Ah Cheng

A Cheng

Ah Cheng (w Polsce spotykany także zapis A Cheng), pismo uproszczone i tradycyjne 阿城, urodzony w 1949 w Pekinie – chiński pisarz, scenarzysta i malarz. Ah Cheng to pseudonim literacki pisarza, który urodził się jako Zhong Acheng (pinyin Zhōng Āchéng, pismo uproszczone 钟阿城, pismo tradycyjne 鍾阿城). Przedstawiciel nurtu literackiego xungen wenxue (“literatura poszukiwania korzeni”). Najbardziej znany ze składającego się z trzech części cyklu opowiadań, do których należą Qi wang (1984, “Król szachów”), Shu wang (1985, “Król drzew”) i Haizi wang (1985, “Król dzieci”).


Ah Cheng: Biografia

Jego ojcem był znany krytyk filmowy Zhong Dianfei. Po uwięzieniu ojca z powodów politycznych rodzina była zmuszona do sprzedaży jego bogatego księgozbioru, składającego się z klasyki chińskiej i zachodniej – Ah Cheng w dzieciństwie czytał jednak szybko książki przed dostarczeniem ich do handlarzy, zdobywając duże oczytanie.

Okres rewolucji kulturalnej spędził w Shanxi i w Mongolii Wewnętrznej, gdzie malował krajobrazy, a następnie w Xishuangbanna na południu Junnanu (gdzie pracował przez kilka lat w fabryce), później przeniósł się do Kunmingu. Dopiero W 1979 roku powrócił do Pekinu. Jego rysunki, opowiadania, scenariusze filmowe i eseje szybko zdobyły uznanie. W latach 80. stał się propagatorem i jedną z kluczowych postaci literackiego ruchu poszukiwania korzeni, xungen wenxue. Trylogia opowiadań Qi WangShu wangHaizi wang zaraz po ukazaniu się zyskała wielką popularność w Chinach i na świecie.

W 1986 roku Ah Cheng wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Kontynuował tam działalność pisarską, nie osiągając już jednak tak znacznych sukcesów.

Ah Cheng: Twórczość

Ruch xungen wenxue uformowała grupa młodych pisarzy szukających powrotu do korzeni kulturowych – ze względu na odwrót od nich i zniszczenie tradycyjnej kultury chińskiej w poprzednich dekadach. Trylogia Ah Chenga stanowi jego klasyczną reprezentację. Szeroko nagradzane opowiadanie Qi wang wydane zostało w 1984 roku i od razu zyskało sobie duży rozgłos. Już następnego roku ukazały się dwa kolejne opowiadania serii, Shu wangHaizi wang.

Także w 1985 roku powstał zbiór szkiców literackich Biandi fengliu [Romanse krajobrazu]. Przedstawiają one krajobrazy i zwyczaje rejonów nadgranicznych, oddalonych od ośrodków cywilizacji.

Charakterystyczny styl i technika narracyjna Ah Chenga czerpią wiele ze stylu i narracji tradycyjnej prozy chińskiej. Na tym też w dużej mierze opiera się ich oryginalność.  Widoczne jest w jego twórczości wiele nawiązań do konfucjanizmu i taoizmu, kierunków religijno-filozoficznych dawnych Chin, zwalczanych w czasie rewolucji kulturalnej. Zapada w pamięć jego przedstawienie życia prowincji, odmienne tak od sielankowych idealizacji, jak i tragizowania obecnego w shanghen wenxue (“literatura ran i blizn”). Choć uważany jest za jednego z xungenpai, pisarzy “powrotu do korzeni”, różni go od nich brak upodobania do brutalności i ekscesu.


Tagi
Encyklopedia ChinEncyklopedia literaturyLeksykon filmu

Dodaj komentarz