Bernardo Daddi
Bernardo Daddi (także Bernardus Florentinus – Bernard z Florencji, ok. 1290-1348) – malarz włoski wczesnego renesansu. Uczeń Giotta, żył i tworzył we Florencji. Dokonana przez Daddiego synteza malarstwa Giotta z pewnymi tendencjami malarstwa sieneńskiego przez długi czas stanowiła dominującą stylistykę malarstwa florenckiego po śmierci Giotta.
Bernardo Daddi – charakterystyka twórczości
Po śmierci swojego nauczyciela Giotta di Bondone Bernardino Daddi został najbardziej cenionym malarzem Florencji, przez co jego sztuka stanowi ogniwo pośrednie między protorenesansem Giotta a dalszym rozwojem sztuki renesansu. Tworzył głównie freski i niewielkie ołtarzyki domowe.
Za typowe i zarazem najwybitniejsze dzieło Daddiego uchodzi fresk z 1328 roku dla kościoła San Salvatore de Ognissanti we Florencji. Inne freski Daddiego znajdują się w kaplicy Pulci-Berardi w kościele Santa Croce we Florencji – ze scenami z życia św. Wawrzyńca i św. Szczepana (przypisywane są one Daddiemu lub jego warsztatowi, ich autorstwo jest jednak niepewne).
Malarstwo ołtarzowe Daddiego jest licznie reprezentowane w muzeach Europy i Ameryki, co wiąże się także z jego niewielkimi rozmiarami. Niewielkie ołtarzyki domowe i podróżne stawały się popularne ze względu na rozwój prywatnej pobożności – w twórczości Daddiego reprezentują je np. Tryptyk z tronującą Matką Boską z Dzieciątkiem, Bożym Narodzeniem i Ukrzyżowaniem (ok. 1333, Londyn, Courtauld Institute) ołtarzyk Zwiastowanie (ok. 1335, Paryż, Luwr) oraz Tryptyk Bigallo (Florencja, Museo del Bigallo) .
Bernardino Daddi malował jednak również większe obrazy ołtarzowe przeznaczone do kościołów, głównie podobizny Matki Bożej – np. tryptyk z półpostaciami Marii z Dzieciątkiem i świętych Mateusza i Mikołaja (1328, Florencja, Uffizi) oraz obraz ołtarzowy Matka Boska z Dzieciątkiem (1346-1347, kościół Orsanmichele, Florencja).
Prócz Giotta na twórczość Daddiego wpływ wywarło malarstwo szkoły sieneńskiej, w tym zwłaszcza Pietro Lorenzetti – oznacza to pewien konserwatyzm stylistyczny w dziełach Daddiego w porównaniu z twórczością Giotta. W twórczości Daddiego widoczny jest wprawdzie naturalizm Giotta, jego obrazy cechują się jednak sieneńskim, gotyckim wdziękiem. Zarazem Bernardo Daddi potrafi lepiej niż Giotto przedstawić intymność i czułość w relacjach międzyludzkich.
Dzieła Daddiego cechuje subtelna dekoracyjność i wyszukany rysunek, bardzo delikatne są też jego zestawienia kolorystyczne. Postacie Daddi ujmuje często w ruchu, w swobodnych ujęciach i pozach. Technika budowania szczególnie lekkich, miękkich postaci pochodzi od Giotta, Daddi dodaje do niej jednak wiele wdzięku przez podkreślenie falujących, zaokrąglonych linii. Są to jednak zarazem postacie świetliste, ostro odcinające się od tła, tkanin i tronów.