Aerofototopografia

Aerofototopografia – dział topografii zajmujący się sporządzaniem map i planów na podstawie zdjęć lotniczych. Obejmuje metody opracowywania map topograficznych w technice stereotopograficznej i w technice kombinowanej. Spotyka się także określenie “aerotopografia”.

Zobacz też: aeropittura (w sztukach pięknych), anaglif.

Metoda stereotopograficzna

Przy wykorzystaniu metody stereotopograficznej prace polowe obejmują: 1) określenie współrzędnych geodezyjnych oraz wysokości wybranych punktów orientacyjnych. Punkty te określa się terminem fotopunkty. Wyznaczone w terenie fotopunkty widoczne są na wykonanych uprzednio zdjęciach lotniczych. 2) Ustalenie wybranych nazw geograficznych

Prace kameralne obejmują: 1) stereoskopowe ustalenie uzupełniających punktów wysokościowych. 2) Rysunek rzeźby terenu z wykorzystaniem poziomic. 3) Pełne uczytelnienie fotografii za pomocą określonych technik (np. pociągnięcie tuszem szczegółów fotografii). 4) Narysowanie na podstawie uprzednio wykonanych prac mapy topograficznej.

Metoda kombinowana

Prz metodzie kombinowanej prace polowe obejmują: wykonanie rysunku stolikowego na podstawie pomiaru wybranych punktów. Wykorzystuje się przy tym pomocniczo stereopary zdjęć lotniczych (pary zdjęć lotniczych tego samego terenu nadające się do oglądania w stereoskopie).

Prace kameralne przy metodzie kombinowanej obejmują w zasadzie samo tylko przygotowanie mapy topograficznej.

Linki zewnętrzne: Grażyna Skalska, Jan Ziobro, Technologia fotogrametrycznego sporządzania map, tras, rzek w skali 1 : 2000 (pdf).