Campo santo

Campo santo – termin przyjęty w kulturze włoskiej na określenie typu cmentarza w formie czworobocznego dziedzińca. Komory grobowe umieszczone są przy tym w otaczających dziedziniec murach.

W języku włoskim dosłownie “święte pole”, spotyka się także pisownię łączną camposanto. Dziedziniec cmentarny otoczony jest otwierającym się do wewnątrz arkadowym lub kolumnowym krużgankiem. Grobowce i tablice epitafijne nie znajdują się na samym dziedzińcu (który ma charakter ogrodowy), ale w obrębie tego krużganka.

Campo santo komponowane było często z założeniem ogrodowym. Krużganek połączony był natomiast często z kaplicą. Tego rodzaju typ cmentarza przetrwał we Włoszech aż do połowy XIX wieku. Przykładami tego rodzaju założeń mogą być zabytkowe cmentarze rzymskie, Campo Verano (założony na początku XIX wieku, z częścią żydowską i katolicką) oraz Campo Santo Teutonico (położony w okolicach Watykanu – dosłownie “cmentarz niemiecki”, założony w średniowieczu, według legendy przez Karola Wielkiego).

Camposanto Monumentale

Najbardziej znanym przykładem takiego cmentarza jest Camposanto Monumentale w Pizie, wchodzący w skład kompleksu Piazza del Duomo, wraz z katedrą, baptysterium i Krzywą Wieżą. Cmentarz ten założony został w 1277 roku. Stanowi jeden z najsławniejszych przykładów sztuki sepulkralnej, znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.