Cassapanca

Cassapanca – w meblarstwie: rodzaj ławy rozpowszechniony w epoce renesansu. Ława przyścienna z ustawioną na podium skrzynią. Obudowana oparciem (oparcie pełne, ustawione pod kątem prostym względem siedziska) i poręczami, miała także podłokietniki. Służyła do siedzenia, do spania, a także do przechowywania odzieży.


Pierwowzorem tego rodzaju ław jest cassone, ozdobna skrzynia, także służąca jako łoże lub miejsce do siedzenia i przechowywania rzeczy (porównaj też: cassettone), a także archibanco, ciężka włoska skrzynia średniowieczna. Cassapanca sama stała się natomiast pierwowzorem kanapy.

Ławy te były zazwyczaj bogato rzeźbione. Jest to jeden z najbardziej reprezentacyjnych i wystawnych typów mebli renesansu włoskiego. Charakterystyczny zwłaszcza dla wnętrz zamożnych domów Florencji połowy XV wieku.

Etymologia: z języka włoskiego, cassa – “skrzynia”, panca – “ławka”, “ława”, współcześnie także “kanapa”.

Ława podnosista

Meble tego typu znane były w XVI wieku również na terenie Polski. Znane są także ich określenia staropolskie, “ława podnosista” lub “ława podnoszista”.

Zobacz też: bankieta, niewielka ława przyścienna w salach balowych.


Tagi
Encyklopedia sztuk pięknychLeksykon języka włoskiego

Dodaj komentarz