Agrafka

Agrafaagrafka – w terminologii sztuk pięknych: zapinka, którą łączy się dwa elementy ubioru. Podczas gdy forma zdrobniała “agrafka” odnosi się głównie do zapinek współczesnych, produkowanych przemysłowo, forma “agrafa” odnosi się przede wszystkim do historycznych zapinek ozdobnych. Termin ten stosuje się najczęściej do ozdobnych zapinek gotyckich, spinających płaszcze i szaty liturgiczne. Agrafy służyły także jako ozdoba nakryć głowy czy też do przypinania pęków piór do czapek futrzanych (porównaj: egreta, szkofia, sorgucz itp.).


Zobacz także: agrafa w architekturze (ozdoba naśladująca ozdobną klamrę, także agrafkę), agrafa w biblistyce (w odniesieniu do wypowiedzi Jezusa).

Zbliżony charakter ma także termin fibula, oznaczający rodzaje zapinek lub agraf stosowane od epoki brązu do wczesnego średniowiecza w funkcji guzików.

Termin obecny jest także w wędkarstwie. Określa się tak element służący do łączenia sztucznej przynęty z żyłką.

Agrafka: etymologia, pisownia

Etymologia: z francuskiego agrafe. We współczesnym języku francuskim słowo agrafe oznacza przy tym jednak przede wszystkim zszywkę, podczas gdy zapinka do ubrań to raczej épingle de sûreté, épingle à nourrice itp. Zbieżną etymologię ma także słowo “agrafa” jako termin architektoniczny.

Francuski czasownik agrafer jest pochodzenia germańskiego. Agrafa jako niespisane wypowiedzi Jezusa to natomiast słowo o odmiennje etymologii, pochodzenia greckiego.

Spotykana niekiedy forma ortograficzna “agrawka” jest oczywiście błędna. Stanowi efekt pomylenia wyrazu zapożyczonego z języka francuskiego z licznymi wyrazami polskimi z sufiksem –awka.


Tagi
Encyklopedia sztuk pięknych

Dodaj komentarz