Chinois

Chinois, także tapis chinois (z języka francuskiego – “dywan chiński”) – termin antykwaryczny: kobierce wschodnie o wysokim runie wełnianym, a przy tym dość luźno wiązane. Kobierce takie charakteryzują duże, puste płaszczyzny zdobione motywami kwiatowymi.

Tapis chinois (styl chinois)

Najstarsze egzemplarze kobierców tego typu pochodzą z XVI wieku. Termin ten ma charakter anachroniczny, do handlu dziełami sztuki wprowadzono go około 1910 roku. Chociaż termin nawiązuje do nazwy Chin, styl ten obejmuje również dywany ze wschodniego Turkiestanu i rejonu Samarkandy.

Kobierce takie charakteryzują duże, jednobarwne płaszczyzny, o konturach ciętych w głąb tła. Ich wymiary dostosowane były do potrzeb mieszkań europejskich. Zazwyczaj w kolorach pastelowych: bladoróżowe, szare, bladowiśniowe, bladozielone. Zdobione były motywami kwiatowymi.

Etymologia: z języka francuskiego. Słowo to znaczy “chiński”, “odnoszący się do Chin”, także “język chiński”; pisane wielką literą – “Chińczyk”. Zobacz też: afgan.

Bibliografia:

• Marta Michałowska, Leksykon włokiennictwa. Surowce i barwniki, narzędzia i maszyny, techniki i technologie, wyroby i dziedziny, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków 2006, s. 51.