Archiwum odbiorcy

Archiwum odbiorcy – w archiwistyce: taki zespół archiwalny lub część zespołu archiwalnego, w skład którego wchodzą wyłącznie dokumenty i listy otrzymywane przez samego twórcę tego zespołu (przez odbiorcę dokumentów). Archiwa gromadzące wyłącznie dokumenty zewnątrz stanowi wczesny etap rozwoju archiwów. Zobacz też: archiwum w sensie ogólnym.


Archiwum odbiorcy – termin archiwalny

Pojęciem przeciwstawnym jest archiwum wystawcy, przechowujące także (względnie wyłącznie) dokumenty wystawiane przez samego twórcę zespołu. Określenia “archiwa odbiorcy” i “archiwa wystawcy” stosuje się głównie do archiwów dawniejszych, powstających w okresie, kiedy kancelaria ani nie rejestrowała pism wychodzących, ani też nie pozostawiała u siebie kopii takich pism. Typowym przykładem dokumentów tego typu są świadectwa posiadania dóbr ziemskich (prywatnych i kościelnych) w Polsce średniowiecznej.

Typowym archiwum tego rodzaju było np. Archiwum Koronne Krakowskie, które gromadziło dokumenty (głównie w postaci luźnych kart), których odbiorcę stanowił król jako głowa państwa polskiego. Pierwotne archiwa państwowe stanowiły głównie archiwa odbiorcy, stopniowo przekształcały się w archiwa wystawców.


Tagi
Encyklopedia ekonomiiEncyklopedia historycznaEncyklopedia politologii

Dodaj komentarz