Bercy

Bercy, Quartier de Bercy – dzielnica Paryża, 47. spośród osiemdziesięciu okręgów administracyjnych miasta. Stanowi część 12 arrondissement (każdy arrondissement municipal podzielony jest na cztery takie okręgi, w przypadku 12. dzielnicy pozostałe to Picpus, Bel-Air i Quinze-Vingts). Położona na prawym brzegu Sekwany, we wschodniej części miasta. Ze względu na ulokowanie tu jego siedziby, nazwa dzielnicy stała się w języku francuskim (jako metonimia) obiegowym określeniem francuskiego Ministerstwa Finansów.

Dzielnica, położona na obrzeżach Paryża, słynęła dawniej z handlu winem. Mieścił się tu wielki targ wina i spirytualiów, zapewne największy na świecie. Handel winem na tak szeroką skalę rozpoczął się z końcem XVIII wieku, ułatwiała go bliskość rzeki (możliwość spławu wina z Szampanii i Burgundii). Bliskość centrum Paryża sprawiła z kolei, że prócz magazynów i składów powstały tu także liczne małe winiarnie, restauracje i sklepiki, goszczące spragnionych podmiejskich uciech i niedrogiego wina Paryżan.

W 1860 część dzielnicy włączono w granice administracyjne Paryża. W XX wieku dzielnica bardzo jednak podupadła, stając się jedną z najbardziej zaniedbanych części miasta. Magazyny, od dawna niszczejące, zaczęto masowo wyburzać. W 1983 roku miasto Paryż zaczęło realizację Plan de l’Est parisien, szeroko zakrojonego programu rozwoju wschodnich części miasta (wschód prawobrzeżnego Paryża to w ogóle często uboższe, robotnicze dzielnice). Merem Paryża i jednym z pomysłodawców przebudowy dzielnicy był wtedy Jacques Chirac – który zresztą pełnił tę funkcję bardzo długo, w latach 1977-1995.

Ciekawostką kulinarną związaną z dziejami dzielnicy jest antrykot Bercy, gotowany w cebuli i winie.

AccorHotels Arena (Palais Omnisports) i Parc de Bercy

Do budynków zrealizowanych w ramach planu i jego centralnym elementem na terenie dzilenicy należy hala sportowa Palais Omnisports de Bercy (POBP), otwarta w 1984 roku, mogąca pomieścić do 17 tysięcy widzów. Obecnie nosi ona nazwę AccorHotels Arena. W 1995 roku otworzono na terenie dzielnicy duży park (jeden z największych w mieście), Parc de Bercy, połączony w jeden kompleks z areną. Park ten, podobnie jak cały kompleks, rozciąga się wzdłuż Sekwany, naprzeciwko nowego gmachu francuskiej biblioteki narodowej (Bibliothèque nationale de France), z którą łączą go mosty, w tym most pieszy. W parku zwracają uwagę liczne zachowane elementy dawnych winnic i sklepów winiarskich.

Ministerstwo finansów

Najbardziej znanym “nowym” budynkiem dzielnicy jest jednak nowy budynek ministerstwa finansów Francji (Ministère de l’économie et des finances, Ministerstwo Ekonomii i Finansów), także przylegający do Sekwany i parku. Zaprojektowali go Paul Chemetov i Borja Huidobro. Gmach ten stanowi element tzw. grands projets (Grandes opérations d’architecture et d’urbanisme, Grands travaux, Grands projets Culturels, oficjalnie Grandes Operations d’Architecture et d’Urbanisme), wielkich projektów budowlanych, które w czasie swojej prezydentury zainicjował François Mitterrand. Ciekawostką są cumujące na rzece ministerialne łodzie.

Inne obiekty Bercy

Znajdują się tu także centrum handlowe i kompleks kinowy, a także dworzec kolejowy Gare de Bercy, jeden z głównych w Paryżu. Przez Sekwanę przebiega most Pont de Bercy. Dojazd umożliwiają 6. i 14. linia metra (z przystankiem o nazwie identycznej z nazwą dzielnicy)

W skład kompleksu kinowego wchodzi siedziba francuskiej filmoteki narodowej, Cinémathèque Française, wraz z Muzeum Kina. Projektantem budynku Filmoteki był Frank Ghery. Stanowi on jeden z najciekawszych przykładów architektury współczesnej w Paryżu.

Centrum handlowo-usługowe. głównie w formie ciągu pawilonów, nosi nazwę Bercy Village. Przylega ono do park, tworząc spójną całość ze wszystkimi nowo wbudowanymi budynkami dzielnicy. W zamierzeniu miało to być miejsce zaciszne, przypominające wioskę, mimo położenia bardzo blisko ścisłego centrum Paryża – oddalone od wielkomiejskiego zgiełku. Zamiar ten jest wprawdzie po części zrealizowany, niekiedy jednak miejsce to uderza pewną sztucznością. Liczne sklepy i restauracje nawiązują do starych tradycji dzielnicy, która uformowała się jako miejsce handlu winem. Warte uwagi są tu częściowo zachowane stare składy wina.