Agramatyzm

Agramatyzm – jeden z objawów afazji motorycznej (inaczej: afazja ruchowa, objawiająca się zaburzeniami mowy rozumianymi jako trudności w wymawianiu). Objaw ten polega na częściowej lub całkowitej utracie zdolności do odmieniania wyrazów (przede wszystkim deklinacja – odmiana rzeczowników i przymiotników, oraz koniugacja – odmiana czasowników), tworzenia prawidłowych form gramatycznych (stąd nazwa), stanowi więc trudność w łączeniu wyrazów w wypowiedzenia. Utracona zostaje tym samym zdolność do budowania poprawnych gramatycznie zdań, wyrażeń i zwrotów. Zachowana zostaje natomiast zdolność do nazywania przedmiotów.


Etymologia: z języka greckiego, ἀγράμματος, agrammatos – “niepiśmienny”, “analfabeta”, “niewykształcony”. Do terminologii logopedycznej wyraz wprowadził w 1887 roku niemiecki lekarz Adolf Kußmaul (Adolf Kussmaul).

U dzieci stanowi objaw fizjologiczny, często jest objawem normalnym; agramatyzmy pojawiają się jednak także np. w zachowaniach werbalnych towarzyszących autyzmowi dziecięcemu. U dorosłych występuje np. w związku ze stanami splątania, przy niedorozwoju umysłowym oraz przy niektórych uszkodzeniach ośrodkowego układu nerwowego.

Inne objawy afazji ruchowej to np. afonia i alalia (niezdolność do wymawiania dźwięków), anartria (dysartria. niezdolność do wymawiania niektórych głosek), awerbalizm (niezdolność do łączenia głosek w wyrazy).


Tagi
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego

Dodaj komentarz