Akcent stały

Akcent stały, także akcent nieruchomy – rodzaj akcentu wyrazowego, akcent o stałej i niezmiennej pozycji, powiązany fonetycznie z określoną sylabą. Przeciwieństwem akcentu stałego jest akcent ruchomy, a także akcent swobodny. Wyróżnia się cztery jego typy, w zależności od miejsca  w wyrazie sylaby, an którą pada akcent: 1) akcent inicjalny, na pierwszą sylabę, 2) akcent proparoksytoniczny, na trzecią sylabę od końca, 3) akcent paroksytoniczny, na drugą sylabę od końca, 4) akcent oksytoniczny, na ostatnią sylabę.

Występuje np. w języku polskim (akcent paroksytoniczny, choć istnieje wiele wyjątków), w języku czeskim (akcent inicjalny), języku francuskim (akcent oksytoniczny), współczesnym języku macedońskim (akcent proparoksytoniczny). W języku polskim akcent jest stały pod względem fonetycznym, ale ruchomy pod względem morfologicznym.

Przeciwieństwem tego pojęcia jest akcent ruchomy, który padać może na różne sylaby wyrazu (przede wszystkim w odmianie wyrazu, w zależności od form fleksyjnych).