.
Antykwa, określana także terminem pismo humanistyczne, niekiedy łacinka: krój pisma powstały w XV wieku, przechodzący różne fazy rozwojowe (przede wszystkim antykwa renesansowa, antykwa barokowa i antykwa klasycystyczna), nawiązujący do pisma rzymskiego. Do dziś stanowi dominujący typ pism drukarskich.
Antonomazja, także pronominatio: nazwa dwóch zbliżonych figur retorycznych i środków stylistycznych: użycie imienia znanej postaci jako nazwy pewnego typu, względnie odwrotnie - użycie epitetu lub peryfrazy zamiast imienia własnego.
Antonim: antonimy to pary wyrazów (względnie wyrażeń), których znaczenie jest przeciwstawne.
Antena: element toru elektromagnetycznego służący do przekształcania sygnału elektrycznego w falę elektromagnetyczną lub przeciwnie.
Anomia: dezintegracja społeczna, stan w którym ludzie nie przestrzegają przyjętych w społeczeństwie norm. Émile Durkheim, Robert K. Merton.
Animal symbolicum – wyrażenie łacińskie, znaczące dosłownie "zwierzę symbolizujące", "zwierzę tworzące symbole". Koncepcja człowieka Ernsta Cassirera.
Animal significans: wyrażenie łacińskie, znaczące dosłownie "zwierzę tworzące znaki".
Technika analogowa, analogowa technika zapisu tekstu, dźwięku i obrazu, zapis analogowy: metody i środki tradycyjne służące do wysyłania, przetwarzania i przesyłania sygnałów analogowych (technika analogowa) oraz do ich rejestracji (zapis analogowy). Przekaz przetwarzany jest za pomocą sygnału elektrycznego, oddając częstość (frekwencję) zjawiska i natężenie zjawiska (np. jaskrawość, głośność) na zasadzie pełnej odpowiedniości.
Analiza treści: w terminologii socjologicznej, metodologicznej i medioznawczej określenie wieloznaczne. Synonim terminu analiza zawartości, rodzaj analizy zawartości lub samodzielna, odmienną od analizy zawartości metoda badania treści.
Analiza zawartości: analiza zawartości mediów, analiza zawartości przekazu, analiza zawartości prasy. Empiryczna metoda badania zawartości (treści) przekazu.
Analiza dyskursu, także lingwistyka transfrastyczna: analiza, której przedmiotem jest dyskurs (wypowiedź dłuższa, niż zdanie).
Dyskurs: każdy komunikat dłuższy niż zdanie. Dyskurs jest przedmiotem zainteresowania filozofów i badaczy kultury (postmodernizm, poststrukturalizm) oraz językoznawców.
Anakolut: figura retoryczna i konstrukcja składniowa o charakterze błędu językowego (zdanie o wadliwej konstrukcji).
Amerykanizacja: zjawisko społeczne, polityczne i kulturowe. Procesy zmiany kulturowej upodobniające kulturę innych krajów do amerykańskiej.
Akwizycja: forma dystrybucji bezpośredniej i aktywizacji sprzedaży obejmująca bezpośredni kontakt pracowników przedsiębiorstwa z nabywcami, przede wszystkim tzw. sprzedaż "od drzwi do drzwi" (w języku angielskim door-to-door selling).
Aida: model reklamy, koncepcja marketingowa. Attention (uwaga), Interest (zainteresowanie), Desire (pragnienie) i Action (działanie).
Aktualność: jedna z cech prasy. Także w filozofii (istnienie aktualne, akt). Ogólnie: to co teraźniejsze, bieżące.
Aida: opera Giuseppe Verdiego z 1871. Libretto: Antonio Ghislanzoni.
Agenda setting (teoria agenda-setting, agenda-setting theory): paradygmat w dziedzinie teorii mediów i teorii komunikacji
Argumentum a simili: argument z podobieństwa, z tego, co podobne.
Argumentum ex concessis: chwyt erystyczny oparty na przesłankach, w które wierzy jego adresat, ale niekoniecznie sam argumentujący; argument ze zgody, z przyzwolenia.
Argumentum a contrario: "argument z przeciwieństwa", znaczenie w logice i dyrektywa interpretacyjna.
Argumentum ab utili: chwyt erystyczny, argument odwołujący się do korzyści, użyteczności.
Argumentum ad exemplum (argumentum ab exemplum, argumentum ad exemplis, argumentum ab exemplis): argument oparty na przykładach.
Argumentum a silentio, argumentum ex silentio: argument podważający prawdziwość jakiejś tezy na podstawie braku doniesień, relacji świadków (argument z milczenia).
A fortiori, także argumentum a fortiori lub argument a fortiori: określenie obejmujące łącznie wnioskowania według argumentum a maiori ad minus oraz według argumentum a minori ad maius, typu "skoro tak..., to tym bardziej...".
Argumentum ad vertiginem: "argument do lekkomyślności"; chwyt erystyczny, a także wypowiedzi w sytuacjach, w których oponent nie jest w stanie zrozumieć powagi argumentacji merytorycznej.
Argumentum ad verecundiam - chwyt erystyczny, dosłownie "argument (odwołujący się) do nieśmiałości".
Argumentum ad vanitatem: chwyt erystyczny, dosłownie "argument odwołujący się do próżności".
Argumentum ad superstitionem: chwyt erystyczny, argument odwołujący się do zabobonu, przesądu.
Argumentum ad superbiam: chwyt erystyczny, argument odwołujący się do dumy, pychy.
Argumentum ad socordiam: argument odwołujący się do gnuśności, do opieszałości; odwleczenie decyzji.
Argumentum ad ridiculum: chwyt erystyczny, argument polegający na rozśmieszeniu publiczności lub na wyśmianiu kogoś.
Argumentum ad reverentiam: chwyt erystyczny, argument wykorzystujący szacunek i podziw odbiorców żywiony wobec określonych osób.
Argumentum ad rem: argumenty rzeczowe oraz takie, które są prawdziwe w sposób obiektywny, a nie tylko w czyjejś opinii.
Argumentum ad quietem: chwyt erystyczny - argumenty opierające się na sile perswazyjnej uzyskania tzw. świętego spokoju.
Argumentum ad populum: chwyt erystyczny, argument do tłumu, ludu. Pozyskanie słuchaczy do swoich poglądów poprzez odwołanie się do instynktów, przesądów, dumy narodowej.
Argumentum ad passiones: ogólne określenie argumentów erystycznych odwołujących się do namiętności, uczuć, emocji.
Argumentum ad personam: chwyt erystyczny, argument skierowany przeciw osobie i jej cechom, nie przeciw innym argumentom.
Argumentum ad orationem: z języka łacińskiego, dosłownie: "argument odwołujący się do mowy", "argument odwołujący się do przemówienia".
Argumentum ad misericordiam: argument odwołujący się do litości. Polega on na wzbudzeniu w drugiej osobie współczucia w celu pozyskania jej dla swoich racji.
Argumentum ad metum: chwyt erystyczny, argument odwołujący się do strachu (lęku, trwogi).
Argumentum ad iudicium: w logice, argument odwołujący się do rozsądku.
Argumentum ad invidiam (argumentum ad odium): chwyt erystyczny, argument odwołujący się do nienawiści.
Argumentum ad fidem - nielojalny chwyt erystyczyny, "argument odwołujący się do wiary".
Argumentum ad consequentiam: błędny argument odwołujący się do niekorzystnych następstw czegoś.
Argumentum ad captandum vulgus: alternatywna nazwa argumentu ad populum.
Argumentum ad antiquitatem: nielojalny chwyt erystyczny, dosłownie argument z dawności, argument odwołujący się do starodawności.
Argumentum ad amicitiam - nielojalny chwyt erystyczny, dosłownie "argument z przyjaźni", "argument odwołujący się do przyjaźni" .
Argumentum ad absurdum lub argumentum ab absurdo, także w formie argument ad absurdum: dosłownie "argument odwołujący się do absurdu". W logice, w prawie.
Akcent wyrazowy: akcent wyrazu lub zestroju akcentowego, określonego rodzaju wzmocnienie sylaby lub kilku sylab wyrazu lub zestroju akcentowego .
Agencja prasowa: wyspecjalizowana instytucja zajmująca się gromadzeniem informacji, opracowywaniem ich oraz dystrybucją.
Akumulacja efektów minimalnych: zbiorczy wpływ drobnych bodźców dostarczanych odbiorcy komunikatu przez długi czas.
Agencja informacyjna: wyspecjalizowana instytucja, która zajmują się zbieraniem i opracowywaniem informacji bieżących.
Jednostajność: cecha pasma zdarzeń (działań) lub splotu zdarzeń (działań), taki ciąg zdarzeń lub działań który rozpatrywany w szerszym przedziale czasu składa się z czynów powtarzalnych.
Agencja reklamowa - wyspecjalizowane przedsiębiorstwo zajmujące się organizacją działań marketingowych, w tym zwłaszcza planowaniem, przygotowaniem i realizacją kampanii reklamowych.
Dublet językowy: równoważny środek językowy.
Dygresja - w retoryce jeden z chwytów retorycznych - chwilowe odejście od głównego toku myślowego. W literaturze technika narracyjna - chwilowe odejście od głównego toku narracji.
Asteizm, także urbanitas: figura retoryczna - lekki, dowcipny zwrot stanowiący popis zręczności krasomówczej lub konwersacyjnej.
Błąd wielu pytań w jednym: błąd logiczny polegający na postawieniu pytania z nieprawdziwym lub wątpliwym założeniem.
Opinio communis - wyrażenie łacińskie znaczące dosłownie "powszechna opinia", "wspólna opinia", "utarte zdanie", "powszechny pogląd", "powszechne mniemanie". Communis opinio doctorum. Sententia communior, ergo verior.
Agencja public relations, agencja PR: firma wyspecjalizowana w budowaniu korzystnego wizerunku publicznego osoby, firmy lub instytucji.
Afganistanizm: powstrzymanie się od komentowania przez dziennikarzy problemów bliskich odbiorcom, komentowanie spraw odległych.
Bendedykt z Poznania, Benedykt Sterneberg: polski kronikarz.
Afazja: zaburzenie w zdolności posługiwania się językiem spowodowane uszkodzeniami określonych okolic mózgu.
Advertorial: ogłoszenie reklamowe naśladująca w formie i treści artykuł dziennikarski.
Adres czytelniczy: kategorie demograficzne i grupy społeczne, które stanowią zamierzoną publiczność danego kanału przekazu.
Adres internetowy, głównie adres IP (numer IP, Internet Protocol address, Internet Protocol Number): adres używany do identyfikacji komputera przyłączonego do sieci,
Adres e-mail (adres email, potocznie adres mailowy lub adres mejlowy), także adres poczty elektronicznej lub adres skrzynki pocztowej: ciąg znaków, który określa w sposób jednoznaczny adres elektronicznej skrzynki pocztowej określonego użytkownika.
Administrator sieci: osoba odpowiedzialna za całość funkcjonowania danej sieci komputerowej, utrzymanie jej w stanie zdatnym do użytku i bezpiecznym. Także: zarządca sieci,żargonowo admin, sysadmin, używa się także terminów angielskojęzycznych network administator i supervisor.
Adapter: element umożliwiający umożliwia połączenie ze sobą dwóch różnych urządzeń lub części tego samego urządzenia. Potocznie gramofon.
Adaptacja kulturowa: proces dostosowania się jednostek i zbiorowości do nowego otoczenia kulturowego.
Account manager: pracownik działu obsługi klienta odpowiedzialny za bezpośredni kontakt z klientem; także key account manager.
Abonament:rodzaj przedpłaty, pobierana z góry opłata za użytkowanie jakiegoś miejsca lub rzeczy.
DAGMAR - model teoretyczny oddziaływania reklamy na konsumenta.
Artykuł polemiczny: artykuł prasowy, który powstał pod wpływem innego tekstu i stanowi dyskusję z nim.
Audiowizualność: kategoria estetyczna, semiotyczna i antropologiczna. Służy ona do opisu dominującego od drugiej połowy XX wieku sposobu artykulacji kultury - kultura, w której dominują techniki i praktyki audiowizualne.
AudioVision: metoda prezentacji treści filmowych (szerzej zdarzeń ekranowych) osobom niedowidzącym.
Montaż atrakcji: koncepcja teoretyczna Siergieja Eisensteina.
Atrakcyjność: w psychologii (atrakcyjność interpersonalna, atrakcyjność wzajemna). Także w estetyce, np. atrakcyjność filmu.
Atmosfera filmu, atmosfera sceny, atmosfera: pojęcie nie mające jasnej definicji, przede wszystkim detale tworzące nastrój filmu.
Atmosfera, atmosfera Ziemi, atmosfera Ziemska: powłoka gazowa otaczająca planetę Ziemię.
Atelier Gleyre: pracownia i szkoła malarska w Paryżu, którą prowadził Charles Gleyre. Znana z tego, że studiowali tu impresjoniści.
Zdjęcia atelierowe: zdjęcia filmowe wykonywane w warunkach studyjnych.
Film atelierowy: film realizowany w warunkach studyjnych.
Plenery atelierowe: plenery filmowe realizowane w warunkach studyjnych, w atelier filmowym.
Atelier filmowe: hale filmowe, przeznaczone do realizacji filmów (zdjęcia atelierowe).
Atelier, ateliers: miejsce pracy artysty (pracownia, warsztat, studio) - zwłaszcza malarza, fotografika, rzeźbiarza, grafika, architekta.
Asystent reżysera - zawód filmowy, asystenci reżysera są jego najbliższymi współpracownikami w przygotowaniu filmu, a następnie w pracy w czasie zdjęć. W języku angielskim: assistant director.
Asystent produkcji, także asystent kierownika produkcji: zawód filmowy, production assistant, także skrót PA.
Asystent montażysty: zawód filmowy (assistant editor). Pomocnik montażysty filmu.
Asystent obrazu (asystent kamery, asystent operatora): realizator, do którego obowiązków należy przede wszystkim opieka nad akcesoriami zdjęciowymi oraz odpowiedni dobór taśmy filmowej.
Asystent : osoba pomagająca specjaliście w wykonywanych przez niego zadaniach; osoba pomagająca przy wykonywaniu danej czynności; określenia dotyczące niektórych zawodów (stanowisko na wyższej uczelni, zawody filmowe).
Asynchron: asynchroniczny dźwięk i obraz. Błąd techniczny (postsynchron) lub zamierzony efekt artystyczny.
ASIFA, Międzynarodowe Stowarzyszenie Twórców Filmu Animowanego, Association Internationale du Film d'Animation: międzynarodowa organizacja filmowa.
Astra: seria satelitów geostacjonarnych.
American Society of Cinematographers (ACE. A.C.E.) - Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych.
Film artystyczny: film świadomie realizujący funkcje estetyczne.
Arri: niemieckie przedsiębiorstwo produkujące kamery filmowe (w tym Arriflex 35 BL).
Ujęcie archiwalne: ujęcie filmowe wzięte z filmu archiwalnego lub innego filmowego materiału archiwalnego.
Zdjęcia archiwalne: materiały filmowe gromadzone i przechowywane z myślą o ich późniejszym wykorzystaniu dla potrzeb filmu lub telewizji.
Archiwum filmowe: instytucja powołana do gromadzenia, przechowywania, klasyfikacji, ochrony i udostępniania filmów oraz wszelkiego rodzaju archiwaliów filmowych.
Film archiwalny: film powstały w wyniku ponownego montażu lub film przechowywany w archiwum filmowym.
Archaiczna era kina: najstarsze stadium rozwoju kinematografii.
Aranżacja: rodzaj adaptacji dzieła sztuki. Szczególnie aranżacja utworu muzycznego, forma transkrypcji.
Apoteoza - uznanie istoty ludzkiej za istotę boską.
Film klasy A (w język angielskim A-movie, A movie, A-film, A film, A picture, A-Picture): pierwotnie element double feature (seans dwuspektaklowy, podwójny program.
Aparat kinematograficzny: koncepcja teoretyczna w obrębie teorii filmu i semiotyki filmu (Christian Metz, Jean-Louis Baudry).
Film antywojenny (temat antywojenny): podgatunek dramatu wojennego.
Antywestern: gatunek filmowy, a właściwie specyficzna odmiana ewolucyjna (odmiana gatunkowa) westernu.
Antyklimaks: zniweczenie efektu retorycznego lub poetyckiego poprzez nagłe obniżenie napięcia. Także synonim terminu "gradacja opadająca", "antygradacja". Antyklimaks w filmie.
Antygwiazdorstwo: zjawisko socjologiczne i kulturowe w kinematografii amerykańskiej i światowej. Antygwiazdor, antygwiazda.
Antycypacja: w znaczeniu ogólnym - wyprzedzanie czegoś, przedwczesne wykonywanie jakiejś czynności lub przewidywanie jakiegoś zdarzenia.
Antybohater: kategoria kulturowa, zwłaszcza w filmie i literaturze. "Bohater życia codziennego", pozbawiony heroiczności.
Antropopatia: odmiana antropomorfizacji. Przypisanie ludzkich uczuć przedmiotom.
Antropomorfizacja: figura retoryczna i środek stylistyczny, przypisanie cech ludzkich przedmiotom ożywionym lub nieożywionym.
Antropologia filmu: dziedzina refleksji nad kinem i filmem, która ujmuje je jako wytwory działań społecznych ludzi oraz w szerokim kontekście związków filmu ze światem kultury | ENCENC
Antologia filmowa: Film pełnometrażowy złożony z wybranych fragmentów innych filmów.
Antologia: publikacja zawierająca wybór utworów, fragmentów utworów lub sentencji, przy czym utwory te ukazały się już uprzednio.
Animator: w terminologii filmowej - osoba zajmująca się tworzeniem animacji. W terminologii teatralnej: aktor teatru lalek. Ogólnie: osoba dokonująca animacji, ożywienia czegoś.
Ansco Color, Anscochrome: trójwarstwowy system barwny opracowany przez amerykańską firmę ANSCO.
Anthroposcope: wynalazek fizyka Josepha Plateau powstały w początkach animacji.
Animizacja, także ożywienie: figura retoryczna i środek stylistyczny; odmiana metafory polegająca na nadaniu atrybutów (cech) istot żywych przedmiotom nieożywionym.
Animatronika - dziedzina twórczości filmowej. Obejmuje konstruowanie przedmiotów nierzeczywistych wraz z wprawianiem ich w ruch.
Film animowany - utwór filmowy (gatunek filmowy i technika zdjęciowa) zrealizowany za pomocą metod animacji.
Animacja filmowa: dziedzina twórczości filmowej operująca różnorodnymi technikami (film rysunkowy, kukiełkowy, non camera, animacja komputerowa).
Anamorfoza - w terminologii sztuk pięknych: liniowe, jednokierunkowe zwężenie lub rozszerzenie obrazu. Niekiedy także szerszej - odtworzenie pierwotnej postaci obrazu zniekształconego. Analogicznie w terminologii filmowej: stosowane w filmie panoramicznym zwężenie obrazu, uzyskiwane dzięki obiektywom anamorfotycznym.
Anamorfot, także obiektyw anamorfotyczny - układ optyczny (obiektyw, a także nasadka na obiektyw kamery lub projektora filmowego) powodujący zwężenie lub rozszerzenie obrazu. Tworzenie filmów panoramicznych.
"Analizy Arcydzieł Filmu Fabularnego. Sylwetki artystyczne mistrzów kina": seria wydawnicza, Grzegorz Królikiewicz.
Analiza filmu, także analiza filmowa - rodzaj analizy naukowej (zobacz: analiza), zespół czynności badawczych mających na celu wyodrębnienie głównych elementów składowych utworu filmowego. Analiza montażowa.
Anaglifoskop (okulary anaglifoskopowe) - układ optyczny służący do odbioru trójwymiarowych obrazów (rysunków, fotografii, filmów).
Anaglif - obraz stereoskopowy (przestrzenny) powstający w czasie oglądania dwóch przesuniętych względem siebie różnobarwnych obrazów.
Ampex - najstarszy typ magnetowidu studyjnego; amerykańskie przedsiębiorstwo.
Film amatorski - utwór filmowy zrealizowany za pomocą środków nieprofesjonalnych.
Akt filmu, akt filmowy, akt: pierwotnie także jednostka podziału fabuły filmu, obecnie jedynie odcinek taśmy filmowej.
Aksjologia filmu: refleksja nad wartościami etycznymi i estetycznymi w filmie obecna w teorii filmu i filozofii filmu.
Panorama akrobatyczna: efekt montażowy stwarzający iluzję napowietrznego unoszenia się kamery.
Association Internationale du Cinéma Scientifique (AICS) i L'institut de cinématographie scientifique (ICS): Francuska i międzynarodowa organizacja filmowa.
Agencja artystyczna: definicja, organizacja wyszukująca możliwości pracy artystom (aktorom, muzykom), a także organizująca imprezy.
Materiał adaptowany: materiał zaczerpnięty z medium oryginalnego na potrzeby innego utworu, zwłaszcza w terminologii filmowej.
Aeroskop, autopleograf, aeroscope: wynalazek Kazimierza Prószyńskiego, pierwsza ręczna kamera do zdjęć plenerowych.
Adaptacja filmowa: przystosowanie utworu (literackiego) do języka i środków wyrazu filmu.
Abe Lincoln in Illinois: dramat amerykańskiego pisarza Roberta E. Sherwooda z 1938 roku, nagrodzony nagrodą Pulitzera.
Actors Studio: stowarzyszenie ludzi teatru w Nowym Jorku, rozwijające amerykańską formę metody Stanisławskiego ("the Method").
American Cinema Editors, ACE, A.C.E.: stowarzyszenie amerykańskich montażystów filmowych, przyznaje nagrodę Eddie.
Aceto, ACETO: bezpieczna, niepalna taśma filmowa wykonana z acetylocelulozy o wysokim stopniu acetylowania.
Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej, Academy of Motion Pictures Arts and Sciences (AMPAS): amerykańska akademia filmowa, przyznająca Oscary (Nagroda Akademii Filmowej, Academy Award).
Film abstrakcyjny: gatunek filmowy i kategoria estetyczna; film rezygnujący z bezpośredniego przedstawienia rzeczywistości, fabuły i narracji na rzecz ekspresji wizualnej.
Film absolutny: w niemieckiej awangardzie filmowej (abstrakcjonizm, ekspresjonizm). Filmy stanowiące kompozycje animowanych linii, plam, figur i innych form.
Aaton Digital Aaton Digital, dawniej pod nazwą Aaton – francuskie przedsiębiorstwo produkujące sprzęt do produkcji filmów, kamery filmowe. Jego siedziba mieści się w Grenoble, założone zostało w 1971 roku. Do produktów firmy należą głównie kamet 16mm i 35mm, a także osprzęt kamer (w tym przystawki generujące kod czasowy na negatywie), sprzęt dźwiękowy oraz sprzęt do montażu ...
Alienacja - proces, w którym wytwory człowieka lub elementy istoty człowieka stają się dla niego czymś obcym - stają się samodzielną rzeczywistością.
Teoria agencji (agency theory, financial agency theory) - teoria ładu korporacyjnego stanowiąca płaszczyznę badawczą relacji (określanych jako związki agencji) między przełożonym (pryncypał, zwierzchnik) a podmiotem określanym jako agent, wykonującym dla przełożonego określone czynności.
Socjologia rachunkowości: subdyscyplina socjologii - badania socjologiczne nad rachunkowością z wielu perspektyw.
Aukcja książek, aukcja bibliofilska - rodzaj aukcji antykwarycznej; aukcja, a więc publiczna sprzedaż za pomocą licytacji, która obejmuje książki i inne materiały pisane i drukowane, takie jak czasopisma, rękopisy, nuty, mapy i ryciny, archiwalia.
Aukcja: publiczna sprzedaż towarów w formie zorganizowanej, tak ruchomości jak i nieruchomości, w której nabywcą zostaje ta osoba, która zaoferuje najwyższą cenę.
Asteronim: forma pseudonimu i kryptogramu, ukrycie liter wyrazu za pomocą gwiazdek, asterysków.
Asystent biblioteczny: stanowisko służbowe w grupie bibliotekarzy dyplomowanych, zawód regulowany.
Środki audiowizualne: wzrokowo-słuchowe metody przekazu treści. Audiowizualne środki przekazu, materiały audiowizualne i audiowizualne środki techniczne.
Askryptor, nondeskrypytor, niedeskryptor: odpowiednik słowny deskryptora. Askryptory stosowane są w systemach informacyjno-wyszukiwawczych, zwłaszcza w tezaurusach.
Archiwum zakładowe o powierzonym zasobie archiwalnym: archiwum (archiwum zakładowe) posiadające prawo do przechowywania materiałów w okresie dłuższym niż przewidziany w przepisach.
Archiwum zakładowe, archiwa zakładowe: archiwum przechowujące czasowo materiały jednostki organizacyjnej.
Archiwum przejściowe, archiwa przejściowe: typ archiwum administracyjnego, archiwum służące czasowemu przechowywaniu materiałów archiwalnych.
Archiwum wielozakładowe (archiwa wielozakładowe), archiwum zjednoczone (archiwa zjednoczone): archiwum powołane do przechowywania materiałów wielu twórców zespołów.
Archiwum potoczne: akta bieżące tworzone w kancelarii, termin występujący w danej praktyce kancelaryjnej.
Archiwum państwowe, archiwa państwowe: archiwum wchodzące w skład zbiorów państwowych, stanowiące urzędy wiary publicznej o zadaniach określonych ustawowo.
Archiwum podworskie, archiwa podworskie: określenie wprowadzone po 1945 na skonfiskowane archiwa rodowe, rodzinne i gospodarcze.
Archiwum zamknięte, archiwa zamknięte: archiwum, którego zasoby archiwalne składają się wyłącznie z zasobów archiwalnych zamkniętych.
Archiwum gospodarcze, archiwa gospodarcze: archiwum prowadzone przez przedsiębiorstwo, niezależnie od jego statusu własnościowego.
Archiwum otwarte, archiwa otwarte: archiwum składające się z zasobów archiwalnych otwartych, mające prawo kształtowania napływającego zasobu archiwalnego.
Archiwum odbiorcy, archiwa odbiorcy: zespół archiwalny, w skład którego wchodzą jedynie dokumenty otrzymywane. Archiwum odbiorcy i archiwum wystawcy.
Archiwum prywatne, archiwa prywatne: instytucje i zasoby archiwalne powstałe poprzez działalność instytucji i osób prywatnych.
Archiwum, archiwa: miejsce przechowywania materiałów archiwalnych, instytucja i komórka gromadząca archiwalia, budynek archiwum.
Archiwistyka: nauka o archiwach i całokształt działalności, której przedmiotem są archiwa i materiały archiwalne.
Aldyny, aldyna, aldy: cenne renesansowe druki z oficyny Aldusa Manutiusa (Aldo Manuzio), także krój czcionek.
Miary alcejskie: trzy miary wprowadzone przez Alkajosa, elementy strofy alcejskiej, przynależące do miar eolskich.
Strofa alcejska: strofa w starożytnej poezji iloczasowej i w poezji późniejszej. Wprowadzona przez Alkajosa, ulubiona przez Horacego.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne: czasopismo naukowe wydawane od 1959 przez KUL, poświęcone archiwistyce, muzeom i bibliotekom kościelnym.
Archiwalia (zasób archiwalny): materiały przeznaczone do przechowywania w archiwum, zwłaszcza dokumenty urzędowe i instytucjonalne.
Appendix, apendyks: dodatek, objaśnienie lub uzupełnienie do publikacji swobodnie poszerzający jej treść.
Appellativum (appellativum), apellativum (apellativa): pseudonim utworzony od imienia pospolitego (nazwy pospolitej), także samp imię pospolite.
apd: skrót (Archiwum Pracy dyplomowych; automatyczne przetwarzanie danych).
Aparat mikrofilmowy: aparat do tworzenia mikrofilmów, zwłaszcza kopii książek w bibliotekach i dokumentów w archiwach.
Aparat telekopiowy, aparat telefotograficzny, symilograf: urządzenie do przekazywania drogą telefoniczną i radiową kopii druków, rysunków, także fotografii.
Antydatowanie, antedatowanie: opatrywanie dokumentu lub publikacji datą wcześniejszą, niż rzeczywista.
Anonim: tekst (utwór) nieznanego autorstwa, autor nieznanego imienia lub nieustalony, anonimowy list (donos).
Ankieta: formularz z pytaniami i miejscami na odpowiedzi oraz badania ankietowe prowadzone za pomocą takiego formularza.
Ankieta czytelnicza: kwestionariusz z pytaniami skierowanymi do czytelników, w formie naukowej, popularnej lub pedagogicznej.
Aneks, aneksy: zespół dołączonej do publikacji dokumentacji, także wszelkiego rodzaju części uzupełniające dzieło.
Ananim: rodzaj pseudonimu, odwrócenie kolejności liter imienia lub nazwiska autora.
Analiza systemowa działalności bibliotecznej: metodyczne badania nad bibliotekami rozumianymi jako całości złożone z powiązanych elementów.
Analiza czytelnictwa: badania ilościowe i jakościowe nad czytelnictwem. Gromadzenie danych statystycznych i opis relacji między potrzebami czytelnika a rynkiem.
Analiza omawiająca, abstrakt omawiający, analiza dokumentacyjna omawiająca: rodzaj analizy dokumentacyjnej, ze szczegółowym przedstawieniem cech relewantnych dokumentu.
Analiza deskryptorowa, abstrakt deskryptorowy, analiza dokumentacyjna deskryptorowa: rodzaj analizy dokumentacyjnej, charakterystyka wyszukiwawcza dokumentu w języku deskryptorowym lub języku słów kluczowych.
Analiza dokumentacyjna, abstrakt: rodzaj adnotacji treściowej, dokładne i zwięzłe omówienie treści dokumentu.
Akcydensy: drobne druki okolicznościowe i użytkowe.
Akcesja: przyjmowanie i rejestracja zbiorów bibliotecznych.
Akcesja, połączenie: w prawie rzeczowym, powstanie nowej rzeczy. Połączenie, przemieszanie się i przetworzenie rzeczy ruchomych.
"Aktualne Problemy Informacji i Dokumentacji. Organ Centralnego Instytutu Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej, poświęcony zagadnieniom teorii i praktyki informacji": czasopismo wydawane w latach 1953-1990.
Analiza - w logice: podział określonej całości polegający na wyodrębnieniu w nim części. Rodzaje analizy w poszczególnych naukach.
Absorpcja niepomyślności, także ukrywanie niepewności - zabieg informacyjny polegający na takim przekształceniu niepomyślnej wiadomości, by w informacji przekazywanej dalej stracił ona negatywny charakter.
Agonistyka, agonologia: w prakseologii ogólna teoria walki, min. teoria walki Tadeusza Kotarbińskiego i machologia Emanuela Laskera.
Bajka (literacka, ezopowa) - krótki utwór narracyjny pisany wierszem, rzadziej prozą, którego bohaterami są zwierzęta i ludzie (także rośliny lub przedmioty). Zawiera morał - pouczenie moralne.
Akrolit: w sztuce greckiej posąg z drewna i kamienia, także ogólniej technika rzeźbiarska - rzeźby z różnych materiałów.
Aksamit, welur: tkanina składająca się z podłoża i runa z gęstych, krótkich nitek (tworzących charakterystyczny meszek).
Akroterion, akroterium, naszczytnik: ozdobne zwieńczenie budynku, przede wszystkim frontonu. Także dekoracja urn, sarkofagów.
Charles Adam: francuski producent porcelany - porcelana Vincennes (XVIII wiek).
Akant: rodzaj roślin z rodziny akantowatych. Liść akantu to jeden z najczęstszych ornamentów.
Aha (ha-ha): niewidoczna, ukryta optycznie bariera w parkach i ogrodach, zwłaszcza w naturalistycznych ogrodach angielskich.
Akwamanile, akwamanila, akwamanilia, akwamanilla: średniowieczne naczynia do obmywania rąk, zwłaszcza liturgiczne, także świeckie i lawetarze.
Aiguière: w języku francuskim dzbanek na wodę. W sztuce rodzaj nalewki, dzbanka do polewania rąk
Agoranomowie: w starożytnej Grecji, zwłaszcza w Atenach, urzędnicy zajmujący się nadzorem targowisk (agora) w tym cen, miar i wag.
Agora: plac miejski w starożytnej Grecji, zwłaszcza Agora w Atenach. Symbolika agory, rodzaje agor.
Agnusek, Agnus Dei, agnus: woskowy medalion z Barankiem Bożym, poświęcony przez papieża.
Ceramika agatowa, ceramika marmurkowa: ceramiczne naśladowanie agatu, onyksu, marmuru.
Szkło agatowe, szkło chalcedonowe: rodzaj szkła, szkło przypominające wyglądem agat, znane od starożytności.
Agat: kamień półszlachetny, odmiana chalcedonu. Charakterystyczna budowa wstęgowa.
Afisz: druk ulotny przeznaczony do celów informacyjnych i reklamowych.
Ambonka: pojazd konny, dwukołowy wózek dostawczy. Także w terminologii żeglarskiej - bocianie gniazdo. W liturgii: ambonka i ambona.
Blankiet urzędowy: karta z nazwą urzędu, względnie innej instytucji.
Blankiet listowy: formularz, na którym występują stałe nadruki.
Bifoilum, bifolia: arkusz złożony na pół, co daje dwie karty i cztery stronice.
Aegikranion Aegikranion (zlatynizowane aegikranium, aegicranium) – w terminologii sztuk pięknych: dekoracyjny element architektoniczny, ornament w kształcie czaszki kozy (kozła) lub barana w ujęciu frontalnym. Typowy dla sztuki starożytności klasycznej, najczęściej występował w sztuce sakralnej (dekoracja ołtarzy) oraz w sztuce sepulkralnej (dekoracja grobów). Zazwyczaj jako dekoracja rzeźbiarska, często w formie fryzu, płaskorzeźby, reliefu. Pierwotnie aegikranion symbolizował ...
Aer, powietrze, ἀήρ: arche Anaksymenesa, także w późniejszej filozofii greckiej.
Aedicula, edykuł, edicula, edykula: kaplica rzymska, kapliczka. W architekturze i sztuce dekoracyjnej także nisza, obramowanie, model budynku lub element deokracyjny.
Aedes (aedis): w języku łacińskim świątynia, dom, pokój. Także termin architektoniczny: budynek świątynny, w odróżnieniu od templum.
Adyton - najbardziej ukryta część sanktuarium starożytnego, najczęściej naos. Sanktuarium takim mogła być świątynia, ale też święty gaj lub grota. Porównaj: abaton.
Styl Adamów: klasycystyczny styl w architekturze i dekoracji wnętrz z elementami preromantycznymi.
Adamaszek: tkanina jedwabna (rzadziej lniana, bawełniana) jednobarwna, w splocie atłasowym, przeważnie dwustronna i jednokolorowa, wzorzysta.
Acupictura: hafty średniowieczne (głównie XIV wiek) z efektami artystycznymi przypominającymi efekty malarskie.
Achroit: minerał, bezbarwna odmiana elbaitu, zaliczana do turmalinów, kamień szlachetny.
Action Painting: kierunek w sztuce abstrakcyjnej, nurt ekspresjonizmu abstrakcyjnego.
Ampla: typ abażuru w formie misy i typ lampy olejnej (rzymskiej, następnie także wczesnochrześcijańskiej i islamskiej).
Alegoria: motyw, znak, który ma dwa znaczenia, znaczenie dosłowne i znaczenie ukryte. Figura retoryczna stanowiąca formę rozwiniętej metafory.
Alegoreza, interpretacja alegoryczna: metoda odczytywania znaków zakładająca, że mają one sens dosłowny (sens literalny) i sens ukryty (sens alegoryczny)
Ablativus loci: "ablatyw miejsca", funkcja ablatywu pochodzenia miejscownikowego.
Poezja abstrakcyjna, poemat abstrakcyjny, literatura abstrakcyjna: abstrakcja w literaturze, brak odwołania się do treści zewnętrznych.
Ablativus absolutus: konstrukcja składniowa w łacinie (konstrukcja absolutna).
Amplifikacja tekstu: dodanie do tekstu nowych elementów jako błąd tekstu, przez tłumacza, filologa, samego autora lub jako kontaminacja.
Album: definicja i historia, publikacja z reprodukcjami malarstwa, dzieł sztuki i rysunkami oraz kolekcja
Album amicorum: pierwotna forma pamiętnika, następnie znany jako sztambuch, imionnik, imiennik.
Albertusy: gatunek staropolskiej komedii sowizdrzalskiej.
Adresat komunikatu, adresat informacji: potencjalny odbiorca informacji, osoba, do której nadawca skierował komunikat.
Adresat utworu literackiego: odbiorca dedykacji, osoba wymieniona w tekście, lub odbiorca dzieła literackiego, adresat komunikatu literackiego.
Adres wydawniczy: informacje na karcie tytułowej opisujące rok wydania, miejsce wydania, wydawcę i nakładcę książki.
Adres: ogniwo literatury stosowanej, skierowany do instytucji lub osób publicznych. Zbliżony charakter ma list otwarty.
Adres: definicja ogólna, różne znaczenia terminu. W teorii informacji wyrażenie odwzorowujące położenie elementu w zbiorze. W sensie ogólnym najczęściej adres pocztowy.
Adnotacja zawartościowa, adnotacja treściowa zawartościowa: odwzorowuje spis treści danego dokumentu, wylicza jego części składowe
Administracja biblioteczna: zarządzanie sprawami biblioteki w sensie szerokim (organizacja biblioteki) lub wąskim (sprawy gospodarcze i biurowe) .
Adiunkt biblioteczny Adiunkt biblioteczny – stanowisko w służbie bibliotecznej; stanowisko służbowe w grupie bibliotekarzy dyplomowanych. Jest to zawód regulowany, wymaga się wykształcenia wyższego (tytuł magistra, magistra inżyniera, lekarza lub równorzędny), dorobku naukowego lub dydaktycznego w zakresie bibliotekarstwa lub informacji naukowej, znajomości co najmniej jednego języka obcego oraz złożenia egzaminu (względnie uznanie dorobku naukowego i zawodowego zgodnie ...
Akupunktura: podstawowa metoda tradycyjnej medycynie chińskiej, polegająca na nakłuwaniu ciała cienkimi igłami w wybranych, specjalnych miejscach.
Akrobatyka chińska, zaji: tradycyjna akrobatyka chińska z elementami cyrku, teatru, sztuk walki.
Academia Sinica: akademia nauk Republiki Chińskiej od 1928 roku, obecnie działa na Tajwanie.
Suanpan: chiński abakus (abak), chińska forma liczydła.
Acheiropita, acheiropoieta, achiropita: ponadnaturalny, nie uczyniony ludzką ręką wizerunek Chrystusa, także Maryi i świętych. Mandylion, Veraikon.
Amor vacui: wyrażenie łacińskie, "miłość do pustki (próżni)", "umiłowanie pustki". Występuje głównie w terminologii sztuk pięknych, przeciwieństwo horror vacui.
Emeici, 峨嵋刺 - rodzaj tradycyjnej chińskiej broni ręcznej. stosunkowo długi metalowy pręt o zaostrzonych końcach, rodzaj sztyletu do walk w wodzie.
Agrafa - motyw dekoracyjny w formie imitującej ozdobną klamrę.
Agrafka, agrafa: zapinka łącząca elementy ubioru.
Abbotsford period: styl XIX-wiecznych brytyjskich mebli neogotyckich.
Przedstawienie akefaliczne: przedstawienie plastyczne bezgłowego stwora, postaci pozbawionej głowy .
Akselbant (sznur galowy): pleciony ozdobny sznur naramienny używany jako odznaka przez generałów, oficerów sztabu generalnego, adiutantów i żandarmerię.
Afgan, afghan, kobierzec afgański: typ kobierca turkmeńskiego (plemię Ersari). Krótko strzyżone, wąsko wiązane dywany, dużych rozmiarów.
Aeropittura, aeropiktura: kierunek w malarstwie włoskim związany z futuryzmem. Fascynacja lotem, ruchem, samolotami.
Archibanco: średniowieczna ciężka skrzynia włoska, służąca także jako ława, prototyp cassapanca.
Arba: prymitywny wóz dwukołowy na Bliskim Wschodzie i w Azji Środkowej. Także wóz do przewozu zboża na Ukrainie, czterokołowy.
Biurko amerykańskie: typ dużego biurka, prostokątny blat, wsparty na dwóch kolumnach szuflad. Mebel postrzegany jako typowo amerykański.
Absencja - usprawiedliwiona lub nieusprawiedliwiona nieobecność w szkole (absencja szkolna) lub w miejscu pracy (absencja pracownicza).
Chakasja, Republika Chakasji (Республика Хакасия, Riespublika Chakasija) - republika autonomiczna Federacji Rosyjskiej.
Chakasi, Chakasowie: syberyjski lud turecki zamieszkujący południową Syberię (Chakasja). Historia, etnografia, demografia, kultura, język chakaski.
Backlight: wielkoformatowy nośnik reklamowy podświetlany od tyłu, przeciwieństwo frontlightu. Znaczenie ogólne i filmowo-telewizyjne w języku angielskim.
Agencja sieciowa: międzynarodowa agencja reklamowa złożona z krajowych agencji reklamowych stanowiących jej oddziały.
De visu: zwrot łaciński, "wzrokowo", "naocznie".
Autopsja dokumentu (de visu): oglądanie opisywanego dokumentu przy przygotowywaniu katalogowych i opisów bibliograficznych
Aktywność księgozbioru: relacja między strukturą księgozbioru a strukturą wypożyczeń, zwłaszcza ilościowa ( aktywność wykorzystania zbiorów).
Aktywność czytelnicza: relacje między czytelnikiem a książką i prasą wyrażające pozytywny stosunek intelektualny i emocjonalny do książek oraz częstotliwość korzystania z nich. Aktyw czytelniczy, aktyw biblioteczny.
Affectivum, affectiva: wyrazy mające jednocześnie znaczenie neutralne i wyrażające relację uczuciową.
Afektacja: przesada i nienaturalność wyrażania uczuć, wypowiedzi, zachowania. Styl afektowany - afektacja stylistyczna. Wydwarzanie, affettazione.
Afabularny: pozbawiony fabuły, zwłaszcza jasno określonej. Afabularność, utwór afabularny, afabularny układ treści.
Akrofonia, zasada akrofonii - sposób, w jaki w rozwoju pisma ideogramy przekształcają się w litery. Polega na tym, że ideogram zaczyna być używany nie jako graficzny znak danego słowa, ale jako znak głoski, od której rozpoczyna się to słowo.
Achuale: język indiański z rodziny jivaro (jibaro), używany w Ekwadorze i Peru. Także: achuar-shiwiar, achual, achuar, achuara, jivaro, maina, mayna, shiviar.
Język chakaski, język abadyński, język jenisejski: język północnoturecki używany przez Chakasów na terenie Chakasji.
Ablativus modi: ablatyw sposobu, funkcja ablatywu w języku łacińskim. Wyraża sposób, odpowiada na pytanie "jak"?
Ablativus mensurae: "ablatyw miary", funkcja ablatywu w łacinie. Występuje po wyrazach porównawczych (comparativa).
Ablativus limitationis, ablativus respectus: "ablatyw ograniczenia", "ablatyw względu", funkcja ablatywu w łacinie. Ogranicza zakres pojęcia nadrzędnego.
Ablativus, ablatyw, ablatiw: przypadek gramatyczny, w łacinie i innych językach, wyraża oddalanie się.
Ablativus causae: "ablatyw przyczyny", funkcja ablatywu w języku łacińskim. Także w językach fińskim i węgierskim.
Ablativus pretii: "ablatyw ceny", wyraża w łacinie cenę szczegółową, niekiedy także cenę ogólną.
Analiza lingwistyczna: opis wyrażeń językowych, którego celem jest wyodrębnienie elementów składowych tych wyrażeń oraz ustalenie wzajemnych relacji między tak wyodrębnionymi elementami.
Absolutivus, absolutyw: przypadek gramatyczny w językach ergatywnych, opozycyjny wobec ergatywu.
Absolutivum, absolutiva: nieodmienny imiesłów przysłówkowy występujący w klasycznych językach indoirańskich (sanskryt, awestyjski, staroperski). Absolutivum I, Absolutivum II.
Album literackie. Pismo zbiorowe poświęcone dziejom i literaturze polskiej: almanach literacki, 1848-1849, 2 tomy, Kazimierz Władysław Wójcicki.
Ablativus instrumenti: jedna z form funkcjonalnych ablatywu, ablatyw narzędzia, bliski odpowiednik narzędnika.
Ablativus sociativus, socjatyw: odmiana funkcjonalna ablatywu, z przyimkiem cum. Osoba towarzysząca lub rzecz towarzysząca.
Ablativus auctoris i ablativus rei efficientis: odmiany funkcjonalne ablatywu w łacinie, występujące w konstrukcjach biernych. Także w innych językach.
Ablativus comparationis: jedna z funkcji ablatywu w łacinie, ablatyw porównania.
Ablativus originis: ablatyw pochodzenia, jedna z funkcji ablatywu w łacinie, rodzaj ablatywu właściwego.
Ablativus separationis: funkcja definicyjna ablatywu w łacinie, ablatyw właściwy.
Barbizończycy, szkoła barbizońska, szkoła z Barbizon: grupa francuskich malarzy pejzażystów, prekursorzy realizmu.
André Acquart: francuski scenograf teatralny i malarz.
Aktyw uczniowski, aktyw szkolny, aktyw klasowy: grupa najbardziej czynnej młodzieży w szkole lub w klasie.
Actes Sud: francuskie wydawnictwo w siedzibą Arles, znane zwłaszcza publikacji teatralnych (Papiers).
L'Heure de vérité: francuski program telewizyjny, wywiady z politykami.
Bercy: dzielnica Paryża, część 12. arrondissement. Potocznie Ministerstwo Finansów Francji.
Balthus, Balthazar Klossowski de Rolla: francuski malarz, indywidualny styl bliski realizmowi magicznemu i surrealizmowi.
Victor Baltard (1805-1874): francuski architekt epoki II Cesarstwa, znany szczególnie jako twórca projektu Hal Centralnych (Les Halles) w Paryżu.
Claude Ballin młodszy: najwybitniejszy odlewnik i cyzeler epoki rokoka.
Claude Ballin: francuski złotnik barokowy, przedstawiciel stylu Ludwika XIV.
Balleroy: miejscowość we Francji (Normandia, departament Calvados). Pałac Château de Balleroy.
Nicolas Bachelier: francuski rzeźbiarz renesansowy i architekt, działał głównie w Tuluzie.
Académie Suisse, Atelier Suise: pracownia malarska w Paryżu, założona w XIX wieku. Uczęszczali tu malarze sprzeciwiający się akademizmowi, w tym przyszli impresjoniści.
Accounts, accountability, accountable: wytłumaczenia, objaśnienia, pojęcie obecne w etnometodologii i socjologii ogólnej.
Theodor Adorno: niemiecki filozof, myśliciel społeczny i polityczny, teoretyk kultury, muzykolog i kompozytor. Współtwórca teorii krytycznej, przedstawiciel szkoły frankfurckiej.
Metoda genealogiczna: jedna z metod antropologii kulturowej. Wywód relacji pokrewieństwa, graficzne przedstawienie pokrewieństwa.
Plotka: zjawisko społeczno-kulturowe, fałszywa wiadomość powtarzana z ust do ust. Plotka w perspektywie antropologicznej.
A...B...C...: nowela Elizy Orzeszkowej z 1884 roku.
Jakub Adamczewski (1763-1812): polski pisarz i tłumacz. Związany z Teatrem Narodowym, tłumaczył głównie libretta i francuskie komedie.
Autentyzm (autentyści): kierunek w poezji polskiej dwudziestolecia międzywojennego, skupiony wokół czasopisma "Okolica Poetów" (Stanisław Czernik, Jan Bolesław Ożóg). Dążenie do prawdy poetyckiej.
Archiv für slavische Philologie: naukowe czasopismo slawistyczne wydawane w Berlinie od 1876 roku.
Antepozycja: szyk polegający na poprzedzaniu jednego elementu składniowego innym, np. zdania nadrzędnego zdaniem podrzędnym lub wyrazu określanego przydawką.
Agramatyzm: objaw afazji motorycznej, utrata zdolności do odmieniania wyrazów.
Asyndeton - konstrukcja składniowa, połączenie zdań lub części zdań bez użycia spójnika. Figura retoryczna i środek stylistyczny.
Atlas językowy: kartograficzne przedstawienie zjawisk językowych.
Atona, wyrazy atoniczne, klityki: wyrazy pozbawione akcentu, proklityki i enklityki. Wyrazy nieakcentowane w języku polskim. Enklityki i proklityki w łacinie i grece.
Stosunek atrybutywny, związek atrybutywny, relacja atrybutywna: w językoznawstwie - grupa syntaktyczna złożona z rzeczownika i przymiotnika. W filozofii - relacja między rzeczą i cechą.
Accusativus cum infinitivo, ACI, A. C. I,: konstrukcja składniowa typowa dla łaciny i greki, biernik z bezokolicznikiem. Wyjaśnienia ogólne, ACI w łacinie, ACI w grece, ACI w języku polskim.
Ababda (Ababa, Ababde, Ababdechowie, Ababdowie, Ababdeh, Ababda Beja, Abab'da, Alababdp): lud w Egipicie i Sudanie, podgrupa ludu Bedża. Zamieszkują wybrzeże Morza Czerwonego. Utożsamiani ze starożytnymi Gebadei.
Dialekt arkadyjsko-cypryjski, dialekt achajski (także w liczbie mnogiej: dialekty arkadyjsko-cypryjskie, dialekty achajskie): dialekt języka starogreckiego, występował na Cyprze i w Arkadii.
Akceptowalność: w terminologii lingwistycznej. Wyrażenia akceptowalne to wyrażenia zgodne z poczuciem językowym użytkowników języka, uznawane subiektywnie za normalne, sensowne. Akceptowalność a gramatyczność.
Akcent: zjawisko fonetyczne polegające na wyróżnieniu spośród innych sylab określonej sylaby danego wyrazu lub zestroju akcentowego za pomocą określonych środków, jak intonacja, iloczas i energia akustyczna.
Alfabet polski: oparty na alfabecie łacińskim alfabet, którym zapisywany jest język polski, pismo polskie.
Ibrahim Abbud (Ibrahim Abboud), 1900-1983: prezydent i premier Sudanu, generał, odpowiedzialny za wybuch konfliktu w Sudanie południowym.
Abebe Bikikla (1928-1973) : etiopski lekkoatleta, maratończyk, zwycięzca igrzysk olimpijskich w Rzymie i Tokio.
Linia apsyd, linia absyd: w astronomii - linia prosta łącząca dwa skrajne punkty orbity eliptycznej, perycentrum i apocentrum.
Ad limina Apostolorum: oficjalna wizyta biskupów w Stolicy Apostolskiej ("wizyta ad limina"), określona prawem kanonicznym. Potocznie pielgrzymka do Rzymu.
Kultura abwilska, także kultura abewilska, szelska, abbewilska: najstarsza kultura dolnopaleolityczna na terenie Europy. Charakterystyczne pięściaki abwilskie. Dziś uznawana za wariant kultury aszelskiej.
Absorbat: substancja, najczęściej gaz, pochłaniana w procesie absorpcji przez absorbent.
Christmas pantomime: rodzaj widowiska teatralnego, zwłaszcza dla dzieci,wystawianego w Anglii w okresie Bożego Narodzenia.
Bohater pozytywny: postać literacka skonstruowana tak, by odbiorca uznał jej działania za właściwe. Pozytywnie ocenia ją także narrator i sam autor utworu. Zwłaszcza literatura tendencyjna, dydaktyczna, pozytywizm, socrealizm, literatura popularna.
Śródtytuł: tytuł wewnętrzny nadawany fragmentom tekstu, najczęściej rozdziałom.
Śpiewnik: zbiór pieśni i piosenek, obejmujący teksty i nuty. Popularne w Polsce śpiewniki domowe, zwłaszcza Stanisława Moniuszki. Rodzaje śpiewników.
Śmieszność: potocznie synonim terminu "komizm". Wielu estetyków i badaczy literatury rozróżnia jednak pojęcia śmieszności i komizmu, np. definiując komizm jako wzniosłą czy typową dla sztuki formę śmieszności.
Śpiew historyczny: gatunek literacki obecny we wczesnym romantyzmie polskim, zbliżony do dumy i ballady. Najbardziej znany przykład to "Śpiewy historyczne" Juliana Ursyna Niemcewicza (1816).
Teatr paniczny, także ruch paniczny: ruch teatralny we Francji (lata 60. i 70.). Nawiązanie do surrealizmu i teatru okrucieństwa. Fernando Arrabal, Alejandro Jodorowsky.
Ferhat Abbas Ferhat Abbas, pełna forma imienia Ferhat Mekki Abbas, zapisywane też Farhat Abbas, urodzony 24 sierpnia 1899 roku, zmarły 24 grudnia 1985 roku – algierski polityk i publicysta. Działacz niepodległościowy, pełniący funkcję tymczasowej głowy państwa. Ferhat Abbas: Biografia Urodził się 24 sierpnia 1899 w miejscowości Al-Tahir (Taher) w północno-zachodniej Algierii jako syn urzędnika. Jako miejsce urodzenia podaje ...
Cleveland Abbe: amerykański meteorolog, współzałożyciel National Weather Service.
Amalgamacja, amalgamacja kulturowa: mieszanie się elementów wielu kultur. Koncepcja Ludwika Gumplowicza. Kontekst rasistowski w Stanach Zjednoczonych (amaglamation).
Asymilacja językowa: przyswojenie wyrażenia języka obcego do systemu fonologicznego i gramatycznego danego języka naturalnego.
Analiza tekstu: wyróżnienie elementów składowych tekstu, ustalenie ich funkcji, odkodowanie informacji zawartch w tekście.
Artykuł słownikowy: jednostka słownika, składająca się z hasła i tekstu. Także artykuł hasłowy.
Arbitralność języka, konwencjonalność języka: właściwość języków naturalnych. Nie zachodzi związek naturalny między wyrażeniami a tym, do czego się odnoszą.
Aksjologia języka: system wartości przyjętych przez społeczność użytkowników danego języka. Także aksjologia językoznawcza (aksjologia lingwistyczna), nauka traktująca o problemie wartości w języku.
Adnotacja zalecająca: rodzaj adnotacji. Informuje o poziomie opracowania tematu oraz wskazuje na właściwego adresata dokumentu.
Adnotacja wyjaśniająca: wyjaśnienie niedokładnego, przenośnego tytułu dokumentu lub rozszerzenie informacji zawartych w jego tytule.
Adnotacja treściowa: adnotacja dotycząca treści dokumentu. Termin zbiorczy obejmujący adnotacje zawartościowe i adnotacja wyjaśniające.
Adnotowanie: proces tworzenia adnotacji, czyli informacji o treści i cechach formalnych dokumentów.
Adnotacja księgoznawcza: rodzaj adnotacji. Obejmuje cechy formalne dokumentu, w tym cechy fizyczne, historię oraz adresata.
Adnotacja: metainformacja o cechach formalnych i treści dokumentu, jego zwięzły opis.
Amabile: w terminologii muzycznej - określenie wykonawcze, "z wdziękiem", "przyjemnie". W enologii: wino półsłodkie po włosku.
Alla marcia: określenie wykonawcze - jak marsz, w stylu marsza.
Zakres, zakres nazwy: klasa przedmiotów, o których zgodnie z prawdą orzeka się w języku J, używając nazwy N przy znaczeniu Z. Prz określonym znaczeniu synonim terminu "denotacja".
Zdanie hipotetyczne: w logice tradycyjnej zdania hipotetyczne to zdania warunkowe, łączne i rozłączne.
Sensowność: pojęcie wyrażenia sensownego. Warunki sensowności wyrażeń (definicja syntaktyczna). Semantyczne pojęcie sensowności wyrażeń (sensowność empiryczna).
Nagłos: początkowa faza artykulacyjna wyrazu, sylaby lub morfemu.
Aelfric, X wiek: znany jako Grammaticus, pisarz anglosaski, opat, mnich benedyktyńśki. Najbardziej ceniony pisarz staroangielski swoich czasów.
Accademia d'Italia: włoska akademia nauk, sztuki i literatury działająca w okresie faszyzmu.
Alai, ur. 1959: pisarz chiński pochodzenia tybetańskiego, znany jako autor powieści Chen'ai Luoding.
Argumentum ad ignorantiam: chwyt erystyczny, argument odwołujący się do ignorancji, niewiedzy współdyskutanta - szczególnie do braku możliwości przedstawienia kontrdowodu dla tezy jego oponenta.
Argumentum ad crumenam: erystyczny sposób argumentowania, odwołanie się do statusu materialnego oponenta lub obietnica korzyści. Także argumenty ad carotam i ad lazarum.
Argumentum ad hominem: chwyt erystyczny. Przytoczenie na poparcie swojego stanowiska racji przyjętych przez stronę przeciwną lub racji wynikających z założeń przyjętych przez stronę przeciwną.
Argumentum ad baculum: argumentacja erystyczna polegająca na werbalnej groźbie użycia siły lub aktualnym zastosowaniu środków przymusu wobec oponenta.
Argumentum ad auditorem: argument do audytorium, argument do słuchacza. Trop erystyczny, argumentowanie przez odwołanie się nie bezpośrednio do oponenta, ale do emocji audytorium.
Absurd: definicja w logice - wyrażenie sprzeczne wewnętrznie. W filozofii - głównie egzystencjalizm. Absurd a nonsens. Reductio ad absurdum.
Bain-marie: naczynie i technika kulinarna.
Anyż gwiaździsty, anyż gwiazdkowy: przyprawa aromatyczna, charakterystyczne gwiazdki anyżu.
Baconique: w dawnej kuchni francuskiej - posiłek przygotowany z wieprzowiny, solonej i świeżej.
Acquette, aquette: południowofrancuski i włoski likier z płatkami srebra (acquette d'or, aqua d'oro) lub srebra (aqua bianca, acquette d'argent).
Na kresach lasów: powieść Wacława Sieroszewskiego z 1894 roku. Przeżycia polskiego zesłańca wśród Jakutów.
Na fujarce: cykl liryków Marii Konopnickiej, stylizacja folklorystyczna.
Egreta, rzadziej egretka: Ozdoba z piór ptasich w nakryciu głowy lub fryzurze. Także w Polsce - sorgucz.
Drążek: w terminologii mebli, drążek na ubrania.
Diagonalizm: zasada kompozycyjna obrazów, rzeźb, innych dzieła sztuki - akcentowanie osi skośnych. Zwłaszcza malarstwo barokowe i hellenistyczne.
Demi-commode: typ komody, powstały we Francji za Ludwika XV. Niewielka, na krótkich nóżkach, umieszczana pod lustrem.
Dekalkomania: technika malarska (surrealiści, automatyzm). Technika zdobienia ceramiki (porównaj "dekal").
Dagoba: cejlońska forma stupy.
Facjatka, facjata: rodzaj pomieszczenia strychowego. Czasem pokoik, ubogie mieszkanie na strychu. Ozdobna facjatka to mansarda.
Dywizjonizm: technika malarska, stosowana przez impresjonistów, oparta na osiągnięciach optyki. Wywodzi się z niej pointylizm
Dzban, dzbanek, także kruża: naczynie służące do przechowywania i przenoszenia płynów.
Dumbwaiter, dumb waiter, dumb-waiter: stolik z obrotowymi blatami, lazy Susan, dziś niewielka winda.
Dripping, drip painting: technika artystyczna, forma sztuki abstrakcyjnej, wylewanie farby na płótno.
Draperia, draperie: pomarszczona tkanina, tkanina ułożona w fałdy. Stosowana przeważnie jako element wystroju wnętrz, zwłaszcza we wnętrzach barokowych (pałace barokowe).
Decollage, décollage, dekolaż: technika artystyczna opierająca się na całkowitym lub częściowym niszczeniu obiektów działań artystycznych. Stanowi przeciwieństwo kolażu.
Dekoracja, dekoracje: zespół elementów służących do ozdoby dzieł sztuki, budowli oraz przedmiotów rzemiosła.
Ława darniowa, ławka darniowa: miejsce do siedzenia wykonane z darni. Ogrody średniowieczne, renesansowe i staropolskie.
Fajanse damasceńskie: wyroby fajansowe w Turcji, produkowane także w samym Damaszku (nazwa umowna).
Correxit: w sztukach pięknych (rycina, rysunek) element podpisu, dodatkowy podpis oznaczający udział w pracach innego artysty.
Choefory: w starożytnej Grecji dziewczęta niosące dzbany na głowie, ofiarnice. Także tytuł tragedii Ajschylosa ("Ofiarnice").
Chinois: termin antykwaryczny, typ kobierców wschodnich.
Certosina: technika zdobnicza zbliżona do inkrustacji i intarsji.
Caementarius, cementarius: w dawnej terminologii architektonicznej murator, architekt.
Cassone: renesansowa skrzynia, często prezent ślubny. Wywodzi się od niej cassapanca.
Cassettone: włoski mebel renesansowy, skrzynia lub szafka z szufladami.
Cassapanca: ozdobna włoska ława renesansowa. Prototyp kanapy. W Polsce: ława podnosista.
Campo santo: włoski cmentarz w formie czworobocznego dziedzińca z krużgankami (Camposanto).
Cachemire: oktagonalne fajanse holenderskie z Delft, XVII i XVIII wiek, wzory chińskie i kaszmirskie
Bukietera: ozdobny wazon na kwiaty cięte. Bukietery wykonywano od XVII wieku ze srebra i krytształu, następnie z porcelany i fajansu.
Berkemeyer: cylindryczny puchar szklany zdobiony szkłem brodawkowym.
Berettino: technika dekorowania ceramiki. Głównie majoliki Faenzy. Azzurro sopra azzurro, bianco sopra azzurro.
Fajanse belwederskie: ceramika produkowana w pałacu Belweder (Warszawa). Manufakturę belwederskich fajansów założył Stanisław August Poniatowski. Wzorce rokokowe i dalekowschodnie.
Beluard, belluard, belluarda, belloard, belloarda, beluarda, balward, balwarda, beloard, belward, belwarda, weluard, weluarda, baluard: rodzaj baszty lub bastionu.
Bedestan, (bezistan, bazzistem, bezzistan, bezestan, bedesten): hala targowa, targ turecki na kosztowne towary.
Barakan, burakan: rodzaj tkaniny wełnianej lub półwełnianej, zwłaszcza w kulturze staropolskiej.
Bankietka: niewielka, lekka, wyściełana ławka.
Bancone: renesansowy mebel włoski. Dziś lada, kontuar.
Aerografia ceramiczna: technika zdobienia ceramiki.
Żywina: "istota żyjąca", "istota żywa". W terminologio filozoficznej - jeden z przekładów greckiego "dzoon" ("zoon").
Fenomenalizm: w epistemologii i metodologii nauki. Poznawalne są jedynie zjawiska (fenomeny).
Fenomenizm (fenomenalizm): stanowisko filozoficzne - Charles Bernard Renouvier.
Fatum: w mitologii rzymskiej - los, przeznaczenie (personifikacja), także wola bogów. W filozofii - ślepa wola, hemajrmene, źródło pojęcia "fatalizm".
Faktywność: zdania faktywne to zdania złożone, których orzeczenia tworzą czasowniki faktywne.
Faktyczność: w terminologii filozoficznej, zwłaszcza u fenomenologów i egzystencjalistów (Sartre, Heidegger, Husserl, Habermas). Także faktyczność zobowiązań.
Eobiogeneza: faza biopoezy obejmująca transformację systemów makrocząsteczek w pierwsze organizmy żywe.
Racjonalność: racjonalność w metafizyce, racjonalność ontologiczna, racjonalność w kulturze greckiej. Działania racjonalne. Myślenie racjonalne. Racjonalne postępowanie. Racjonalność intersubiektywna, racjonalność substancjalna. Racjonalność ekonomiczna, czyli racjonalność gospodarowania.
Zwyczaj: ustalone, przyjęte przez jednostki i grupy sposoby zachowania. Zwyczaje a obyczaje, nawyki, habitus, tradycja i moda. Prawo zwyczajowe - zwyczaj jako źródło prawa.
Apsyda, absyda: termin architektoniczny, pomieszczenie zamykające nawę lub prezbiterium.
Sztuka abstrakcyjna, abstrakcjonizm: kierunek w sztuce współczesnej.
Abrys: w terminologii architektonicznej, termin historyczny (plan, obrys, zarys).
Abażur - dekoracyjna osłona lamp i świeczników, chroniąca oczy przed nadmierną ilością jaskrawego światła.
Akademizm: kierunek w sztuce XIX wieku, głównie w malarstwie. Najszerszej obecny w sztuce francuskiej. Eklektyzm, nawiązanie do uznawanych za doskonałe dawniejszych stylów artystycznych, nawiązanie do estetyki antycznej, zamiłowanie do tematyki historycznej.
Alba: gatunek w literaturze prowansalskiej, przejęty przez wiele innych. Pieśń poranna, pieśń o świcie.
Alankara: w poezji indyjskiej (sanskryckiej) odpowiednik "figury mowy", "ozdoba", "ornament". Wielość typów, liczne poświęcone im traktaty.
Aktywizm, aktywizm w pedagogice: nurt w pedagogice zapoczątkowany przez Johna Deweya. Podkreśla znaczenie własnej aktywności ucznia.
Aktywizm: stanowiska i nurty filozoficzne przyznające pierwszeństwo czynowi i działalności nad myśleniem i intelektem.
Aktualne rozczłonkowanie zdania: podział zdania na temat i remat, rodzaj analizy semantycznej zdania. Inna nazwa: perspektywa funkcjonalna zdania.
Aktualizacja: w językoznawstwie: użycie znaku językowego w konkretnej wypowiedzi. W filozofii - działanie aktu istnienia w obrębie istoty. W informatyce - w odniesieniu do uzupełniania i wymiany danych. W ekonomii - w odniesieniu do podnoszenia i obniżania cen. W poetyce - w odniesieniu do języka poetyckiego.
Aktant: w gramatyce narracyjnej element struktury głębokiej narracji, abstrakcyjny wzór postaci literackiej.
Akt perlokucyjny: w teorii aktów mowy Austina. Także: perlokucja, aspekt perlokucyjny.
Akt, akt teatralny, akt sztuki, akt dramatu, akt przedstawienia teatralnego: obok sceny zasadniczy element kompozycyjny utworu dramatycznego, zamknięta formalnie i treściowo część dramatu.
Akt: definicje terminów (ujednoznacznienie), w tym w sztukach pięknych, w teatrze i w filozofii (akt i możność).
Akroteleuton, akrotelestych, akrostych podwójny: rodzaj akrostychu (według szerszej definicji). Połączenie teleutonu i akrostychu (według wąskiej definicji).
Ana: zbiór, kolekcja fragmentów, wypisów, anegdot, facecji.
Akrostych: gatunek literacki. Definicja, historia i rodzaje akrostychów. Akrostychy w poezji polskiej.
Akromonogram: wiersz akromonogramiczny, końcowe litery, wyrazy wersu powtórzone w wersie następnym.
Akromezostych, akromesostych: akronim w kształcie krzyża.
Akcja: typ fabuły, przebieg zdarzeń w obrębie fabuły powieści, dramatu filmu. Fazy akcji: zawiązanie akcji, rozwinięcie, punkt kulminacyjny, perypetia, rozwiązanie.
Akmeizm: rosyjska grupa literacka, neoklasycyzm, odwrót od symbolizmu, dbałość o klarowność języka - Nikołaj Gumilow, Osip Mandelsztam, Anna Achmatowa, Siergiej Gorodecki, Mikołaj Kuzmin.
Metrum akefaliczne, wiersz akefaliczny: w metryce starożytnej. Metrum pozbawione pierwszego elementu.
Akatyst: bizantyjski hymn religijny. Akatyst ku czci Bogurodzicy jest jednym ze szczytowych osiągnięć literatury bizantyjskiej.
Akataleksa: realizacja metrum zgodna z jego wzorcem kanonicznym, przeciwieństwo kataleksy.
Kataleksa: w wierszu iloczasowym i sylabotonicznym, w tym polskim. Metrum katalektyczne, stopa katalektyczna, wiersz katalektyczny.
Awangarda krakowska: polski ruch literacki w literaturze dwudziestolecia międzywojennego. Program i przedstawiciele awangardy krakowskiej (Tadeusz Peiper, Julian Przyboś, Jan Brzękowski, Jalu Kurek).
Edmund Cięglewicz: filolog klasyczny, tłumacz Arystofanesa (Gromiwoja = Lizystrata).
Mihály Bába: węgierski tłumacz, pisarz i dziennikarz. Tłumacz literatury polskiej.
Azzione sacra: forma muzyczna zbliżona do oratorium, ale inscenizowana. Zwłaszcza kompozytorzy włoscy w Wiedniu końca XVII wieku (sepolcro). Później właściwie synonim oratorium (nawet Mojżesz w Egipcie).
Attycyzm: kierunek w retoryce starożytnej.
Azjanizm: styl w retoryce i literaturze starożytnej Grecji i Rzymu, ukształtowany w hellenistycznej Azji mniejszej. Obfitość figur retorycznych, wybujałość, kwiecistość. Obecny także w wymowie chrześcijańskiej, bizantyjskie i nowożytnej.
Akcent zdaniowy: akcent padający na tę sylabę zdania, która podkreślana jest znaczeniowo (akcent zdaniowy logiczny) lub emocjonalnie (akcent zdaniowy emocjonalny).
Akcent wewnętrzny (akcent wewnątrzwyrazowy): akcent padający na wewnętrzną sylabę wyrazu.
Akcent wyrazów złożonych: w języku polskim wyrazy złożone członem jednosylabowym i z członem wielosylabowym.
Akcent iloczasowy: akcent oparty na iloczasie, opozycji głosek długich i krótkich.
Akcent meliczny: w muzyce - uwydatnienie dźwięku przez umieszczenie go w w wyższym rejestrze. W literaturze - w odniesieniu do zgodności i niezgodności (transakcja meliczna) akcentu w muzyce z akcentem językowym.
Akcent toniczny: akcent tonalny, akcent chromatyczny, akcent muzyczny, akcent muzykalny, akcent melodyczny. Polegający na zmianie wysokości dźwięków mowy, zmianie intonacji.
Akcent swobodny ruchomy: rodzaj akcentu wyrazowego (akcent swobodny). Nie jest związany ani z określoną sylabą, ani z określonym morfemem wyrazu.
Akcent swobodny nieruchomy: akcent, który pada na dowolną sylabę wyrazu, jednak zawsze w tym samym morfemie.
Akcent swobodny: akcent wyrazowy, który nie jest związany z żadną określoną sylabą wyrazu.
Akcent ruchomy: rodzaj akcentu wyrazowego, akcent nie związany fonetycznie z określoną sylabą i morfologicznie z określonym morfemem.
Akcent stały: rodzaj akcentu wyrazowego, pada zawsze na tę samą sylabę.
Akcent proparoksytoniczny: akcent na trzecią sylabę od końca. Typowy w języku macedońskim. Częsty także w języku polskim.
Akcent paroksytoniczny: najczęstszy rodzaj akcentu wyrazowego w języku polskim, akcent na drugą sylabę od końca.
Akcent poboczny: dodatkowy akcent wyrazowy, uzupełnia akcent główny. W języku polskim zestrojowy i inicjalny.
Akcent oksytoniczny Akcent oksytoniczny, także akcent finalny lub akcent wygłosowy – rodzaj akcentu wyrazowego (stałego), akcent padający na ostatnią sylabę wyrazu (wygłos) lub na ostatnią sylabę zestroju akcentowego. Wyróżnia się, prócz akcentu wygłosowego, jeszcze trzy inne formy akcentu stałego. Akcent padający na pierwszą sylabę to akcent inicjalny, na przedostatnią – akcent paroksytoniczny (typowy dla języka polskiego), na trzecią sylabę ...
Akcent logiczny: rodzaj akcentu zdaniowego, w odróżnieniu od akcentu emocjonalnego podkreśla sens, znaczenie części zdania.
Akcent językowy: akcent zgodny z systemem akcentowym danego języka.
Akcent inicjalny: inaczej akcent nagłosowy, padający na pierwszą sylabę wyrazu.
Akcent główny: akcent decydujący o spoistości zestroju akcentowego. W języku polskim pada na drugą sylabę od końca. Inne akcenty w w wyrazie - akcent poboczny.
Akcent emocjonalny: akcent emfatyczny, rodzaj akcentu zdaniowego. Podkreśla się tu wartość uczuciową wyrazu lub innego elementu językowego.
Akcent ekspiracyjny: akcent ekspiratoryczny, akcent ekspiratoryjny. Rodzaj akcentu wyrazowego. Bliski odpowiednik: akcent dynamiczny.
Akcent dynamiczny: przycisk, akcent przyciskowy. Akcent oparty na sile artykulacji.
Antykizacja, antykizowanie: stylizacja na sztukę antyczną lub w ogóle historyczną.
Accusativus tromtadraticus: w literaturze i języku polskim XIX wieku nadużycie biernika. Określenie ironiczne, żartobliwe (tromtadracja).
Alfabet: także abecadło. Rodzaj pisma oparty na odpowiedniości liter i głosek. Historia, definicja, pochodzenie alfabetu, pochodzenie nazwy "alfabet".
Aliteracja: powtórzenie jednakowych głosek w celu wzmocnienia ekspresji na początku sąsiadujących z sobą w tekście wyrazów. Środek stylistyczny. Wiersz aliteracyjny. Przykłady aliteracji.
Alfabet fonetyczny: systemy transkrypcji fonetycznej w formie alfabetu. Znane alfabety fonetyczne to np. międzynarodowy alfabet fonetyczny i slawistyczny alfabet fonetyczny.
Sól attycka: cięty, ale elegancki dowcip. Sól - synonim dowcipu. Attycki - od retoryki ateńskiej (stąd attycyzm).
Amorfizm: bezkształtność utworu literackiego, szczególnie powieści. W polskiej krytyce literackiej po II wojnie światowej krytyka amorfizmu była zapowiedzią socrealizmu.
Akt lokucyjny: akt mowy - w teorii aktów mowy J.L. Austina. Także: lokucja.
Akt illokucyjny: W teorii aktów mowy J.L. Austina, rozwiniętej przez Searle'a. Także zastosowanie jej w teorii literatury (Richard Ochmann). Inaczej: illokucja.
Akt mowy: użycie przez konkretnego użytkownika w konkretnej sytuacji konkretnego wypowiedzenia. Austin, Searle i Paul Grice - teoria aktów mowy. Pojęcie aktu mowy w językoznawstwie.
Akronim: definicja akronimu. W zasadzie synonim terminu "skrótowiec". Abrewiacja, skrót i akrostych. Pisownia akronimów. Akcentowanie akronimów.
Akcentuacja: system akcentowy, system akcentuacyjny danego języka. Oznaczenie graficzne akcentów. Także w muzyce, w sztukach pięknych.
Aglutynacja: jeden ze sposobów, za pomocą których w językach zachodzi tworzenie form gramatycznych. Dołączanie do rdzenia afiksów, z których każdy pełni tylko jedną, ściśle określoną funkcję. Wyróżnia się języki aglutynacyjne, w przeciwieństwie do fleksyjnych.
Joel Barlow: Autor eposu The Columbiad i bardziej dziś cenionego Hasty Pudding. Dyplomata amerykański, myśliciel polityczny, zwolennik ideałów rewolucji francuskiej.
Harley Granville-Barker: brytyjski reżyser i aktor, jeden z najbardziej znanych ludzi teatru epoki edwardiańskiej. Reformator krytyki teatralnej, znawca Szekspira. Także ceniony dramaturg.
Abbas I Pasza, Abbas I Hilmi: wicekról (wali) Egiptu. Wstrzymał wiele reform dziada, Muhammada Alego. Nie całkiem słusznie malowany w czarnych barwach, przyczynił się do poprawy bytu chłopów egipskich.
Maurice Baring: angielski pisarz, reprezentant nurtu katolickiego w literaturze. Autor kilkunastu powieści i wielu innych książek. Dziennikarz, dyplomata, pilot, znawca kultury rosyjskiej.
Alexander Barclay (Aleksander Barclay): angielski pisarz, tłumacz: The Ship of the Fools (Statek glupców, The Shyp of Folys of the Worlde); Eclogues (sielanki). Tłumacz, m.in. Salustiusza.
John Barbour: znany jako "ojciec poezji szkockiej". Autor realistycznego romansu historycznego "The Bruce" ("The Brus"), opiewającego Roberta I Bruce'a, znanego jako Waleczne Serce (Braveheart).
George Bancroft: znany jako "ojciec historiografii amerykańskiej", czołowy historyk amerykański XIX wieku. Polityk i dyplomata, sekretarz marynarki.
Robert Michael Ballantyne, Robert Ballantyne, R.M. Ballantyne: angielski twórca powieści przygodowych dla młodzieży. Najbardziej znana to "Koralowa wyspa". Zasłynął także z autentycznych, własnych przygód.
John Bale: angielski pisarz. Jego dramaty stanowią stadium pośrednie między moralitetem a szekspirowskim dramatem historycznym. Bibliograf, pierwszy angielski historyk literatury. Biskup anglikański Ossory, polemista protestancki.
James Baldwin: amerykański pisarz, także eseje, dramaty, opowiadania. Poruszał głównie problematykę emancypacji rasowej. Przedstawiciel literatury LGBT. "Mój Giovanni", "Inny kraj", "Głoś to na górze".
Nigel Balchin: angielski pisarz. "Pokoik w oficynie", "Testament Cezara Borgii".
Abstrakcyjność stylu: właściwość stylistyczna polegająca przede wszystkim na nasyceniu tekstu słowami oznaczającymi pojęcia oderwane, styl abstrakcyjny. Typowa dla stylu naukowego, może jednak stanowić też wadę stylu.
Absorpcja morfologiczna: w historii języka - przemieszczenie granicy między morfemami, w rezultacie którego powstaje nowa jednostka morfologiczna.
Agens: wykonawca czynności wyrażonej za pomocą orzeczenia zdania. W strukturze głębokiej zdania, w odróżnieniu od podmiotu w strukturze powierzchownej.
Afrykaty: spółgłoski zwarto-szczelinowe (w języku polskim trzy główne typy, w języku niemieckim pf).
Afiksacja: operacja morfologiczna, tworzenie nowych wyrazów i form fleksyjnych przez dodanie do morfemu afiksów.
Afiks: morfem, za pomocą którego tworzy się nowe słowa i formy gramatyczne. Różnica między afiksem a formantem. Afiksy słowotwórcze i fleksyjne. Prefiks, sufiks, infiks itp.
Abessivus: przypadek gramatyczny. Występuje w językach ugrofińskich, w tym fińskim (choć jest w nim rzadki). Oznacza brak czegoś.
Abakus: w architekturze starożytnej. Część kolumny (głowica, kapitel). Różne formy w różnych porządkach architektonicznych. W architekturze późniejszej: impost.
Adwerbalny: w terminologii językoznawczej: przysłówkowy, mający znaczenie dla przysłówków.
Adwerbalny: w terminologii gramatycznej - stojący przy czasowniku, przyczasownikowy, łączący się z czasownikiem. "Przypadek adwerbalny", "grupa adwerbalna", "określnik adwerbalny".
Adnominalny: przyrzeczownikowy. W terminologii gramatycznej podobne określenia "adwerbalny", "adwerbialny". Głównie w stałych określeniach, jak "przypadek adnominalny" czy "określnik adnominalny".
Adiektywizacja: tworzenie się przymiotników z innych części mowy (zwłaszcza imiesłowów) - w sensie semantycznym. Tworzenie przymiotników od innych wyrazów, zwłaszcza rzeczowników - w sensie słowotwórczym. Także "uprzymiotnikowienie".
A pochylone: zwężone, ścieśnione, podwyższone. Zapisywane jako á. Występowało historycznie w języku polskim (pochodzi z a długiego), obecnie tylko w gwarach.
Czystość języka: nie jest możliwe całkowite wyeliminowanie z języka zapożyczeń. Przez "czystość języka" rozumie się raczej unikanie zbędnych wyrazów obcych i kalek językowych. Także unikanie form gwarowych, regionalnych. Błędnie rozumiana prowadzi do puryzmu.
Akademie literackie: instytucje stanowiące stowarzyszenia pisarzy, literaturoznawców i krytyków literackich, mające na celu koordynację życia literackiego i dyskusję o literaturze.
Air: w muzyce francuskiej, a także angielskiej. Zwłaszcza w utworach wokalno-scenicznych: odpowiednik włoskiej arii. Często też melodyjna pieśń. Poza tym opcjonalna część suity, bez charakteru tanecznego.
Agrafa: Wypowiedzi Jezusa poza Ewangeliami (z wyjątkiem znanych tylko z niektórych rękopisów). Agrafa kanoniczne i niekanoniczne. Większość z nich nie jest autentyczna. Najsławniejsza: "Więcej szczęścia jest w dawaniu niż w braniu".
Agon: w języku greckim rywalizacja, spór, igrzyska, zawody. Termin dotyczy zawodów sportowych, w tym igrzysk olimpijskich, oraz innych konkursów, muzycznych i poetyckich. W teatrze greckim element tragedii i komedii. Także konkurs tragików organizowany w starożytnych Atenach w Wielkie Dionizje. Pojęcie kluczowe dla kultury starożytnej Grecji - społeczeństwo greckie określa się wręcz jako "społeczeństwo agonistyczne".
Agonoteci: sędziowie zawodów sportowych, agonów. Sponsorzy i organizatorzy, również w odniesieniu do innych konkursów, jak agony teatralne i poetyckie, Także definicja ogólna dla języka greckiego.
Agon: igrzyska - wśród wielu znaczeń terminu w języku greckim agon to także zawody sportowe, zapasy, igrzyska (w tym Igrzyska Olimpijskie). W pewnym sensie odpowiednik współczesnego sportu.
Agon: teatr grecki. Definicja agonu - komedia attycka i tragedia grecka. Ajschylos, Sofokles, Eurypides. Poza tym zawody tragików, konkurs na najlepszą tragedię, które odbywały się w Wielkie Dionizje i inne święta w Atenach i Grecji.
Agon: znana dzięki Pauzaniaszowi personifikacja igrzysk. Posąg w Olimpii, dzieło Dionizjosa z Argos.
Agitka: gatunek literatury propagandowej, zwłaszcza wśród pisarzy sowieckich (Majakowski, Biedny), wśród których się wykształciła. Także filmowa.
Agitacja: definicja terminu, różnica między agitacją a propagandą (tymczasowość, doraźność), środki językowe i literackie agitacji (satyra, liryka polityczna).
Aforyzm: artykuł przedstawia definicję aforyzmu, zarys historii aforystyki na świecie i w Polsce. Prezentuje różnice między aforyzmami a sentencjami, maksymami, przysłowiami i innymi pojęciami paremiologicznymi.
Daduchowie: kapłani eleuzyńscy, niosący pochodnie, drudzy po hierofantach.
Dacja: ojczyzna ludu Daków, następnie prowincja rzymska. Na terenie dzisiejszej Rumunii. Zdobyta przez Trajana w wojnie z Decebalem, ewakuowana przez cesarza Aureliana. Źródło złota, srebra i żelaza.
D.N. - skrót łaciński, "nasz pan".
D.D. lub d.d.: - skróty w języku łacińskim
Afereza: stosowana dla uniknięcia hiatu w metryce antycznej forma wyrzutni. Następnie podobne znaczenie w językoznawstwie. Także figura retoryczna, ablatio.
Aequidicum: gatunek łacińskiej poezji kunsztownej. Wszystkie wyrazy utworu zaczynają się od tej samej litery. Współcześnie forma żartu literackiego.
Ustęp: w literaturze samodzielny znaczeniowo fragment utworu (np. w "Dziadach"). W prawie jednostka redakcyjna, skrót ust. Bliski odpowiednik "akapitu". Znaczenia słownikowe (ubikacja).
Akapit: odstęp akapitowy i wcięcie akapitowe, a także ustęp i paragraf jako odrębne pojęcia. Formatowanie akapitu. Akapit a stylistyka - tworzenie akapitów.
A linea: wyrażenie łacińskie, "od nowej linii". Oznacza też układ pisma - układ z wcięciem (akapitowym).
A capite: z łaciny - "od głowy", od następnego rozdziału, akapitu, ustępu.
Adonius: adonik, wiersz w metryce antycznej, zaliczany do drobniaków. Nazwa pochodzi od Adonisa. Taką samą postać ma spadek adoniczny.
Adoksografia: gatunek literacki, popis retoryczno-erudycyjny, w którym tematy trywialne przedstawia się jako ważne. "Pochwała łysiny" Synezjusza, "Pochwała głupoty" Erazma.
Adnominatio: synonim paronomazji i polyptotonu. W języku polskim, jako pojęcie bliskie paronomazji, także adnominacja, annonimacja. Osobne znaczenie semantyczne: przypisanie znaczenia dosłownegp do nazwy własnej.
Admonitio: w retoryce rodzaj aversio, także synonim parenezy. Termin funkcjonuje też w historii prawa. Znaczenie ogólne: "upomnienie", "napomnienie".
Języki afrykańskie: w geografii lingwistycznej. Około 1000 języków, w tym języki bantu i arabski, "Języki Afryki" to nawet bardziej swobodne określenie.
Adiustacja: Redakcyjne i techniczne przygotowanie tekstu do druku. Wyróżnia się adiustację techniczną (adiustacja w sensie wąskim), stylistyczną i merytoryczną).
Arruns: syn Porsennny, władcy Etrusków. Zginął pod Aricją.
Paralingwistyka: w amerykańskim językoznawstwie strukturalistycznym, przekonanie, że badania nad psychologicznymi, fizjologicznymi i fizycznymi aspektami mówienia powinny poprzedzać badania językoznawcze w sensie właściwym.
Kontaminacja frazeologiczna: błąd językowy polegający na pomieszaniu związków frazeologicznych. Możliwa jednak także intencja ironiczna lub użycie żartem.
Czas przyszły w dialektach: różnice w tworzeniu czasu przyszłego między językiem ogólnym a dialektami polskimi mają głównie charakter frekwencyjny (formy bezokolicznikowe i z dawnym imiesłowem).
Błąd gramatyczny: wśród błędów gramatycznych wyróżnia się błędy składniowe (czasem ujmowane jako osobna kategoria błędów językowych) i błędy fleksyjne, morfologiczne.
Barwa dźwięku mowy: różnice w strukturze akustycznej głosek opisuje fonetyka akustyczna. Barwa dźwięków mowy zależy od ich przebiegów akustycznych oraz ich realizacji w kanale głosowym.
Akcent w dialektach: w dialektach i gwarach języka polskiego akcent nie różni się od języka ogólnego. Wyjątkiem są gwary peryferyjne: kaszubskie, gwara podhalańska, gwara jabłonkowska. Także w sensie potocznym - "akcent lwowski", "akcent kresowy", "akcent krakowski"
Konstrukcja absolutna: konstrukcja składniowa składająca się z rzeczownika (zaimka itp.) w odpowiednim przypadku i formy imiesłowowej. Typowa dla języków klasycznych (ablativus absolutus, genetivus absolutus).
Adiunctio: "przyłączenie", "adiunkcja" - figura retoryczna, właściwie forma zeugmy. Zbliżony charakter ma disiunctio. Przypisanie podmiotowi kilu orzeczeń, zdaniu głównemu kilku podrzędnych - w sytuacji, gdy wiążący element składniowy nie powtarza się.
Adranum, Hadranum: miasto na Sycylii, założone przez Dionizjusza I w miejscu świątyni Adranosa. Miejsce bitwy Timoleona z Koryntu z Hiketasem . Obecnie Adrano. Zachowane ruiny grecko-rzymskie.
Adideacja: przekształcenie fonetyczne upodobniające brzmieniowo wyraz do innego wyrazu, o innej etymologii i znaczeniu. Jan Aleksander Karłowicz odnosił to pojęcie do etymologii ludowej. Pozostaje też w związku z pojęciami gry słownej i homofonii.
Adhortatio: w retoryce "zachęta", rodzaj aversio. W łacinie ogólnej "zachęta", w łacinie kościelnej "adhortacja apostolska".
Addenda: wydawnicze i edytorskie dodatki do publikacji. Wzbogacają jej zawartość treściową lub dokumentacyjną, albo postać wydawniczą. (Załącznik, aneks, dodatek, suplement i inne).
Adaptacja: w obrębie literatury - transpozycja, na potrzeby filmu - ekranizacja. Przeróbka oryginalnego utworu na potrzeby innych adresatów lub dostosowanie go do innych środków wyrazu. Wyróżnianie adaptacji wiernych i swobodnych możliwe jest, o ile przyjąć romantyczne rozumienie oryginalności.
Adagium: kultura średniowieczno-renesansowa stosuje rozróżnienie adagium/proverbium. Adagium pochodzi ze starożytności pogańskiej, proverbium z Pisma Świętego. W języku polskim znaczenie odmienne niż przy angielskim i francuskim "adage" - tam słowo to oznacza raczej przysłowie pochodzenia ludowego.
Abaton: niedostępna komnata, część świątyni lub cały okręg sakralny w religii starożytnej Grecji. Szczególnie znany był Abaton w świątyni Asklepiosa w Epidauros. Także wyobrażone miejsce w mitologii Thomasa Bulfincha.
Wzór szacha Abbasa: także "szach Abbas", kwiatowy wzór kobierców perskich.
Naczynia antropomorficzne: w sztuce niemal wszystkich kultur już od neolitu, naczynia przybierające formy ciała ludzkiego, twarzy, części ciała. Ozdobne (np. rytony, face jugs) i sepulkralne (urny, kanopy).
Acutum i argutum: para pojęć w poetyce Sarbiewskiego ("pointa i dowcip"), z traktatu "De acuto et arguto".
Acumen - w poetyce Sarbiewskiego "wierzchołek", "ostrze" pointy. Pojęcie związane z "acutum-argutum", "concors discordia" i "discors concordia".
Actio: jeden z działów retoryki. Wykonanie mowy. W zasadzie synonim pronuntiatio, gdzie jednak mniejszy nacisk kładzie się na grę aktorską (ciałem).
Accusatio: w retoryce rzymskiej mowa oskarżycielska, względnie kategoria (categoria), akt wykazania zła w postępowaniu przeciwnika lub element mowy mający taki charakter.
Acta martyrum, gesta martyrum: "Protokoły sądowe męczenników", relacje pisane z procesu i męczeństwa pierwszych chrześcijan. Dały początek późniejszej literaturze hagiograficznej.
Accumulatio: Figura retoryczna, synonim polskiego "nagromadzenia". W ogólnej łacinie klasycznej słowo odnosi się głownie do ogrodnictwa (nagromadzenie ziemi).
Abusio: katachreza (figura retoryczna), w łacinie kościelnej także "nadużycie".
Abstract, abstrakt: Skrócona wersja publikacji naukowej, artykułu naukowego. Maksymalnie skondensowana, odwołuje się do słów kluczowych (keywords).
Abrewiatura: system skrótów rozpowszechniony w starożytności, bardzo rozbudowany w średniowieczu. Zróżnicowany w czasie i przestrzeni, podstawowe formy ukształtowały się jednak w czasach karolińskich. Także w muzyce (np. znaki repetycji) dla ergonomii zapisu. W muzyce określa się tak także ozdobniki.
Abrakadabra: zaklęcie i napis na amuletach, znane w magii i okultyzmie od starożytności, popularne także w średniowieczu i później. Związek z gnostyckim bóstwem Abraxas.
Afodos: w teatrze greckim (zejście chóru ze sceny). Także figura retoryczna (=anachoresis).
Adynata: "niedorzeczności", "niemożliwości" w literaturze. Rozumiane mogą być jako figura retoryczna, humorystyczne utwory fabularne (zwłaszcza w literaturze ludowej), względnie anegdoty i facecje, lub jako nonsensowne motywy literackie.
Antrakt: przerwa pomiędzy aktami przedstawienia lub muzyka między nimi (muzyka antraktowa). Artykuł podaje także synonimy i znaczenia słownikowe tego terminu.
Biografia: opowieść o życiu konkretnej jednostki, zazwyczaj wyjątkowej i ważnej w historii. Nazywana też życiorysem. Artykuł stanowi historyczny przegląd rozwoju biografistyki, definiuje ją i pojęcia powiązane (jak autobiografia czy literatura biograficzna).
Barzelletta: w języku włoskim dosłownie "dowcip", "żart", "kawał", szczególnie obsceniczna dykteryjka. Artykuł obejmuje tak znaczenie literackie, jak i muzyczne terminu, które są powiązane. Barzelletta to bowiem tak forma muzyczna, jak i gatunek literacki obecny w kulturze włoskiej od późnego średniowiecza do renesansu. Oba znaczenia są zresztą niemal równoznaczne z terminem "frottola".
Louis Honoré Fréchette, urodzony 16 listopada 1839 w Lévis w prowincji Quebec, zmarły 31 maja 1908 w Montrealu: pisarz kanadyjski (poeta i dramaturg) piszący w języku francuskim.
Magdalena Abakanowicz (1930-2017) - polska rzeźbiarka, prekursorka form przestrzennych w tkaninie, reprezentantka sztuki włókna. Sławę przyniosły jej abakany, monumentalne formy wykonane technikami tkackimi.
Abakus: także abak, liczydło - zwłaszcza w starożytności. Określane także jako "tabliczka Pitagorasa". Podobny charakter ma chiński suanpan czy japoński soroban.
Hank Aaron, urodzony 5 lutego 1934 w Mobile, właściwie Henry Louis Aaron - amerykański baseballista, jeden z najwybitniejszych w baseballu profesjonalnym. Był znany pod pseudonimami "Hammerin’ Hank" oraz "Hammer".
Alice Adams: amerykańska powieściopisarka.
Paul Morin: XX-wieczny pisarz (poeta) quebecki, reprezentant egzotyzmu w literaturze francusko-kanadyjskiej. Także tłumacz i literaturoznawca.
Ah Cheng, ur. 1949: chiński pisarz.
"A cat may look at a king" lub "A cat may look at thw king" - angielskie przysłowie. Istnieje także wiele innych jego wariantów.
A cappella A capella A cappella [wymowa uproszczona: a kapella], z języka włoskiego: znaczy dosłownie “jak w kaplicy”, “w stylu kaplicowym”, swobodnie “w stylu kościelnym” – praktyka wykonawcza i historyczny styl muzyczny. Najczęściej termin oznacza śpiew bez towarzyszenia instrumentów, ma jednak bardziej złożone konteksty znaczeniowe. Zobacz też: akompaniament (muzyki a cappella nie należy utożsamiać z ...
AARP American Association of Retired Persons AARP, dawniej jako American Association of Retired Persons (Amerykańskie Stowarzyszenie Emerytów) – niezależna amerykańska organizacja non-profit działająca na rzecz osób emerytowanych, z siedzibą w Waszyngtonie. Założyła ją w 1958 roku emerytowana nauczycielka Ethel Percy Andrus. Liczy około 35 milionów członków. Stanowi jedną z najpotężniejszych organizacji lobbingowych w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza ze względu ...
Anno currente: w brachygrafii skrót a.c. Stosowane w dokumentach, znaczy "bieżącego roku". Artykuł zawiera objaśnienia językowe.
Bisabolol: Substancja stosowana przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym. Przyjemny, kwiatowy zapach. Właściwości zdrowotne (przeciwbakteryjne, antyalergiczne). Główna substancja czynna rumianku.
Abagta Abagta, także Abachta, V w. p.n.e. – postać biblijna. Abagtę wymienia Księga Estery (1,10; porównaj też 2,21). Był on sługą króla Persji Kserksesa I (biblijny Aswerus, Achaszwerosz), prawdopodobnie eunuchem. Imię jest pochodzenia perskiego, ale przy tym nieznanej etymologii (być może “szczęśliwy”, “pomyślny”). W trzecim roku panowania król Aswerus wydał ucztę dla swoich książąt, sług i wielu wielmożów, aby ...
Aaronici: "dom Aarona", jako pars pro toto "Aaron": ród kapłanów Izraela (kohenów), wywodzący się od brata Mojżesza Aarona, pierwszego arcykapłana.
Beautiful View! [...]. Magnificent desolation. - z języka angielskiego, "Piękny widok. [...]. Wspaniałe pustkowie".
À bon chat, bon rat: przysłowie francuskie, znaczące dosłownie "Na dobrego kota, dobry szczur".
A battuta A battuta – termin muzyczny, pochodzący z włoskiego battuta, tj. “uderzenie”, “takt”. Zwrot tłumaczony słowami “według pałeczki dyrygenta“, ale polskie słowa “batuta” czy też “pałeczka dyrygenta” to jednak w języku włoskim raczej bacchetta . Całe wyrażenie znaczy więc dosłownie “w takt”, nie – “według batuty”. Oznacza nakaz dokładnego przestrzegania tempa, powrót do tempa ...
A fronte: Porządek alfabetyczny a fronte, to jest zwyczajny porządek alfabetyczny, od pierwszej do ostatniej litery.
A tergo: w odwróconym porządku alfabetycznym. Przeciwieństwo "a fronte". Wydaje się słowniki oraz indeksy a tego, które umożliwiają badania językoznawcze, a nawet łatwe odnajdywanie rymów.
A friend to all is a friend to none A friend to all is a friend to none: przysłowie angielskie, “przyjaciel wszystkich nie jest przyjacielem nikogo”.
A: Litera alfabetu łacińskiego i polskiego. Także skróty, jednostki, nazwy własne związane z tą literą.
Aaron: postać biblijna, założyciel i głowa warstwy kapłańskiej starożytnego Izraela. Lewita, pierwszy arcykapłan, brat Mojżesza.
Duch języka Duch języka – z pojęciem “ducha języka” spotkać się można w ogólnych rozważaniach o języku i kulturze, o charakterze eseistycznym, filozoficznym lub wręcz potocznym. Pojęcie “ducha języka” nie stanowi jednak elementu aparatu pojęciowego współczesnego, naukowego językoznawstwa, jest to bowiem termin nieprecyzyjny i nieostry, a w dodatku często obciążony ideologicznie. Występowało natomiast w XIX-wiecznym językoznawstwie ...
Ekonomia języka, ekonomia w języku, ekonomia językowa lub zasada ekonomii języka: tendencja języka do wydajnego, oszczędnego wydatkowania energii w procesach komunikacyjnych.
Aarhus, według dawniejszej pisowni Århus, spotyka się także zapis Arhus - miasto w Danii na półwyspie Jutlandzkim.
Aare: najdłuższa rzeka przepływająca wyłącznie przez Szwajcarię. Przepływa przez Berno. Znaczne walory turystyczne, zwłaszcza wąwóz Aare. Elektrownie wodne.
Mrównik afrykański (Orycteropus afer, prosię ziemne, mrównik), afrykański ssak z rodziny mrównikowatych. Żywi się mrówkami, termitami i owadami. Często mylony z mrówkojadem.
El-Ajun - miasto w północno-zachodniej Afryce, na obszarze Sahary Zachodniej (ośrodek administracyjny i największe miasto), pod kontrolą Królestwa Maroka.
Alvar Aalto, pełne imię Hugo Alvar Henrik Aalto, urodzony 3 lutego 1898 w Kuortane, zmarły 11 maja 1976 w Helsinkach - fiński architekt, urbanista i projektant mebli.
Akwizgran, niem. Aachen (także Bad Aachen), fr. Aix-la-Chapelle, łac. Aquae Granni - miasto w zachodnich Niemczech, w landzie Nadrenia Północna-Westfalia.
La Coruña (nazwa w języku hiszpańskim) lub A Coruña (nazwa w języku galicyjskim) – miasto w północno-zachodniej Hiszpanii, w regionie Galicja, 246,056 mieszkańców.
Abu Hassan: opera (Singspiel) w jednym akcie z muzyką Carla Marii von Webera, 1811.
Die Abreise [Wyjazd] - opera komiczna (musikalisches Lustspiel) w jednym akcie z muzyką Eugena d'Alberta.
Pal Abraham, węgierski kompozytor, twórca popularnych operetek z elementami jazzu ("Wiktoria i jej huzar").
Abigail, Abigaille: bohaterka i główna antagonistka opery Giuseppe Verdiego "Nabucco" (Nabuchodonozor), rola sopranowa.
Les Abencérages, ou L’étendard de Grenade (Abenceragowie, albo sztandar Grenady) – opera w trzech aktach Luigiego Cherubiniego z 1813 roku, autorem libretta był Étienne de Jouy.
Emma Abbot: Amerykańska śpiewaczka, sopran. Nie była ceniona przez krytykę, nazywano ją nawet "ludową primadonną".
Caillette: Kiełbasa znana w południowo-zachodniej Francji (okolice Lyonu). W języku francuskim także "trawieniec".
Trawieniec: żołądek gruczołowy przeżuwaczy. Z trawieńców, szczególnie cielęcych, otrzymywana jest podpuszczka, która słuzy do wyrobu serów podpuszczkowych.
Umywanie rąk, obmywanie rąk - zwyczaj umywania rąk w czasie posiłku znany jest od czasów najdawniejszych. Polega na podawaniu pod koniec posiłku gościom zgromadzonym przy stole miseczek z wodą tak, aby obmyli sobie palce.
Piżmian właściwy, francuskie ambrette, angielskie abel-musk lub abelmosk - roślina (łacińska nazwa systematyczna Abelmoschus moschatus) charakteryzująca się zapachem piżma, ambry.
Abatte: rodzaj noża, termin rzadki (francuska terminologia kulinarna).
Abat-faim: rodzaj posiłku. Także esej Guy Deborda.
Abaisse: płaski, cienki kawałek ciasta rozwałkowanego aż do uzyskania określonego z góry, pożądanego rozmiaru.
Absolut: filozofia indyjska Główny artykuł: Absolut. Absolut w filozofii indyjskiej – w filozofii indyjskiej znaleźć można wiele odpowiedników zachodniego pojęcia “Absolut”, tak o charakterze osobowym, jak i nieosobowym. Odpowiednikami o charakterze osobowym, obok treści filozoficznej posiadającymi także religijną, są np. dewa (deva, bóg lub półbóg, istota wyższa od człowieka: w buddyzmie i hinduizmie) i Iśwara (Īśvara, Najwyższa Istota, pan, władca). ...
Abstractio formalis (średniowiecznołacińskie „wyodrębnianie aspektu formalnego”): w teorii poznania; pol. abstrakcja formalna, abstrakcja intensywna. W obecnym w tradycji scholastycznej, a przedstawionej przez Kajetana (Caietanus, Tommaso de Vio) podziale abstrakcji pojęcie przeciwstawiane abstractio totalis.
Abstractio formae a materia: typ abstrakcji, polskie "abstrakcja składnikowa". Oddzielenie w danym bycie formy od materii.
Absolut: filozofia współczesna Główny artykuł: Absolut. Absolut w filozofii współczesnej – silnie obecna w filozofii idealizmu niemieckiego problematyka Absolutu w filozofii współczesnej straciła na znaczeniu: wiele kierunków filozoficznych współczesności nie włącza Absolutu do swojej aparatury pojęciowej. Wyjątkiem są z jednej strony pewne kierunki filozoficzne o nastawieniu mistycznym i irracjonalistycznym, w których Absolut uznawany jest za poznawalny na podstawie doświadczenia subiektywnego, ...
Absolutyzm: idealistyczny kierunek filozoficzny (zwłaszcza F.H. Bradley) lub teoria absolutu. Termin obecny szczególnie w filozofii krajów anglosaskich.
Absolutyzm aksjologiczny Absolutyzm; absolutyzm aksjologiczny (nowołac. absolutismus, z łac. absolutus – “bezwzględny”) – w aksjologii ogólnej pogląd dotyczący wartości takich jak Dobro, Prawda i Piękno, przeciwstawny relatywizmowi aksjologicznemu. Według absolutyzmu aksjologicznego wartości te nie zależą od subiektywnych nastawień i poglądów jednostek, od procesów historycznych i społecznych, interesów ekonomicznych poszczególnych jednostek i grup. Stanowią natomiast autonomiczne kategorie rzeczywistości, o niezmiennym i ...
Absolutyzm epistemologiczny; absolutyzm; absolutyzm teoriopoznawczy: w teorii poznania pogląd dotyczący wartości wytworów poznawczych, przeciwstawny relatywizmowi epistemologicznemu.
Absolutny: 1) odnoszący się do Absolutu. 2) Bezwzględny, nieograniczony w jakimś układzie.
Absolut: filozofia nowożytna. W filozofii nowożytnej pojęcie absolutu ważne jest zwłaszcza dla idealizmu niemieckiego, pojawia się jednak również i wielu innych myślicieli.
Absolut w filozofii starożytnej - w filozofii starożytnej nie istniał jeszcze bezpośredni odpowiednik terminu "absolut", jego pełnego odpowiednika o charakterze pojęciowym dopatrywać można się w późnostarożytnej koncepcji prajedni Plotyna. Istniało jednak wiele pojęć o zbliżonym charakterze.
Absolut: filozofia średniowieczna Główny artykuł: Absolut. Absolut w filozofii średniowiecznej – u zarania dojrzałej myśli średniowiecza Bóg rozumiany jako Absolut obecny jest wyraźniej w przedstawionej przez Anzelma z Canterbury koncepcji ontologicznego dowodu na istnienie Boga: u Anzelma z Canterbury jest to jednak wciąż koncepcja o charakterze w dużej mierze apologetycznym. Pełną i pozbawioną dominacji elementu apologetycznego, tj. czysto filozoficzną i ...
Abolut: "filzoficzny odpowiednik Boga", byt konieczny i niezłożony, stanowiący rację bytów przygodnych i złożonych. Doskonały, pełny, bezwzględny. Także: to, co w danym układzie nie jest zrelatywizowane do niczego innego.
Abiogeneza: powstawanie życia z substratu nieorganicznego lub organicznego nieożywionego.
Abalietas: w metafizyce klasycznej, zależność w istnieniu od czegoś innego, antonim terminu aseitas.
Marmolada - przetwór owocowy zbliżony do dżemu, znany szczególnie w kuchni portugalskiej (marmolada pigwowa) i angielskiej (z cytrusów, pomarańczowa).
A posteriori: zależny od doświadczenia. Sądy a posteriori, wiedza a posteriori.
Leszek Nowak (1943-2009) - polski filozof zajmujący się przede wszystkim filozofią nauki i metodologią nauk humanistycznych
Abecedariusz: gatunek poetycki stanowiący formę akrostychu, forma poezji kusztownej. Znany już w Biblii (niektóre psalmy).
Socjologizm: pogląd, według którego zjawiska społeczne mają charakter swoisty, przez co nie są redukowalne do zjawisk opisywanych przez inne dyscypliny, jak np. biologia czy psychologia.
Literatura kanadyjska w języku francuskim Literatura quebecka Literatura kanadyjska w języku francuskim – literatura francuskojęzyczna w Kanadzie, rozwijająca się od XIX wieku, w mniejszym zakresie także w okresie wcześniejszym. Przede wszystkim w Quebecu znana, od lat 60., także jako literatura quebecka. Poza Quebekiem stosuje się raczej starsze określenie literatura francusko-kanadyjska, literatura frankofońska w Kanadzie, francuskojęzyczna ...
Plac Unii Lubelskiej Plac Unii Lubelskiej w Warszawie Rondo Mokotowskie (hist.) Rondo Keksholmskie (hist.) Plac Unii Lubelskiej — plac w Warszawie na granicy dzielnic Śródmieście i Mokotów. Wytyczony został ok. 1770 roku jako jeden z placów gwiaździstych Osi Stanisławowskiej. Początkowo znany jako Rondo Mokotowskie, następnie jako Rondo Keksholmskie (od stacjonującego w pobliżu rosyjskiego pułku piechoty). Obecną nazwę ...
Hotel Polonia Hotel Polonia w Warszawie Hotel Polonia Palace Hotel Polonia — hotel w Warszawie w Alejach Jerozolimskich, obecnie funkcjonuje pod nazwą Hotel Polonia Palace. Budynek w stylu modernistycznym projektu Juliusza Nagórskiego i Józefa Holewińskiego zbudowany został w latach 1909-1913. Jest to więc jeden z najstarszych hoteli w Warszawie. Nie został zniszczony w czasie II wojny ...
Joseph Octave Crémazie, ur. w Québecu 16 kwietnia 1827, zm. w Hawrze 16 stycznia 1879 - poeta kanadyjski piszący w języku francuskim, uważany za "ojca poezji francusko-kanadyjskiej", księgarz. Działał na rzecz zachowania tożsamości francusko-kanadyjskiej poprzez rozwój kulturalny i gospodarczy społeczności francusko-kanadyjskiej.