Akcent główny

Akcent głównyakcent organizujący wyraz (rodzaj akcentu wyrazowego): zależność prozodyjna sylab nieakcentowanych od sylaby akcentowanej, na którą pada, decyduje o spoistości akcentowej całego zestroju akcentowego. Pojęcie odnosi się przede wszystkim do wyrazów wielosylabowych, które prócz głównego mają także akcent poboczny. Akcent poboczny jest artykułowany nieco słabiej, niż główny (w przypadku języka polskiego – z mniejszą dynamiką, mniejszym przyciskiem).


Akcent główny i akcent poboczny w języku polskim

W języku polskim akcent główny pada w wyrazach wielosylabowych zasadniczo na przedostatnią sylabę (drugą sylabę od końca wyrazu – akcent paroksytoniczny). Wyrazy jednosylabowe są natomiast albo akcentowane, albo akcentowo obojętne. Jeśli są akcentowo obojętne (atona, inaczej klityki), łączą się w jeden zestrój akcentowy z wyrazem poprzedzającym (proklityka) lub z następnym wyrazem (enklityka).

Akcent poboczny pada natomiast w języku polskim zazwyczaj na pierwszą sylabę wyrazów, które składają się z więcej niż trzech sylab.


Tagi
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego

Dodaj komentarz