Anno currente

a.c.

Anno currente, także anni currentis, skrót a.c. [wymowa uproszczona: anno kurrente] – wyrażenie z języka łacińskiego, znaczy “bieżącego roku“, “tego roku”. W brachygrafii stosowany jest skrót a.c. Skrótu tego używano często w dokumentach, zwłaszcza średniowiecznych, ale także późniejszych – tak w dokumentach łacińskich, jak i spisanych we współczesnych językach wernakularnych.


Podobny skrót a.C. znaczy “ante Christum”, tj. “przed narodzeniem Chrystusa”. Skrót a.c. może oznaczać jednak także wyrażenia łacińskie ante cibum (tj. “przed posiłkiem”) i ante correctionem (lub ante correcturam – tj. “przed korekturą”).

Tych samych skrótów używają zbieżne znaczeniowo i etymologicznie wyrażenie włoskie anno corrente (“bieżącego roku”, tak samo w języku interlingua; w języku włoskim używa się w także odwróconej formy corrente anno ze skrótem c.a.) i francuskie année courante (“bieżący rok”). Skrót b.r. jest powszechnie używany w przypadku polskiego wyrażenia “bieżącego roku”.

Spotkać można się także z formą in anno currente, ze skrótem i.a.c.

Anno currente: Objaśnienia językowe

W języku łacińskim annumanni to “rok”, a currens to “bieżący” (participium praesentis activi od czasownika currocurrerecucurricursum – “biec”). Jako całość wyrażenie anno currente jest przykładem funkcji ablatywu specyficznej dla  łaciny – ablativus temporis.

Spotkać można się jednak w języku łacińskim także z formą dopełniaczową (genetivus) tej frazy – anni currentis.

Podobne wyrażenie anno Domini znaczy dosłownie “roku Pańskiego” i także używane jest na oznaczenie aktualnej daty rocznej.

Bibliografia:

  • Marek Winiarczyk, Sigla Latina in libris impressis occurrentia, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1977.
  • Uwe Bredehorn, Rudolf Lenz, Marek Winiarczyk, Abkürzungen aus Personalschriften des XVI. bis XVIII. Jahrhunderts, Franz Steiner Verlag 2002.

Tagi
Księga przysłówLeksykon języka łacińskiego

Dodaj komentarz