Adonius

Adonius (versus), także Adoneus (wiersz adoniczny, wiersz adonijski, adonik) – krótki wiersz zaliczany do drobniaków. Występuje najczęściej w zakończeniu strofy safickiej. Złożony z daktyla i trocheja, ma postać:

Jego nazwa pochodzi od Adonisa, postaci mitologicznej, ulubieńca Afrodyty: śpiewane na jego cześć inwokacje składały się właśnie z tego rodzaju rytmów. Wiersz adoniczny pojawia się po raz pierwszy w liryce lesbijskiej (VII/VI wiek p.n.e.) – jako klauzula strofy safickiej. U Pindara i w tragedii greckiej stanowi składnik bardziej złożonych strof. W poezji rzymskiej, jako klauzuli strofy safickiej, używali go np. Katullus, Horacy i Seneka.

Taką samą postać ma spadek adoniczny, który charakterystyczny jest dla heksametru.

Źródła:

• New Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics.